Łanczyn
Na mapach: 
48°32′51″N 24°45′06″E/48,547500 24,751667
48°32′51″N 24°45′06″E/48,547500 24,751667 Widok ogólny Łanczyna | |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||
| Rejon | |||||
| Populacja (2018) • liczba ludności |
| ||||
| Nr kierunkowy |
+380 3475 | ||||
| Kod pocztowy |
78455 | ||||
Położenie na mapie obwodu iwanofrankiwskiego  | |||||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||||
| 48°32′51″N 24°45′06″E/48,547500 24,751667
| |||||
Łanczyn (ukr. Ланчин) – osiedle typu miejskiego w rejonie nadwórniańskim obwodu iwanofrankiwskiego, założone ok. 1050.
Znajdują tu się przystanki kolejowe Łanczyn i Sedzawka, położone na linii Kołomyja – Delatyn[2][3].
Historia
[edytuj | edytuj kod]W II Rzeczypospolitej miejscowość była siedzibą gminy wiejskiej Łanczyn w powiecie nadwórniańskim województwa stanisławowskiego.
W Łanczynie urodzili się m.in. kardynał, Prymas Galicji i Lodomerii Michał Lewicki (1774)[4], Stanisław Krzyształowski (1903), Zbigniew Horbowy (1935).
Zabytki
[edytuj | edytuj kod]- zamek[5]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2018 року. Державна служба статистики України. Київ, 2018. стор.37
- ↑ о.п. Ланчин. railwayz.info. [dostęp 2021-11-30]. (ros.).
- ↑ о.п. Седзавка. railwayz.info. [dostęp 2021-11-30]. (ros.).
- ↑ Bolesław Łopuszański: Lewicki Michał h. Rogala (1774–1858). [W:] Polski Słownik Biograficzny. T. XVII. Wrocław — Warszawa — Kraków : Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk 1972, s. 233.
- ↑ Władysław Łoziński: Prawem i lewem. Obyczaje na Czerwonej Rusi w pierwszej połowie XVII wieku. Lwów, 1903, s. 98.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Łanczyn, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 583.
- Archiwalne widoki miejscowości w bibliotece Polona
