Przejdź do zawartości

Odra 1003

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Odra 1003
Ilustracja
Odra 1003 na wystawie w Narodowym Muzeum Techniki w Warszawie
Premiera

1963

Koniec produkcji

1965

Pamięć operacyjna

8192 słowa

poprzednik:
Odra 1002
następca:
Odra 1013

Odra 1003tranzystorowy komputer drugiej generacji skonstruowany i produkowany w Zakładach Elektronicznych Elwro od 1964 roku (skonstruowany w 1963 roku). Komputer przeznaczony był do obliczeń naukowo-technicznych i sterowania procesami technologicznymi. Jej następcą była Odra 1013.

Była pierwszą Odrą produkowaną seryjnie[1]. Poprzednie modele (1001 i 1002) nie uzyskały zadowalającej niezawodności. Niezawodność Odry 1003 zwiększono przez selekcję i starzenie elementów oraz dokładną kontrolę pakietów.

Mimo podstawowego przeznaczenia komputera, jakim były obliczenia naukowe, w roku 1962 inżynier Witold Podgórski, pracujący we wrocławskich Zakładach Elektronicznych Elwro stworzył na prototypie Odry 1003 grę logiczną Marienbad, po przeczytaniu w czasopiśmie Przekrój opisu tak właśnie nazwanej wersji gry logicznej Nim. Podgórski zaprogramował grę dla maksymalnie ośmiu tysięcy rządków zapałek, po prawie bilion zapałek w każdym; przy takim ustawieniu odpowiedź Odry na ruch gracza zajmowała niecałą godzinę. Odry nie dało się pokonać, nawet przy standardowym ustawieniu dla szesnastu zapałek. Algorytm Marienbadu przekazano Wojskowej Akademii Technicznej, gdzie chętni mogli grać z komputerem sterowanym przez operatora, przy czym władze uczelni niechętnie patrzyły na wykorzystywanie Odry do rozrywki; gra nie była rozpowszechniana przez Elwro[2].

Komputer nie korzystał z wyświetlacza, rezultaty działań użytkownika były zapisywane na kartach/taśmach perforowanych lub drukowane na dalekopisie[3][4]. Dalekopis służył również jako urządzenie wejścia, umożliwiające manualne wprowadzanie danych. Jako że gra Marienbad siłą rzeczy nie mogła wyświetlać obrazu, a jedynie drukować aktualny stan rozgrywki, nie wpisuje się ona w definicję gry komputerowej zawartą w Słowniku języka polskiego PWN[5].

Zachowany egzemplarz znajduje się w Narodowym Muzeum Techniki w Warszawie.

Dane techniczne

[edytuj | edytuj kod]

Dane techniczne[6][7]:

Produkcja

[edytuj | edytuj kod]
  • 1963 r. – 2 szt.
  • 1964 r. – 8 szt.
  • 1965 r. – 32 szt.[8]

Użycie

[edytuj | edytuj kod]

Galeria

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Józef Thierry, Maszyny. Przegląd produkcji Zakładów, „Maszyny Matematyczne”, III (1), Warszawa: Wydawnictwa Czasopism Technicznych NOT, 1967, s. 20 [dostęp 2023-01-30].
  2. Bartłomiej Kluska, Bartosz Rozwadowski: Bajty polskie. Sosnowiec: 2014, s. 5-7. ISBN 978-83-927229-2-2.
  3. Tajemnica Marienbadu | Tunguska.pl [online], www.tunguska.pl [dostęp 2023-09-27].
  4. Elwro część 3 – pierwsza, seryjna Odra - blog @macminik [online], dobreprogramy, 20 sierpnia 2015 [dostęp 2023-09-27] (pol.).
  5. gra komputerowa – Słownik języka polskiego PWN [online], sjp.pwn.pl [dostęp 2023-09-27] (pol.).
  6. Thanasis Kamburelis, Maszyna cyfrowa ODRA 1003 / Thanasis Kamburelis / Katalog HINT, „Zastosowania Matematyki”, R.8 (2), Inna wersja dokumentu z grafikami w lepszej jakości, hint.org.pl, 1965, s. 196-198 [dostęp 2018-10-10] (pol.).
  7. ZIOMEK, BIENIASZ i IGNAŚ 1966 ↓, s. 16-18.
  8. Biuletyn zakładowy Elwro. 100 maszyna matematyczna z WZE Elwro., listopad 1966, s. 13 [dostęp 2023-03-11].
  9. MICHAŁ ZIOMEK, BOGUSŁAW BIENIASZ, KRYSTIAN IGNAŚ, OŚRODKI OBLICZENIOWE: Odra 1003 liczy w Rzeszowie, „Maszyny Matematyczne” (6), Wydawnictwa Czasopism Technicznych NOT, 1966, s. 14-18 [dostęp 2019-01-04].
  10. Archiwum Uniwersytetu Szczecińskiego, Kolegium Rektorskie Politechniki Szczecińskiej - protokół, rok akademicki 1972/1973, sygn. 341/79