Mieczysław Cisło

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mieczysław Cisło
Biskup tytularny Auki
Ilustracja
Mieczysław Cisło (2011)
Christus Pascha nostrum
Chrystus nasza Pascha
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

15 sierpnia 1945
Niemirówek

Biskup pomocniczy lubelski
Okres sprawowania

1998–2020

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

14 czerwca 1970

Nominacja biskupia

13 grudnia 1997

Sakra biskupia

2 lutego 1998

Multimedia w Wikimedia Commons
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

2 lutego 1998

Miejscowość

Lublin

Miejsce

archikatedra św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty

Konsekrator

Józef Życiński

Współkonsekratorzy

Bolesław Pylak
Józef Kowalczyk

Mieczysław Cisło (ur. 15 sierpnia 1945 w Niemirówku) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor teologii, rektor Wyższego Seminarium Duchownego w Lublinie w latach 1991–1998, biskup pomocniczy lubelski w latach 1998–2020, od 2020 biskup pomocniczy senior archidiecezji lubelskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 15 sierpnia 1945 w Niemirówku. W 1964 ukończył Liceum Ogólnokształcące w Tomaszowie Lubelskim i złożył egzamin dojrzałości. W latach 1964–1970 zdobywał formację kapłańską w Wyższym Seminarium Duchownym w Lublinie i studiował na Wydziale Teologicznym Katolickim Uniwersytecie Lubelskim[1]. Święceń prezbiteratu udzielił mu 14 czerwca 1970 w Lublinie[1] biskup diecezjalny lubelski[2] Piotr Kałwa[1][2]. Od 1975 odbywał studia w zakresie teologii dogmatycznej na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie, które ukończył ze stopniem doktora teologii[1][3].

W latach 1970–1974 pracował jako wikariusz w parafii św. Franciszka Ksawerego w Krasnymstawie, a w latach 1974–1975 w parafii św. Anny w Lubartowie[1]. W 1990 wszedł w skład rady kapłańskiej[3]. W 1992 został mianowany kanonikiem gremialnym Kapituły Archikatedralnej Lubelskiej[4], a w 1996 otrzymał godność kapelana honorowego Jego Świątobliwości[3].

W Wyższym Seminarium Duchownym w Lublinie pełnił funkcje prefekta (1981–1984), wicerektora (1984–1991) i rektora (1991–1998), a także prowadził wykłady z dogmatyki. W 1982 został pracownikiem naukowym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, gdzie zajmował stanowiska asystenta (od 1985) i adiunkta (od 1989)[1].

13 grudnia 1997 papież Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym archidiecezji lubelskiej ze stolicą tytularną Auca[3]. Święcenia biskupie otrzymał 2 lutego 1998 w archikatedrze św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty w Lublinie[5]. Udzielił mu ich arcybiskup metropolita lubelski Józef Życiński, któremu asystowali arcybiskup Józef Kowalczyk, nuncjusz apostolski w Polsce, i Bolesław Pylak, emerytowany arcybiskup metropolita lubelski[2]. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „Christus Pascha nostrum” (Chrystus nasza Pascha)[6]. W archidiecezji objął urząd wikariusza generalnego, został przewodniczącym archidiecezjalnej komisji duszpasterstwa ogólnego, a także członkiem rady kapłańskiej i kolegium konsultorów[1]. W 2011 po śmierci arcybiskupa Józefa Życińskiego został wybrany przez archidiecezjalne kolegium konsultorów na administratora archidiecezji[7]. 15 sierpnia 2020 papież Franciszek przyjął jego rezygnację z obowiązków biskupa pomocniczego lubelskiego[8][9].

W strukturach Konferencji Episkopatu Polski był delegatem ds. Ruchów Katolickich i asystentem przy Radzie Katolików Świeckich. Objął stanowiska przewodniczącego Rady ds. Dialogu Religijnego, Komitetu ds. Dialogu z Judaizmem i Zespołu ds. Dialogu ze Wspólnotą Kościelną Luterańsko-Augsburską, a także został członkiem Zespołu ds. Kontaktów z Przedstawicielami Kościoła Greckokatolickiego Na Ukrainie[1].

Wszedł w skład Komitetu Wspierania Muzeum Historii Żydów Polskich Polin w Warszawie[10].

W 2020 był współkonsekratorem podczas sakry biskupa pomocniczego lubelskiego Adama Baba[2].

Wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

W 2020 został odznaczony Medalem „Zasłużony dla Miasta Lublin”, przyznanym przez prezydenta miasta[11].

W 2017 za zaangażowanie w dialog katolicko-żydowski i w zachowanie dziedzictwa polskich Żydów otrzymał nagrodę Laur Pamięci[12].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h Nota biograficzna Mieczysława Cisły na stronie archidiecezji lubelskiej. archidiecezjalubelska.pl. [dostęp 2016-10-18].
  2. ↑ a b c d Mieczysław Cisło. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2020-06-29]. (ang.).
  3. ↑ a b c d Nomina dell’Ausiliare di Lublin (Polonia). press.catholica.va (arch.), 1997-12-13. [dostęp 2016-05-25]. (wł.).
  4. ↑ Kapituła Archikatedralna Lubelska. archidiecezjalubelska.pl. [dostęp 2017-04-11].
  5. ↑ K.R. Prokop: Sakry i sukcesja święceń biskupich episkopatu Kościoła katolickiego w Polsce w XIX i XX wieku (na tle wcześniejszych okresów dziejowych). Lublin: Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, 2012, s. 371. ISBN 978-83-7306-593-2.
  6. ↑ Mieczysław Cisło na stronie Konferencji Episkopatu Polski. episkopat.pl. [dostęp 2016-10-18].
  7. ↑ Lublin: Abp Życiński będzie pochowany w archikatedrze. interia.pl (arch.), 2011-02-11. [dostęp 2017-02-14].
  8. ↑ Rinuncia del Vescovo Ausiliare di Lublin (Polonia). press.vatican.va, 2020-08-15. [dostęp 2020-08-15]. (wł.).
  9. ↑ Bp Mieczysław Cisło przechodzi na emeryturę. episkopat.pl, 2020-08-15. [dostęp 2020-08-15].
  10. ↑ Komitet Wspierania Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN. polin.pl. [dostęp 2021-06-03].
  11. ↑ Bp Cisło wśród odznaczonych Medalem Zasłużonego dla Miasta Lublina. ekai.pl, 2020-09-29. [dostęp 2020-09-29].
  12. ↑ Bp Cisło odznaczony „Laurem Pamięci” za wkład w dialog katolicko-żydowski. episkopat.pl, 2017-05-15. [dostęp 2017-05-16].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Biskupi lubelscy
Biskupi diecezjalni
Biskupi pomocniczy
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mieczysław_Cisło&oldid=73432610”