Pałac Taschenberg
Pałac w 2006 roku | |
Państwo | |
---|---|
Kraj związkowy | |
Miejscowość | |
Adres |
Taschenberg 3, 01067 Dresden, Deutschland[1] |
Typ budynku | |
Styl architektoniczny | |
Architekt | |
Inwestor | |
Rozpoczęcie budowy |
1705 |
Ukończenie budowy |
1708 |
Ważniejsze przebudowy |
1718, 1756, 1763 |
Zniszczono |
1945 |
Odbudowano |
1993–1995 |
Pierwszy właściciel | |
Obecny właściciel | |
Położenie na mapie Drezna | |
Położenie na mapie Niemiec | |
Położenie na mapie Saksonii | |
51°03′07″N 13°44′09″E/51,051944 13,735833 | |
Strona internetowa |
Pałac Taschenberg[2] (niem. Taschenbergpalais), także Hotel Taschenbergpalais Kempinski Dresden[3] – barokowy pałac, znajdujący się w Dreźnie, w dzielnicy Innere Altstadt. Od 1995 roku jest siedzibą hotelu, należącego do firmy Kempinski.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Budowa i użytkowanie
[edytuj | edytuj kod]Pałac został wybudowany w stylu barokowym w latach 1705–1708 według projektu architekta Matthäusa Daniela Pöppelmanna[4][5]. Budynek, będący pierwszą dużą realizacją Pöppelmanna na terenie Drezna, powstał na zlecenie saskiego elektora Fryderyka Augusta I (jednocześnie króla Polski pod imieniem August II Mocny) jako rezydencja dla jego metresy, hrabiny Anny Konstancji Cosel[4][3]. Ze względu na orientalny wystrój wnętrz pałac pierwotnie był nazywany Domem Tureckim (niem. Türkisches Haus)[4][5]. Posiadał trzy piętra i przestrzeń mieszkalną, mająca kilkaset metrów kwadratowych powierzchni[5]. Hrabina Cosel mieszkała w nim do 1717 roku, kiedy to popadła w niełaskę rodziny monarszej, po czym rok później budynek został rezydencją rodziny dziedzicznych książąt Elektoratu Saksonii – wtedy to jego wnętrza zostały przeprojektowane przez Raymonda Leplata[6][4]. W późniejszych latach gmach nazywano Pałacem Taschenberg (niem.Taschenbergpalais). Nazwa ta pochodziła od niewielkiego wzgórza Taschenberg nad brzegiem Łaby, na którym wznosił się zamek drezdeński[4]. Upowszechniła się również druga nazwa budynku: Pałac Następcy Tronu (niem. Kurprinzliches Palais)[7]. W 1756 roku pałac rozbudowano o skrzydło zachodnie, zaprojektowane przez Juliusa Heinricha Schwarzego, z kolei w 1763 roku powstało skrzydło wschodnie budynku, zbudowane według projektu Christiana Friedricha Exnera[4].
Zniszczenie i odbudowa
[edytuj | edytuj kod]Pałac Taschenberg został prawie całkowicie zniszczony 13 lutego 1945 roku podczas bombardowania Drezna[3]. Później, przez 47 lat, budynek pozostawał w praktycznie niezmienionym stanie ruiny[8][4]. 6 listopada 1992 roku odbyła się specjalna ceremonia rozpoczęcia odbudowy pałacu, z kolei po przeprowadzeniu prac związanych z zabezpieczeniem historycznych murów budynku, w tym sklepień piwnicznych i fundamentów, 30 czerwca 1993 roku położono kamień węgielny[3]. Rekonstrukcję gmachu realizowano w sposób wierny, w oparciu o plany Matthäusa Daniela Pöppelmanna; wykonano przy tym nieobecne w tych planach takie elementy, jak wysoki dach mansardowy i ozdoba szczytowa[4]. Odbudowany przez firmę Kempinski z przeznaczeniem na luksusowy hotel pałac został oficjalnie otwarty 31 marca 1995 roku. Koszty związane z odbudową wyniosły około 240 milionów marek[3]. Pałac uległ zalaniu podczas powodzi w 2002 roku, co wymagało trwających rok prac renowacyjnych[4].
