Muzeum Martyrologii Wielkopolan – Fort VII

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Muzeum Martyrologii Wielkopolan – Fort VII
Oddział Wielkopolskiego Muzeum Niepodległości
Ilustracja
Wejście do Fortu VII w Poznaniu
Państwo

 Polska

Adres

Aleja Polska
60-591 Poznań

Data założenia

1963/1979

Zakres zbiorów

pamiątki historyczne

Położenie na mapie Poznania
Mapa konturowa Poznania, w centrum znajduje się punkt z opisem „Muzeum Martyrologii Wielkopolan – Fort VII”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Muzeum Martyrologii Wielkopolan – Fort VII”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Muzeum Martyrologii Wielkopolan – Fort VII”
Ziemia52°25′01,272″N 16°52′07,036″E/52,417020 16,868621
Strona internetowa
Tzw. Schody śmierci
Schron nr 17 w wale artyleryjskim, użyty jako komora gazowa, w której między innymi stracono chorych psychicznie pacjentów ze szpitala w Owińskach

Muzeum Martyrologii Wielkopolan – Fort VIImuzeum martyrologiczne, zlokalizowane w Poznaniu, na terenie dawnego Fortu VII (Colomb) przy Alei Polskiej (część obiektu). Stanowi oddział Wielkopolskiego Muzeum Niepodległości.

Jako oddział Wielkopolskiego Muzeum Niepodległości jest wpisane do wykazu muzeów, prowadzonego przez ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, zgodnie z art. 5b ustawy z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach[1].

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Siedzibą jest jeden z osiemnastu fortów Twierdzy Poznań, którego budowę ukończono w 1880. W czasie II wojny światowej pełnił rolę niemieckiego nazistowskiego obozu zagłady dla Polaków (choć oficjalnie był obozem przejściowym dla ludności cywilnej).

Muzeum dokumentuje męczeństwo Polaków w czasie okupacji niemieckiej. Eksponaty udostępnione zwiedzającym to przede wszystkim: korespondencja obozowa, przedmioty codziennego użytku, fotografie i dokumenty więźniów, dokumenty wydawane przez okupanta, różańce, przedmioty z chleba i inne. Kartoteki (5000 sztuk) stanowią ważne źródło dla badań historycznych. Korzystają z nich m.in. naukowcy i Instytut Pamięci Narodowej.

Muzeum początkami sięga roku 1963. Wtedy, dzięki staraniom Stanisława Gębczyńskiego (członka Związku Bojowników o Wolność i Demokrację)[2], powstała Izba Pamięci Narodowej, otwierana tylko z okazji dnia Wszystkich Świętych i czasowo w kwietniu (Miesiąc Pamięci Narodowej). W 1976 podjęto decyzję o powołaniu większej placówki. Otwarto ją 31 sierpnia 1979 jako oddział Muzeum Historii Ruchu Robotniczego im. Marcina Kasprzaka (obecnie Wielkopolskie Muzeum Walk Niepodległościowych).

Ekspozycji towarzyszą tablice pamiątkowe umieszczone na ścianach fortu, upamiętniające ofiary tutejszego obozu.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Ustawa z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach (Dz.U. z 1997 r. nr 5, poz. 24)
  2. Paul Urszula: Płk Stanisław Gębczyński. Z żałobnej karty.. Kronika Miasta Poznania nr 3/1971. s. 97. [dostęp 2012-12-31]. (pol.)., fot.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]