Mieczysław Stefko

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mieczysław Stefko
Data i miejsce urodzenia

28 stycznia 1871
Lubaczów

Data i miejsce śmierci

18 września 1949
Wrocław

Zawód, zajęcie

sędzia

Narodowość

polska

Rodzice

Michał, Kamila

Krewni i powinowaci

Kamil (brat), Ignacy Lemoch (dziadek)

Odznaczenia
Kawaler Orderu Franciszka Józefa (Austro-Węgry) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii 1898 (Austro-Węgry) Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych Krzyż Jubileuszowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych

Mieczysław Józef Stefko[a] (ur. 28 stycznia 1871 w Lubaczowie, zm. 18 września 1949 we Wrocławiu) – polski prawnik, sędzia, oficer wojskowy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 28 stycznia 1871[1]. Był synem Michała Stefki (1840-1916, sędzia, prokurator) i Kamili (córka prof. Ignacego Lemocha, czeskiego profesora matematyki elementarnej Uniwersytetu Lwowskiego i rektora tej uczelni)[1], starszym bratem Kamila (1875-1966, profesor prawa). W okresie zaboru austriackiego w ramach autonomii galicyjskiej wstąpił do służby wymiaru sprawiedliwości Austro-Węgier. Jako auskultant Galicji Wschodniej C. K. Wyższego Sądu Krajowego we Lwowie od około 1894 był auskultantem w C. K. Sądzie Obwodowym w Sanoku (w tym czasie prezydentem tego sądu był jego ojciec Michał)[2][3][4]. Na początku czerwca 1895 jako auskultant decyzją prezydium apelacji lwowskiej został przeniesiony z Sanoka do Lwowa[5] i do około 1897 figurował jako zatrudniony w C. K. Sądzie Krajowym we Lwowie[6][7][8]. We wrześniu 1896 poinformowano, że z pracy tamże otrzymał urlop w wymiarze 10 miesięcy celem odbycia studiów procedury cywilnej w Berlinie[9].

Od września 1897 do około 1900 był adjunktem w C. K. Sądzie Powiatowym w Lubaczowie[10][11][12][13]. Od około 1900 był adjunktem bez oznaczenia miejsca służbowego w C. K. Wyższym Sądzie Krajowym i przydzielony do tamtejszego prezydium[14][15], a od grudnia 1901 do około 1908 pracował w tym sądzie w charakterze sekretarza sądowego[16][17][18][19][20][21][22]. Od 1908 do około 1910 był radcą sądu krajowego extra statum w C. K. Sądzie Krajowym we Lwowie[23][24][25]. Od około 1910 był radcą sądu krajowego przydzielonym do prezydium C. K. Wyższego Sądu Krajowego we Lwowie[26][27], a od około 1912 pracował tam w charakterze radcy sądu krajowego[28]. Od około 1913 był szefem Biura Prezydialnego C. K. Wyższego Sądu Krajowego we Lwowie jako urzędnik przydzielony z C. K. Sądu Krajowego we Lwowie[29]. W tymże sądzie pozostawał przydzielony do 1918[30]. Od około 1905 był członkiem wydziału Lwowskiego Towarzystwa Prawniczego[31][32][33][34], ponownie wybrany w 1909[35][36][37][38][39][40].

W C. K. Armii pod koniec 1891 został mianowany na stopień porucznika w rezerwie w korpusie oddziałów kolejowych i zakładów narzędzi kolejowych 1 stycznia 1892[41][42]. Od początku był przydzielony do 3 pułku kolejowego we Lwowie do około 1899[43][44][45][46][47][48][49][50][51]. Około 1900 został przeniesiony do ewidencji C. K. Obrony Krajowej i zweryfikowany w stopniu porucznika piechoty w grupie nieaktywnych z dniem 1 stycznia 1892[52]. W tym charakterze był przydzielony do 17 pułku piechoty obrony krajowej w Rzeszowie[53][54], od około 1902 do około 1906 do 19 pułku piechoty obrony krajowej we Lwowie[55][56][57][58][59]. Od około 1907 był porucznikiem w stosunku ewidencji C. K. Obrony Krajowej[60][61][62][63][64][65], a od około 1913 do 1914 w tym samym charakterze w piechocie C. K. Obrony Krajowej[66][67]. Podczas I wojny światowej został awansowany na stopień nadporucznika w piechocie C. K. Obrony Krajowej z dniem 1 listopada 1914 i do 1918 pozostawał w stosunku ewidencji[68][69][70]. Podczas wojny był oficerem pułku pospolitego ruszenia piechoty nr 2[71][72].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany do stopnia porucznika rezerwy piechoty ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 (w 1923 był zweryfikowany z lokatą 6, a w 1924 z lokatą 5)[73][74]. W latach 20. jako oficer rezerwowy był przydzielony do 10 Pułku Piechoty w Łowiczu, w tym w 1924 jako oficer pospolitego ruszenia[75][76].

