Owczarek staroangielski
 Owczarek staroangielski | |
| Inne nazwy |
Old English Sheepdog, Bobtail |
|---|---|
| Kraj patronacki | |
| Wymiary | |
| Wysokość | |
| Masa |
30 - 36 kg |
| Klasyfikacja | |
| FCI |
Grupa I, Sekcja 1, |
| AKC |
Herding |
| ANKC |
Grupa 5 (Working Dogs) |
| CKC |
Grupa 7 - Herding Dogs |
| KC(UK) |
Pastoral |
| NZKC |
Working |
| UKC |
Grupa 6 -Herding Dog |
| Wzorce rasy | |
Owczarek staroangielski, bobtail - jedna z ras psów należących do psów pasterskich i zaganiających, zaklasyfikowana do sekcji psów pasterskich (owczarskich). Nazwa "bobtail" pochodzi z języka angielskiego i oznacza "krótki ogon".
Według klasyfikacji FCI nie podlega próbom pracy[3]. Typ wilkowaty[1].
Krótki rys historyczny[edytuj | edytuj kod]
Nie ma zgodności co do tego, jak stara jest to rasa. Najczęściej przyjmuje się, że została ukształtowana w średniowieczu. Zwolennicy tego poglądu skłonni są nawet twierdzić, że psy odpowiadające z grubsza wzorcowi rasy żyły na Wyspach Brytyjskich już w czasach, gdy te podbijali Normanowie. Pierwszy w miarę dokładny opis psa, którego można zidentyfikować jako owczarka staroangielskiego, pochodzi jednak dopiero z książki autorstwa Konrada Heresbacha, wydanej w roku 1586. Pierwsza oficjalna prezentacja przedstawicieli rasy na wystawie miała miejsce w roku 1873. W roku 1890 zatwierdzono pierwszy wzorzec rasy. Owczarków staroangielskich używano pierwotnie do pilnowania stad, które miały także chronić przed drapieżnikami.
Użytkowość[edytuj | edytuj kod]
Pies reprezentacyjny, ale w niektórych krajach (Australia, Nowa Zelandia) w dalszym ciągu jest to pies pracujący.
Temperament[edytuj | edytuj kod]
Kilkadziesiąt lat temu przedstawicieli tej rasy określano jako psy zawzięte i niebudzące zaufania[2]. Dziś to pies zrównoważony, przyjazny, wierny, inteligentny, spokojny. Ma bardzo dobry, pogodny charakter. Odznacza się spokojnym i łagodnym usposobieniem. Jest czujny, lecz niepłochliwy i nieszczekliwy. Cierpliwy w stosunku do dzieci. Dość łatwo przystosowuje się do życia w mieszkaniu. Do szczęścia potrzebuje towarzystwa człowieka.
Budowa[edytuj | edytuj kod]
Mocna i zwarta, charakterystyczne gęste owłosienie „napuszone” oraz przebudowany zad; głowa duża, oczy ciemne, uszy małe, obwisłe, przylegające do głowy; tułów zwarty i krótki; głęboka klatka piersiowa; kończyny proste, niezbyt długie. Ogony, kiedyś cięto, obecnie ogony się zachowuje. Ogon powinien być noszony nisko, ale bez podwijania.
Umaszczenie[edytuj | edytuj kod]
Różne odcienie szarości lub niebieskiego aż po grizzly, dopuszczalne niewielkie białe znaczenia na tułowiu. Głowa,kryza, kończyny przednie i tylne, koniec ogona (tzw. irlandzkie znaczenia) białe. Często ciemne plamy na głowie. Szczenięta są biało-czarne, jaśnieją z wiekiem.
Utrzymanie[edytuj | edytuj kod]
 |
Ta sekcja od 2015-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Potrzebuje czasochłonnej pielęgnacji długiego włosa; szata wymaga wyczesywania i kąpieli. Podszerstek należy delikatnie wyczesywać, nie niszcząc przy tym długiego włosa. Można strzyc, aby łatwiej utrzymywać pielęgnację psa. Sierść odrasta po strzyżeniu koło roku do długości wystawowej.
Zdrowie i pielęgnacja[edytuj | edytuj kod]
Owczarek staroangielski nie należy do ras chorowitych. Najczęściej występujące schorzenia to zapalenie uszu, choroby oczu, a u starszych egzemplarzy zwyrodnienia stawów i choroby układu krążenia. W przypadku niezapewnienia bobtailowi odpowiedniej ilości ruchu pies łatwo może być narażony na otyłość. Długość życia: 10 do 12 lat.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. Warszawa: Dom Wydawniczy "Bellona", 2001. ISBN 83-11-09354-7.
- Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.
- Eva Maria Krämer: Rasy psów. Warszawa: Oficyna Wydawnicza MULTICO, 1998, s. 169. ISBN 83-7073-122-8.
- Izabela Przeczek: Psy rasowe. Pochodzenie, rasy, zachowania. Warszawa: Wydawnictwo SBM, 2016. ISBN 978-83-8059-273-5.
- Hans Räber: Encyklopedia psów rasowych. Tom I. Warszawa: Oficyna Wydawnicza MULTICO, 1999. ISBN 83-7073-158-9.
- David Taylor: Księga psów. Warszawa: Świat Książki, 1995. ISBN 83-7129-102-7.