Mircen

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mircen
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C10H16

Masa molowa

136,23 g/mol

Wygląd

oleista ciecz o przyjemnym zapachu[1]

Identyfikacja
Numer CAS

123-35-3

PubChem

31253

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Mircen (β-myrcen) – organiczny związek chemiczny z grupy węglowodórów nienasyconych pochodzenia naturalnego, należący do monoterpenów i stanowi składnik wielu olejków eterycznych. Posiada silne własności zapachowe.

Występuje często u roślin takich jak sosna, kminek, wawrzyn, koper, konopie, szałwia, estragon, imbir. Jest też feromonem kornika drukarza. Jest słabo rozpuszczalny w wodzie, ale za to dobrze w etanolu, chloroformie i eterze. Udało się go po raz pierwszy zsyntetyzować w 1965 w wyniku pirolizy α-pinenu.

Jako czysta substancja jest wykorzystywany w przemyśle perfumeryjnym i farmaceutycznym. Jest też surowcem do produkcji takich substancji jak mentol, cytral, cytronelol, cytronelal, geraniol i nerol.

α-Myrcen (2-metylo-3-metyleno-1,6-oktadien) jest syntetycznie otrzymywanym izomerem o niewielkim znaczniu, niewystępującym w przyrodzie[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Farmakopea Polska X, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2014, s. 4276, ISBN 978-83-63724-47-4.
  2. a b c Myrcen, Merck Chemdat
  3. Arno Behr, Leif Johnen, Myrcene as a Natural Base Chemical in Sustainable Chemistry: A Critical Review, „ChemSusChem”, 2 (12), 2009, s. 1072–1095, DOI10.1002/cssc.200900186, ISSN 1864-5631 [dostęp 2020-10-28].