Hotel
[edytuj | edytuj kod]Działalność
[edytuj | edytuj kod]Hotel Taschenbergpalais Kempinski Dresden, mający standard 5-gwiazdkowy, jest obiektem łączącym tradycję i nowoczesność, na co wpływa położenie w pobliżu takich zabytków, jak Zwinger, zamek drezdeński i Semperoper, z czym wiąże się z kolei obecność turystów z całego świata[9][3]. Hotel należał do prestiżowego zrzeszenia The Leading Hotels of the World, jednak w 2009 roku został z niego usunięty z powodu konfliktu pomiędzy jego właścicielami[10]. Od momentu otwarcia obiekt, będący pierwszym 5-gwiazdkowym hotelem w Saksonii, przyjął około 1,2 miliona gości; wśród nich znajdowały się również głowy państw i szefowie rządów, m.in. prezydent Francji Jacques Chirac, amerykańska sekretarz stanu Madeleine Albright i przewodniczący Chińskiej Republiki Ludowej Xi Jinping, a także członkowie rodzin królewskich: królowa Danii Małgorzata II, królowa Holandii Beatrycze, królowa Szwecji Sylwia, książę Kentu Edward oraz tajska księżniczka Maha Chakri Sirindhorn[8][3]. W hotelu zatrzymywały się również osobistości ze świata sztuki i kultury, m.in. Elton John, Günter Grass, Herbert Grönemeyer, Lang Lang, Otto Waalkes, Thomas Gottschalk i Tom Hanks[3]. W przypadku ekskluzywnych wizyt istnieje możliwość zarezerwowania całego hotelu. Stało się tak w 2006 roku z okazji wizyty prezydenta Rosji, Władimira Putina, oraz w 2009 roku podczas wizyty prezydenta Stanów Zjednoczonych, Baracka Obamy[3]. W dniach 9–12 czerwca 2016 roku w hotelu odbyła się konferencja Grupy Bilderberg[11].
Oferta
[edytuj | edytuj kod]W hotelu znajduje się 213 pokoi i 31 apartamentów. Wśród nich wyróżnia się mający 360 m² powierzchni apartament książęcy (niem. Kronprinzensuite), posiadający cztery sypialnie i salon[8]. Każdy z pokoi jest wyposażony w klimatyzację, WiFi oraz telewizor z dostępem do kanałów satelitarnych. We wszystkich znajduje się też minibar, część wypoczynkowa i nowoczesna łazienka[9]. Do dyspozycji gości jest również spa, które oferuje saunę, siłownię i bar dla osób dbających o zdrowie[9]. W hotelu znajduje się także kawiarnia Vestibül-Café, restauracje Intermezzo i Palais Bistro oraz bar Karl May, który został uhonorowany tytułem Bar of the Year 2013, a także otrzymał nagrodę Glenfiddich Award for Bar Culture w 2014 roku[3]. Hotel mieści również 10 sal konferencyjnych oraz dziedziniec o powierzchni 800 m², co jest dużym udogodnieniem dla ludzi odbywających wizyty służbowe[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Hotel Taschenbergpalais Kempinski in Dresden - 5 HOTEL DE Sterne. [w:] Hotels in Dresden [on-line]. hotel.de. [dostęp 2017-12-19]. (niem.).
- ↑ Śladami króla Augusta II Mocnego i Hrabiny Cosel. atlanty.pl. [dostęp 2017-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-22)]. (pol.).
- ↑ a b c d e f g h i j k 20-jähriges Bestehen des Taschenbergpalais. [w:] Pressebereich [on-line]. kempinski.com. [dostęp 2017-12-19]. (niem.).
- ↑ a b c d e f g h i Taschenbergpalais. [w:] Dresden [on-line]. dresden-und-sachsen.de. [dostęp 2017-12-19]. (niem.).
- ↑ a b c Katharina Rögner, Ernst Wrba: Reiseführer Dresden und Sächsische Schweiz - Zeit für das Beste: Highlights, Geheimtipps, Wohlfühladressen. [w:] 5, Taschenbergpalais: Grandhotel im Wohnparadies der Gräfin Cosel [on-line]. books.google.pl. [dostęp 2017-12-19]. (niem.).
- ↑ Wolfgang Sommer: Die lutherischen Hofprediger in Dresden: Grundzüge ihrer Geschichte und Verkündigung im Kurfürstentum Sachsen. books.google.pl, 2006. [dostęp 2017-12-19]. (niem.).
- ↑ Jacek Staszewski: Polacy w osiemnastowiecznym Dreźnie. books.google.pl, 1986. [dostęp 2017-12-20]. (pol.).
- ↑ a b c Hermann Tydecks: Vom Liebesnest zum Grandhotel: Die Geschichte des Taschenbergpalais. [w:] Nachrichten [on-line]. tag24.de, 2017-11-06. [dostęp 2017-12-19]. (niem.).
- ↑ a b c Hotel Taschenbergpalais Kempinski. [w:] Drezno - hotele [on-line]. booking.com. [dostęp 2017-12-19]. (pol.).
- ↑ Leading Hotels of the World: Streit mit Kempinski-Hotels. [w:] Hotels [on-line]. focus.de, 2009-07-24. [dostęp 2017-12-19]. (niem.).
- ↑ Gunnar Hinck: Bilderberg-Konferenz in Dresden. [w:] Öko [on-line]. taz.de, 2016-04-08. [dostęp 2017-12-19]. (niem.).