50°38′49″N 16°38′27″E/50,646944 16,640833Ostroszowice
| Artykuł |
50°38′49″N 16°38′27″E |
|---|---|
| - błąd |
39 m |
| WD |
50°38'N, 16°38'E |
| - błąd |
2319 m |
| Odległość |
1694 m |
| wieś | |
 Kościół w Ostroszowicach | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (III 2011) |
1845[1] |
| Strefa numeracyjna |
74 |
| Kod pocztowy |
58-262[2] |
| Tablice rejestracyjne |
DDZ |
| SIMC |
0852275 |
Położenie na mapie gminy wiejskiej Dzierżoniów  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu dzierżoniowskiego  | |
| 50°38′49″N 16°38′27″E/50,646944 16,640833
| |
Ostroszowice (niem. Weigelsdorf) – wieś w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, na Przedgórzu Sudeckim, w powiecie dzierżoniowskim, w gminie Dzierżoniów[3][4].
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa wałbrzyskiego.
Integralne części wsi[edytuj | edytuj kod]
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0852192 | Jodłownik | przysiółek |
| 0852217 | Józefówek | przysiółek |
| 0852252 | Myśliszów | przysiółek |
| 0852200 | Wiatraczyn | przysiółek |
Historia[edytuj | edytuj kod]
Wieś wzmiankowana po raz pierwszy w łacińskim dokumencie z 1219 roku wydanym przez biskupa wrocławskiego Lorenza gdzie zanotowana została w zlatynizowanej, staropolskiej formie „Ostrossovichi”[5]. Wymieniono ją we fragmencie „Ostrossovichi circa Pilaviam superius” wraz z sąsiednią miejscowością Piławą Dolną, która wówczas nosiła nazwę Piława[5].
W roku 1366 wymieniona jest w zgermanizowanej formie Wigandisdorf ("wieś Wiganda", nazwa stopniowo zniekształcona później do ostatecznej formy Weigelsdorf). Od roku 1668 miejscowe dobra należały do rodu von Netz, a gdy w roku 1757 zmarł jego ostatni przedstawiciel, Adam Heinrich von Netz, odziedziczył je jego wnuk, Heinrich Leopold von Seherr-Thoß, od roku 1775 posługujący się tytułem hrabiego. W rękach jego potomków dobra pozostały do roku 1945.
W maju 1945 wieś została zajęta przez wojska radzieckie bez walki, dopiero po kapitulacji Niemiec. Po przejęciu tego obszaru przez administrację niemiecka ludność wsi została wysiedlona w nowe granice Niemiec i zastąpiona polskimi osadnikami. Po wojnie powrócono do pierwotnej, staropolskiej nazwy, którą ustalono na Ostroszowice.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są obiekty:
- zabytkowy kościół[6], należący do parafii św. Jadwigi, zbudowany w stylu gotyckim latach 1592-1600, w roku 1894 rozbudowany o prezbiterium[7].
- przed rokiem 1945 najcenniejszym zabytkiem miejscowości był zespół z pałacem, parkiem i stawem, wzniesiony w latach 1715-1718 dla rodziny von Netz i przebudowany w latach 1861-1863. Znacjonalizowany po roku 1945, obecnie w stanie ruiny[8].
Demografia[edytuj | edytuj kod]
Jest największą miejscowością gminy, liczącą 1845 mieszkańców (III 2011 r.).
Przemysł[edytuj | edytuj kod]
W Ostroszowicach funkcjonuje Ostroszowicka Fabryka Mebli, założona w roku 1946 na bazie wcześniejszego przedsiębiorstwa niemieckiego.
Edukacja[edytuj | edytuj kod]
Przy ulicy Bielawskiej 58 funkcjonuje Zespół Szkolno-Przedszkolny im. Mikołaja Kopernika w Ostroszowicach. Pierwsze świadectwa otrzymali uczniowie w lutym 1946 z pieczątką Szkoła Powszechna im. Mikołaja Kopernika w Wyganowie.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 887 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ a b GUS. Rejestr TERYT
- ↑ a b Colmar Grünhagen 1866 ↓, s. 105.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych, nry rej.: 1364 z 13.08.1965, 835/WŁ z 14.09.1981, 890 z 30.06.1961.
- ↑ Adam Bałabuch, Stanisław Chomiak, Marek Korgul, Wiesław Mróz, Stanisław Szupieńko, Sławomir Wiśniewski, Jan Zyzak: Schematyzm Diecezji Świdnickiej. Świdnica: Świdnicka Kuria Biskupia, 2005. ISBN 83-921533-0-8.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 10. [dostęp 2012-08-21].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Colmar Grünhagen: Regesten zur Schleisischen Geschichte. Breslau: Josef Max & COMP., 1866.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Siedziba gminy: Dzierżoniów
| Wsie | |
|---|---|
| Integralne części wsi | |
| Zniesione części wsi |
