PARK

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
PARK
Ilustracja
Typ

komputer zerowej generacji

Premiera

1955–1956[1]

Procesor

maszyna do fakturowania

Nośnik danych

taśma dziurkowana

poprzednik:
GAM-1
następca:
PARC

PAR(K)Programowany Automat Rachunków (Krakowianowych) – programowany mechaniczno-przekaźnikowy automat rachunkowy skonstruowany i wykonany w 1955 pod kierunkiem Gerarda Kudelskiego na Politechnice Warszawskiej[1], dzięki wsparciu geodetów z tejże politechniki. Uruchamianie maszyny trwało kolejny rok. Kudelski zbudował ją „sposobem gospodarczym”. Urzą­dzeniem wyjścia i obliczeniowym była specjalnie zakupiona maszyna do fakturowania firmy Rheinmetall. Maszyna fakturująca została uzupełniona o urzą­dzenia wejścia (trzy czytniki dalekopisowe taśmy papierowej) i przekaźnikowe układy sterujące. Czytniki taśmy były połączone z reperforatorami[2].

Program pamiętany był w tablicy połączeń. Programowanie polegało na łączeniu wybranych gniazd.

PAR(K) służył do rozwiązywania układów równań liniowych przede wszystkim przy pomocy rachunku krakowianów. W 1957 r. PAR(K) został przekazany Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie[2][3]. Można zaliczyć go do komputerów zerowej generacji[1].

Jego rozwinięciem[potrzebny przypis] był PAR(C), czyli Przekaźnikowy Automat Rachunków (Cyfrowych), zbudowany w 1961 r.[4][1] w Zakładzie Obliczeń Geodezyjnych AGH także pod kierownictwem Gerarda Kudelskiego[potrzebny przypis].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Maszyny matematyczne, automatyka i elektroniczna aparatura pomiarowa w PRL. W: Historia elektryki polskiej. Stowarzyszenie Elektryków Polskich. T. III: Elektronika i telekomunikacja. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1974, s. 702–703.
  2. a b Konstrukcje polskie: Sposobem gospodarczym, [w:] Adam B. Empacher, Maszyny liczą same?, Wiedza Powszechna, 1960, s. 110-112, 114 [dostęp 2018-10-08] (pol.).
  3. Ryszard Tadeusiewicz (red.), Wczoraj, dzis i jutro polskiej informatyki, 2011.
  4. Józef Knysz, Elektroniczne maszyny matematyczne, [w:] Rozwój techniki w PRL, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1965, s. 559 [dostęp 2018-10-10].