Wstąpił do służby sądowniczej II Rzeczypospolitej. Ze stanowiska sędzie Sądu Apelacyjnego we Lwowie w dniu 6 września 1921 został mianowany sędzią Sądu Najwyższego[77]. Był tam sędzią Izby III (sprawy cywilne i karne z b. zaboru austriackiego)[78][79][80], od około 1929 Izby III (sprawy cywilne i karne z b. zaboru austriackiego i pruskiego)[81][82][83], od około 1932 Izby I (sprawy cywilne z b. zaborów: austriackiego, pruskiego i rosyjskiego)[84][85], od około 1934 do 1939 Izby Cywilnej (sprawy cywilne z b. zaborów: austriackiego, pruskiego i rosyjskiego)[86][87][88][89][90]. Został członkiem pierwszego komitetu redakcyjnego pisma „Nowy Proces Cywilny”, powołanego w 1933[91], a w 1934 przemianowanego na „Polski Proces Cywilny”[92][93]. W 1945 zamieszkiwał w Krakowie[94]. Po zakończeniu II wojny światowej i nastaniu Polski Ludowej ze stanowiska sędziego Sądu Najwyższego został przeniesiony w stan spoczynku 31 sierpnia 1947[95].

9 lutego 1898 w Sanoku poślubił Marię Antoninę Teklę (ur. 1875), córkę prawnika Józefa Flakowicza[1].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

