Nathaniel Macon
 Nathaniel Macon około roku 1820 | |
| Data i miejsce urodzenia |
17 grudnia 1758 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
29 czerwca 1837 |
| przewodniczący pro tempore Senatu | |
| Okres |
od maja 1826 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| spiker Izby Reprezentantów | |
| Okres |
od grudnia 1801 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
.png){kind=small}
| |
Nathaniel Macon (ur. 17 grudnia 1758 w Warrenton, zm. 29 czerwca 1837 tamże) – amerykański polityk.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 17 grudnia 1758 w Warrenton[1]. Studiował w Princeton College, a następnie wziął udział w wojnie o niepodległość[2]. W 1781 roku został wybrany do legislatury stanowej Karoliny Północnej, gdzie zasiadał cztery lata[1]. W 1785 roku wybrano go delegatem na Kongres Kontynentalny, jednak odmówił uczestnictwa[2]. Sześć lat później został wybrany do Izby Reprezentantów, gdzie zasiadał do końca 1815 roku[2]. W latach 1801–1807 pełnił funkcję spikera Izby[1]. Należał do zdecydowanych zwolenników Thomasa Jeffersona – antyfederalistów[1]. Sprzeciwiał się centralizacji władzy, gdyż obawiał się, że swobody obywatelskie mogą być zagrożone przez rząd federalny[1]. Był zwolennikiem wojny z Wielką Brytanią i utrzymania niewolnictwa[1]. Zrezygnował z mandatu, ponieważ wygrał uzupełniające wybory do Senatu (z ramienia Partii Demokratyczno-Republikańskiej), mające obsadzić wakat po rezygnacji Francisa Locke’a[2]. W latach 1826–1827 pełnił funkcję przewodniczącego pro tempore Senatu[2]. W wyborach prezydenckich w 1824 roku był jednym z kandydatów na wiceprezydenta[3]. Uzyskał 24 głosy w Kolegium Elektorów[3]. Zrezygnował z mandatu senatora w 1828 roku[2]. W 1835 roku został przewodniczącym stanowej konwencji konstytucyjnej[2]. Zmarł 29 czerwca 1837 roku w Warrenton[1].
Był wujem Micajaha Thomasa Hawkinsa i Willisa Alstona[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
| 2. klasa | |
|---|---|
| 3. klasa |
