Artur Miziński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skocz do: nawigacja, szukaj
Artur Miziński
Biskup tytularny Tarasy in Numidia
Artur Miziński
Misericordia Tua confisus sum
Zaufałem miłosierdziu Twemu
Kraj działania Polska
Data i miejsce urodzenia 13 lutego 1965
Opole Lubelskie
Biskup pomocniczy lubelski
Okres sprawowania od 2004
Sekretarz generalny Konferencji Episkopatu Polski
Okres sprawowania od 2014
Wyznanie katolicyzm
Kościół rzymskokatolicki
Prezbiterat 23 marca 1989
Nominacja biskupia 3 maja 2004
Sakra biskupia 30 maja 2004
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
Sukcesja apostolska
Data konsekracji 30 maja 2004
Miejscowość Lublin
Miejsce archikatedra lubelska
Konsekrator Józef Życiński
Współkonsekratorzy Bolesław Pylak
Andrzej Dzięga

Artur Grzegorz Miziński[1] (ur. 13 lutego 1965 w Opolu Lubelskim) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor habilitowany nauk prawnych w zakresie prawa kanonicznego, biskup pomocniczy lubelski od 2004, sekretarz generalny Konferencji Episkopatu Polski od 2014.

Życiorys[edytuj]

Urodził się 13 lutego 1965 w Opolu Lubelskim. Jedna z jego dwóch sióstr została zakonnicą w Zgromadzeniu Sióstr Rodziny Betańskiej. Kształcił się w Liceum Ogólnokształcącym w Kraśniku Fabrycznym, które ukończył w 1983. W latach 1983–1988 studiował w Wyższym Seminarium Duchownym w Lublinie. W 1988 na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim uzyskał magisterium z teologii. 31 maja 1988 otrzymał w katedrze lubelskiej święcenia diakonatu. Święceń prezbiteratu udzielił mu 23 marca 1989 w katedrze w Lublinie biskup diecezjalny lubelski Bolesław Pylak[1]. Inkardynowany został do diecezji lubelskiej[2]. W latach 1992–1994 odbył studia w zakresie prawa kanonicznego w Ateneum św. Krzyża w Rzymie, które ukończył ze stopniem licencjata w zakresie prawa kanonicznego[1][3]. Studia kontynuował na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim, gdzie w 1996 uzyskał stopień doktora na podstawie dysertacji Ruolo preminente dell Ordinario nel processo penale canonico secondo la normativa del Codice di Diritto Canonico del 1983. Od 1996 do 1999 studiował w Studium Rotalnym przy Trybunale Roty Rzymskiej. Studia ukończył zdanym egzaminem i uzyskaniem tytułu adwokata Roty Rzymskiej[1]. W 2012 na podstawie rozprawy Status prawny adwokata w Kościele łacińskim uzyskał na Wydziale Prawa, Prawa Kanonicznego i Administracji Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II stopień doktora habilitowanego nauk prawnych w zakresie prawa kanonicznego[4].

W latach 1989–1991 pracował jako wikariusz w parafii św. Józefa w Tomaszowie Lubelskim, a w latach 1991–1992 w parafii św. Maksymiliana w Lublinie. W 1999 został adwokatem stałym przy Sądzie Metropolitalnym w Lublinie. W latach 2000–2004 sprawował urząd kanclerza Kurii Metropolitalnej w Lublinie[1]. Został też członkiem rady kapłańskiej[5]. W 2000 został kanonikiem gremialnym Kapituły Archikatedralnej w Lublinie[1].

W 1999 został pracownikiem naukowo-dydaktycznym w Katedrze Kościelnego Prawa Procesowego na Wydziale Prawa, Prawa Kanonicznego i Administracji Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Początkowo zajmował stanowisko asystenta, zaś w 2001 objął stanowisko adiunkta[1]. W 2012 został kierownikiem Katedry Kościelnego Prawa Karnego[6]. W 2003 wszedł w skład Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W 2005 został członkiem zwyczajnym Stowarzyszenia Kanonistów Polskich, a w 2008 Komisji XIV Prawniczej Oddziału PAN w Lublinie[1]. W 2012 został członkiem rady naukowej czasopisma „Kościół i Prawo”[7].

