Nasławice (województwo dolnośląskie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nasławice
wieś
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Powiat

wrocławski

Gmina

Sobótka

Liczba ludności (III 2011)

213[2]

Strefa numeracyjna

71

Kod pocztowy

55-050[3]

Tablice rejestracyjne

DWR

SIMC

0880120

Położenie na mapie gminy Sobótka
Mapa konturowa gminy Sobótka, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Nasławice”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Nasławice”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Nasławice”
Położenie na mapie powiatu wrocławskiego
Mapa konturowa powiatu wrocławskiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Nasławice”
Ziemia50°53′13″N 16°48′38″E/50,886944 16,810556[1]

Nasławice (niem. Naselwitz[4]) – wieś położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wrocławskim, w gminie Sobótka.

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa wrocławskiego.

Nazwa[edytuj | edytuj kod]

Według niemieckiego językoznawcy Heinricha Adamy’ego nazwa miejscowości pochodzi od polskiego nazwiska właścicieli Nazłowiczów lub Nasławiczów[5]. W swoim dziele o nazwach miejscowych na Śląsku wydanym w 1888 roku we Wrocławiu jako starszą od niemieckiej wymienia on nazwę w staropolskiej formie - Nazlowicz podając jej znaczenie "Wohnsitz" czyli po polsku "Siedziba"[5]. Miejscowość była prawdopodobnie rodową siedzibą właścicieli o tym nazwisku.

Podobny pogląd prezentuje Konstanty Damrot w swojej pracy o śląskim nazewnictwie z 1896 roku wydanej w Bytomiu gdzie wymienia dwie nazwy polską "Nasławice" oraz niemiecką "Naselwitz" cytując również łaciński dokument z 1335, w którym została ona zapisana po raz pierwszy w zlatynizowanej, staropolskiej formie Naslowicz[6].

Ze względu na słowiańskie pochodzenie w okresie nazistowskiego reżimu administracja III Rzeszy w 1937 roku zmieniła nazwę na nową, całkowicie niemiecką – Steinberge[4].

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[7]:

  • kościół parafialny pw. św. Józefa Oblubieńca w dekanacie Sobótka, poewangelicki, barokowy, zbudowany w 1707 r. oraz rozbudowany w 1766 r., wieża kościelna z 1859 r. W środku świątyni, oprócz barokowego wystroju, znajduje się siedem figur świętych wykonanych w stylu późnogotyckim z przełomu XV i XVI wieku
  • kościół gotycki, pochodzący z XIV-XVIII w., zniszczone pozostałości, z zachowanymi resztkami polichromii z czasów powstania kościoła, istnieją niedaleko kościół pw. św. Józefa
Ruiny dawnego kościoła parafialnego
Kościół św. Józefa Oblubieńca NPM

Przemysł[edytuj | edytuj kod]

Między Nasławicami a Jordanowem znajduje się duży, czynny kamieniołom wydobywający serpentynit. Kamieniołom znany jest także, jako miejsce występowania kolekcjonerskich okazów opali i wezuwianu.

Znane osoby urodzone w Nasławicach[8][9][edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 86060
  2. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 817 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. a b M. Choroś, Ł. Jarczak, Słownik nazw miejscowych Dolnego Śląska, Opole 1995, s. 78.
  5. a b Heinrich Adamy, Die schlesischen Ortsnamen, ihre Entstehung und Bedeutung. Ein Bild aus der Vorzeit, wyd. 2, Breslau: Verlag von Priebatsch’s Buchhandlung, 1888, s. 74, OCLC 456751858 (niem.).
  6. Konstanty Damrot: Die älteren Ortsnamen Schlesiens, ihre Entstehung und Bedeutung: mit einem Anhange über die schlesisch-polnischen Personennamen: Beiträge zur schlesischen Geschichte und Volkskunde. Beuthen: Verlag von Felix Kasprzyk, 1896, s. 61.
  7. Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 235. [dostęp 2012-11-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
  8. Kurt Wagner, Schlesiens mundartliche Dichtung : von Holtei bis auf die Gegenwart, Breslau 1917, strony 57 i 86
  9. Wilhelm Menzel, Mundart und Mundartdichtung in Schlesien, München 1976

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Czesław Cetwiński, Zabytki architektury w województwie wrocławskim, Wyd. Urzędu Wojewódzkiego we Wrocławiu, 1987.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]