Oblężenie zamku Karlsztejn
| Wojny husyckie | |||
 wojska husyckie oblegają zamek Karlsztejn | |||
| Czas |
od maja do 8 listopada 1422 | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Terytorium |
tereny obecnych Czech | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Położenie na mapie Czech  | |||
 49°56′21,84″N 14°11′16,90″E/49,939400 14,188028
| |||
Oblężenie zamku Karlsztejn (czes. Obléhání Karlštejna husity) – próba zdobycia zamku w 1422 roku przez wojska husyckie dowodzone przez księcia Zygmunta Korybutowicza.
Przebieg oblężenia[edytuj | edytuj kod]
Oblężenie zamku Karlsztejn (będącego twierdzą katolików w środkowych Czechach) wojska husyckie rozpoczęły w maju 1422 roku. Zamkową załogą dowodził Zdeslav Tluksou z Burenic[1], natomiast wojskami atakującymi zamek, liczącymi około 12 000 żołnierzy (składającymi się z Czechów, Polaków i Litwinów) dowodził książę Zygmunt Korybutowicz. Husyci do dyspozycji mieli 5 wielkich bombard, 5 katapult, 14 taraśnic oraz 40 śrubownic. Po umieszczeniu artylerii na wzgórzach obok zamku, 4 czerwca rozpoczęło się bombardowanie zamku przy użyciu kamiennych kul i materiałów zapalających. Na południowym zboczu Księżej góry ustawiono dwie wielkie armaty Rychlicę i Jaromiěřkę oraz taraśnice i jedną procę[2].
Pomimo że załoga zamku liczyła tylko 400 ludzi, mających na wyposażeniu jedynie kilka taraśnic i katapult, zamku nie udało się zdobyć. Nie pomogło zastosowanie przez husytów broni biologicznej (padlina, gnój, fekalia), użytej w celu wywołania epidemii wśród załogi zamku[3]. Rozpoczęto rokowania, które zakończyły się 8 listopada zawarciem rocznego zawieszenia broni. Pomimo upływu terminu działań bojowych nie wznowiono, prawdopodobnie dlatego, że przy ówczesnych możliwościach (prymitywnej jeszcze) artylerii oblężniczej zdobycie tak potężnego zamku nie było możliwe[4].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Marczak 2004 ↓, s. 80.
- ↑ Heraldyka 2002 ↓, s. 383.
- ↑ Karlštejn - zamek - Architektura średniowiecza i starożytności [online], medievalheritage.eu [dostęp 2024-04-24] (pol.).
- ↑ Mała Encyklopedia 1970 ↓, s. 28.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Mała Encyklopedia Wojskowa (K-Q). Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1970.
- Andrzej Rachuba, Sławomir Górzyński, Halina Manikowska: Heraldyka i okolice. Wyd. 1. Warszawa: DiG, 2002. ISBN 83-7181-267-1.
- Piotr Marczak: Wojny husyckie. Wyd. 1. Warszawa: Agencja Wydawnicza EGROS, 2004. ISBN 83-88185-31-4.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
