Odra 1003
|
||
 |
||
| Premiera | 1963 | |
| Koniec produkcji | 1965 | |
| poprzednik: Odra 1002 |
następca: Odra 1013 |
|
Odra 1003 – tranzystorowy komputer drugiej generacji skonstruowany i produkowany w Zakładach Elektronicznych Elwro od 1964 roku (skonstruowany w 1963 roku). Komputer przeznaczony był do obliczeń naukowo-technicznych i sterowania procesami technologicznymi. Jej następcą była Odra 1013.
Była pierwszą Odrą produkowaną seryjnie. Poprzednie modele (1001 i 1002) nie uzyskały zadowalającej niezawodności. Niezawodność Odry 1003 zwiększono przez selekcję i starzenie elementów oraz dokładną kontrolę pakietów.
Mimo podstawowego przeznaczenia komputera, jakim były obliczenia naukowe, w roku 1962 inżynier Witold Podgórski, pracujący we wrocławskich Zakładach Elektronicznych Elwro stworzył na prototypie Odry 1003 grę logiczną Marienbad, po przeczytaniu w czasopiśmie Przekrój opisu tak właśnie nazwanej wersji gry logicznej Nim. Podgórski zaprogramował grę dla maksymalnie ośmiu tysięcy rządków zapałek, po prawie bilion zapałek w każdym; przy takim ustawieniu odpowiedź Odry na ruch gracza zajmowała niecałą godzinę. Odry nie dało się pokonać, nawet przy standardowym ustawieniu dla szesnastu zapałek. Algorytm Marienbadu przekazano Wojskowej Akademii Technicznej, gdzie chętni mogli grać z komputerem sterowanym przez operatora, przy czym władze uczelni niechętnie patrzyły na wykorzystywanie Odry do rozrywki.[1]
Zachowany egzemplarz znajduje się w Muzeum Techniki w Warszawie.
Dane techniczne[edytuj | edytuj kod]
Dane techniczne[2]:
- typ: komputer szeregowy II generacji zbudowany na krajowych germanowych tranzystorach stopowych (pakiety na jednostronnej płytce drukowanej ze złączem krawędziowym o wymiarach 135 × 85 mm)
- organizacja:
- komputer 1+1 adresowy
- arytmetyka binarna, kod uzupełnień do dwóch
- długość słowa maszynowego: 39 bitów
- języki programowania: JAS, MOST 1[3]
- pamięć operacyjna: bębnowa o pojemności 8192 słów
- podstawowa częstotliwość zegara: 250 kHz
- szybkość liczenia: 500 dodawań na sekundę
- zasilanie: 3 × 380 V, 50 Hz, 700 VA
- jednostka centralna:
- wymiary: 640 × 1300 × 1600 mm
- waga: 400 kg
- technologia: germanowe tranzystory stopowe (TG2, TG70) i ostrzowe diody germanowe, pakiety na jednostronnej płytce drukowanej ze złączem krawędziowym o wymiarach 135 × 85 mm
- koszt 1 mln operacji: 49 zł (cena z 1976 r.).
Produkcja[edytuj | edytuj kod]
- 1963 r. – 2 szt.
- 1964 r. – 8 szt.
- 1965 r. – 32 szt.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
|
|||||||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