3 maja 2004 papież Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym archidiecezji lubelskiej ze stolicą tytularną Tarasa in Numidia[2][5]. Święcenia biskupie otrzymał 30 maja 2004 w archikatedrze lubelskiej[3]. Udzielił mu ich arcybiskup metropolita lubelski Józef Życiński, któremu towarzyszyli Bolesław Pylak, emerytowany arcybiskup metropolita lubelski, i Andrzej Dzięga, biskup diecezjalny sandomierski[3][8]. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „Misericordia Tua confisus sum” (Zaufałem miłosierdziu Twemu)[9]. W archidiecezji objął urząd wikariusza generalnego[7].

W ramach Konferencji Episkopatu Polski w 2005 został delegatem ds. Duszpasterstwa Prawników, w 2006 wszedł w skład Rady Prawnej, a w 2010 Rady ds. Środków Społecznego Przekazu[1]. W 2014 został sekretarzem generalnym Konferencji[10] i z racji sprawowanego urzędu objął członkostwo w Radzie Stałej[11], został również dołączony do Komisji Wspólnej Przedstawicieli Rządu RP i Episkopatu oraz Zespołu ds. Wizyty Ojca Świętego w Polsce w 2016 roku[12]. W tym samym roku na czas pełnienia funkcji sekretarza generalnego Konferencji został zwolniony z obowiązku rezydencji na terenie archidiecezji lubelskiej i wykonywania zadań biskupa pomocniczego tej diecezji[13].

Przypisy[edytuj]

  1. ↑ a b c d e f g h i Nota biograficzna Artura Mizińskiego na stronie archidiecezji lubelskiej. diecezja.lublin.pl (arch.). [dostęp 2014-06-15].
  2. ↑ a b Nomina di Ausiliare di Lublin (Polonia) (wł.). press.vatican.va, 2004-05-03. [dostęp 2014-06-15].
  3. ↑ a b c Lublin: nowy biskup pomocniczy Artur Miziński przyjął sakrę biskupią. ekai.pl, 2004-05-30. [dostęp 2013-08-24].
  4. ↑ Artur Miziński w bazie „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska. nauka-polska.pl. [dostęp 2013-08-24].
  5. ↑ a b Ks. Artur Miziński – nowy biskup pomocniczy archidiecezji lubelskiej (biogram). ekai.pl, 2004-05-03. [dostęp 2013-08-24].
  6. ↑ Nota biograficzna Artura Mizińskiego na stronie Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II. kul.pl. [dostęp 2013-08-24].
  7. ↑ a b Nota biograficzna Artura Mizińskiego na stronie archidiecezji lubelskiej. diecezja.lublin.pl. [dostęp 2014-06-15].
  8. ↑ Artur Miziński (ang.). catholic-hierarchy.org. [dostęp 2013-08-24].
  9. ↑ Artur Miziński na stronie Konferencji Episkopatu Polski. episkopat.pl. [dostęp 2013-08-24].
  10. ↑ Przejęcie urzędu sekretarza generalnego Episkopatu. episkopat.pl, 2014-07-14. [dostęp 2014-07-14].
  11. ↑ Rada Stała. episkopat.pl (arch.). [dostęp 2016-07-29].
  12. ↑ Episkopat: nowi członkowie komisji i rad oraz delegaci krajowi. ekai.pl, 2014-10-09. [dostęp 2014-10-18].
  13. ↑ Lublin: Zwolnienie bp. Artura Mizińskiego z obowiązku rezydencji. episkopat.pl, 2014-08-25. [dostęp 2014-08-30].

Linki zewnętrzne[edytuj]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Artur_Miziński&oldid=46636892”