austro-węgierskie

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ W ewidencji urzędników Austro-Węgier oraz w ewidencji wojskowych C. K. Armii był określany w języku niemieckim jako „Miecislaus Stefko”.
  2. ↑ W ewidencji Obrony Krajowej od około 1900 podawano tylko odznaczenie Brązowym Medalem Jubileuszowym Pamiątkowym dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Księga małżeństw parafii rzymskokatolickiej w Sanoku (1888–1905). Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku. s. 122 (poz. 15).
  2. ↑ Z izby sądowej. „Gazeta Sanocka”. Nr 11, s. 3, 27 maja 1895. 
  3. ↑ Kronika. Ze Szczawnicy. „Słowo Polskie”. Nr 185, s. 2, 11 sierpnia 1897. 
  4. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1895. Lwów: 1895, s. 52, 67.
  5. ↑ Kronika. Wiadomości osobiste. „Gazeta Sanocka”. Nr 12, s. 2, 9 czerwca 1895. 
  6. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1896. Lwów: 1896, s. 52, 53.
  7. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1897. Lwów: 1897, s. 51, 53.
  8. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1898. Lwów: 1898, s. 54, 56.
  9. ↑ Kronika. Mianowania i przeniesienia. „Gazeta Sanocka”. Nr 77, s. 3, 20 września 1896. 
  10. ↑ Das Avancement im Richterstande. „Neues Wiener Tagblatt”. Nr 270, s. 4, 30 września 1897. (niem.). 
  11. ↑ Inland. Wien. „Neue Freie Presse”. Nr 11893, s. 3, 1 października 1897. (niem.). 
  12. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1899. Lwów: 1899, s. 62.
  13. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1900. Lwów: 1900, s. 78.
  14. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1901. Lwów: 1901, s. 68.
  15. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1902. Lwów: 1902, s. 68.
  16. ↑ Kronika. Mianowania i przeniesienia w sądownictwie. „Kurjer Lwowski”. Nr 343, s. 6, 11 grudnia 1901. 
  17. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1903. Lwów: 1903, s. 68, 139.
  18. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1904. Lwów: 1904, s. 68.
  19. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1905. Lwów: 1905, s. 68.
  20. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1906. Lwów: 1906, s. 80.
  21. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1907. Lwów: 1907, s. 80.
  22. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1908. Lwów: 1908, s. 80.
  23. ↑ Aus dem Richterstand. „Welt Blatt”. Nr 126, s. 7, 2 czerwca 1908. (niem.). 
  24. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1909. Lwów: 1909, s. 96.
  25. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1910. Lwów: 1910, s. 95.
  26. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1911. Lwów: 1911, s. 92, 96.
  27. ↑ a b c Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1912. Lwów: 1912, s. 95, 98.
  28. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1913. Lwów: 1913, s. 95, 98.
  29. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1914. Lwów: 1914, s. 94, 95, 99, 186.
  30. ↑ a b c d e Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1918. Wiedeń: 1918, s. 1030, 1031.
  31. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1906. Lwów: 1906, s. 896.
  32. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1907. Lwów: 1907, s. 896.
  33. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1908. Lwów: 1908, s. 896.
  34. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1909. Lwów: 1909, s. 957.
  35. ↑ Kronika. Towarzystwo Prawnicze we Lwowie. „Gazeta Lwowska”. Nr 35, s. 3, 14 lutego 1909. 
  36. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1910. Lwów: 1910, s. 957.
  37. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1911. Lwów: 1911, s. 1046.
  38. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1912. Lwów: 1912, s. 1036.
  39. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1913. Lwów: 1913, s. 1048.
  40. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1914. Lwów: 1914, s. 1059.
  41. ↑ Das Weihnachts-Avancement der Reserve Officiere. „Die Presse”. Nr 355, s. 4, 27 grudnia 1891. (niem.). 
  42. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1892. Wiedeń: 1892, s. 842.
  43. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1892. Wiedeń: 1892, s. 852.
  44. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1893. Wiedeń: 1893, s. 871.
  45. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1894. Wiedeń: 1894, s. 917.
  46. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1895. Wiedeń: 1895, s. 889.
  47. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1896. Wiedeń: 1895, s. 870.
  48. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1897. Wiedeń: 1896, s. 909.
  49. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1898. Wiedeń: 1897, s. 918.
  50. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1899. Wiedeń: 1898, s. 922.
  51. ↑ a b c Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1900. Wiedeń: 1899, s. 949.
  52. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1900. Wiedeń: 1900, s. 158.
  53. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1900. Wiedeń: 1900, s. 385.
  54. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1901. Wiedeń: 1901, s. 396.
  55. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1902. Wiedeń: 1902, s. 395.
  56. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1903. Wiedeń: 1903, s. 399.
  57. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1904. Wiedeń: 1904, s. 411.
  58. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1905. Wiedeń: 1905, s. 414.
  59. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1906. Wiedeń: 1906, s. 318.
  60. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1907. Wiedeń: 1907, s. 215.
  61. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1908. Wiedeń: 1908, s. 216.
  62. ↑ a b Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1909. Wiedeń: 1909, s. 241.
  63. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1910. Wiedeń: 1910, s. 238.
  64. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1911. Wiedeń: 1911, s. 241.
  65. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1912. Wiedeń: 1912, s. 243.
  66. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1913. Wiedeń: 1913, s. 217.
  67. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1914. Wiedeń: 1914, s. 189.
  68. ↑ Amtlicher Theil. „Wiener Zeitung”. Nr 301, s. 2, 23 grudnia 1914. (niem.). 
  69. ↑ a b Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1916. Wiedeń: 1916, s. 100.
  70. ↑ a b c Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1918. Wiedeń: 1918, s. 184.
  71. ↑ a b Amtlicher Theil. „Wiener Zeitung”. Nr 232, s. 2, 7 października 1915. (niem.). 
  72. ↑ a b Amtlicher Theil. „Wiener Zeitung”. Nr 14, s. 3, 19 stycznia 1917. (niem.). 
  73. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 486.
  74. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 532.
  75. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 153.
  76. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 146.
  77. ↑ Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Sprawiedliwości”. Nr 22, s. 381, 15 listopada 1921. 
  78. ↑ Kalendarz Sądowy na Rok 1927. Warszawa: 1927, s. 128.
  79. ↑ Kalendarz Sądowy na Rok 1928. Warszawa: 1928, s. 54.
  80. ↑ Kalendarz Sądowy na Rok 1929. Warszawa: 1929, s. 91.
  81. ↑ Kalendarz Sądowy na Rok 1930. Warszawa: 1930, s. 69.
  82. ↑ W tym wydaniu nie figurował. Kalendarz Sądowy na Rok 1931. Warszawa: 1931, s. 48.
  83. ↑ Kalendarz Sądowy na Rok 1932. Warszawa: 1932, s. 57.
  84. ↑ Kalendarz Sądowy na Rok 1933. Warszawa: 1933, s. 56.
  85. ↑ Kalendarz Informator Sądowy na Rok 1934. Warszawa: 1934, s. 54.
  86. ↑ Kalendarz Sądowy na Rok 1935. Warszawa: 1935, s. 70.
  87. ↑ Kalendarz Sądowy na Rok 1936. Warszawa: 1936, s. 70.
  88. ↑ Kalendarz Informator Sądowy na Rok 1937. Warszawa: 1937, s. 74.
  89. ↑ Kalendarz Informator Sądowy na Rok 1938. Warszawa: 1938, s. 102.
  90. ↑ Kalendarz Sądowy na Rok 1939. Warszawa: 1939, s. 104.
  91. ↑ Co przynosi prasa prawnicza? Nowy Proces Cywilny. „Czasopismo Sędziowskie”. Nr 2, s. 76, 1933. 
  92. ↑ Komitet redakcyjny. „Polski Proces Cywilny”. Nr 11, s. 319, 1 czerwca 1934. 
  93. ↑ Adam Redzik: „Nowy Proces Cywilny” – „Polski Proces Cywilny” (1933–1939). palestra.pl. [dostęp 2016-05-04].
  94. ↑ Teofil Lenartowicz: Ewa Sokołowska – pośmiertne wspomnienie. cowiemechanikolotnictwie.blogspot.com, 2015-11-26. [dostęp 2016-06-17].
  95. ↑ Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Sprawiedliwości”. Nr 8, s. 136, 15 września 1947. 
  96. ↑ Auszeichungen und Ernennungen. „Die Zeit”. Nr 4219, s. 3, 27 czerwca 1914. (niem.). 
  97. ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1918. Wiedeń: 1918, s. 218.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mieczysław_Stefko&oldid=71890287”