John Bell (sekretarz wojny)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
John Bell
Ilustracja
John Bell w I połowie lat 60. XIX wieku
Data i miejsce urodzenia

15 lutego 1796
Nashville

Data i miejsce śmierci

10 września 1869
Dover

sekretarz wojny USA
Okres

od marca 1841
do września 1841

Przynależność polityczna

Partia Demokratyczna
Partia Wigów
Konstytucyjna Partia Unii

Poprzednik

Joel Poinsett

Następca

John Spencer

spiker Izby Reprezentantów
Okres

od czerwca 1834
do marca 1835

Poprzednik

Andrew Stevenson

Następca

James Polk

Faksymile

John Bell (ur. 15 lutego 1796 w Nashville, zm. 10 września 1869 w Dover) – amerykański polityk i prawnik. Kandydat na prezydenta w wyborach w 1860 roku z ramienia Konstytucyjnej Partii Unii.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 15 lutego 1796 roku w Nashville[1]. Ukończył studia prawnicze na Cumberland College w 1814 roku, a dwa lata później został przyjęty do palestry[2]. Został wybrany do stanowej legislatury w 1817 roku[2]. Dziesięć lat później został wybrany do Izby Reprezentantów z ramienia Partii Demokratycznej i zasiadał w niej do roku 1841[1]. W latach 1834–1835 był spikerem Izby[2]. W 1834 roku sprzeciwił się polityce Andrew Jacksona i dwa lata później poparł w wyborach prezydenckich kandydaturę Hugh White’a[1]. Po jego porażce, Bell wstąpił do Partii Wigów i w 1841 roku został mianowany sekretarzem wojny przy Williamie Henrym Harrisonie[1]. Po śmierci prezydenta, Bell zrezygnował ze stanowiska, protestując przeciwko polityce Johna Tylera[1].

Przez sześć lat nie udzielał się politycznie, ale w 1847 roku został wybrany do Senatu, z ramienia Partii Wigów, gdzie zasiadał do roku 1859[2]. Ponieważ był właścicielem dużej liczby niewolników, sprzeciwiał się kompromisowi 1850 roku, ustawie o Kansas i Nebrasce, a także wojnie amerykańsko-meksykańskiej[1]. Jego postawa i poglądy spowodowały, że Konstytucyjna Partia Unii wystawiła jego kandydaturę w wyborach prezydenckich w 1860 roku[1]. Uzyskał niecałe 600 tysięcy głosów (12,6%), co było czwartym wynikiem wśród kandydatów[3]. W Kolegium Elektorskim otrzymał 39 głosów[4]. Po secesji stanów południowych, której Bell się stanowczo sprzeciwiał, odmówił wstąpienia w szeregi wojsk Unii[1]. Osiadł w Georgii, a pod koniec życia przeniósł się do Tennessee[1]. Zmarł 10 września 1869 roku w Dover[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j John Bell, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2017-11-23] (ang.).
  2. a b c d Bell, John. Biographical Directory of the United States Congress. [dostęp 2017-11-23]. (ang.).
  3. US President – National Vote. Our Campaign. [dostęp 2017-11-23]. (ang.).
  4. Electoral College Box – 1860. NARA. [dostęp 2017-11-23]. (ang.).