Pałac w Bojadłach
 Pałac w Bojadłach | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Styl architektoniczny | |
| Inwestor |
Adama von Kottwitz |
| Kondygnacje |
2 |
| Rozpoczęcie budowy |
1707 |
| Zniszczono |
1731 |
| Pierwszy właściciel |
Adama von Kottwitz |
| Kolejni właściciele |
Fundacja Pałac Bojadła |
Położenie na mapie gminy Bojadła  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa lubuskiego  | |
Położenie na mapie powiatu zielonogórskiego  | |
 51°57′15,4185″N 15°48′40,3200″E/51,954283 15,811200
| |
Pałac w Bojadłach – zabytkowy[1] pałac w Bojadłach, w gminie Bojadła, w powiecie zielonogórskim.
Zespół pałacowo-parkowy znajduje się w centralnej części wsi Bojadła. Barokowy obiekt z dekoracją rokokową wybudowano na przełomie XVII/XVIII w.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Pierwotna budowla barokowa na miejscu wcześniejszego założenia, powstała dla Adama von Kottwitz w 1707 r., uległa pożarowi w 1731 r. Na jej miejscu David Heinrich von Kottwitz wybudował pałac wraz z kordegardami w 1735 r.[2]
Właścicielami pałacu była hrabiowska rodzina von Kottwitz (linia z Konotopu), gen. armii von Scheffer-Boyadel, obecnie Arkadiusz Michoński. Od 2014 r. w pałacu działa Fundacja Pałac Bojadła, której celem jest propagowanie zabytków rezydencjonalnych Środkowego Nadodrza oraz wspieranie ich właścicieli w udostępnianiu (wirtualnym i realnym)[3]. Fundacja jest laureatem wielu nagród m.in. wyróżnienia NID za udział w Europejskich Dniach Dziedzictwa 2016 za przygotowanie wystawy Rezydencje Środkowego Nadodrza i ich słynni mieszkańcy[4].
Opis
[edytuj | edytuj kod]Budynek trójskrzydłowy, dwukondygnacyjny, pokryty dachami dwu i trój-spadowymi; wysokiej klasy dekoracją rokokową fasady. Od frontu fryz zwieńczony trójkątnym tympanonem zawierającą medalion z inskrypcją fundacyjną: David Heinrich Frayherr von Kottwitz i datą 1735. W latach 60. XVIII w. fasada została pokryta dekoracją rokokową, jedną z najwcześniejszych na Śląsku. Jako autora należy wskazać Dominicusa Mercka, wybitnego sztukatora tego okresu, działającego na Śląsku m.in. w opactwie w Henrykowie (na podstawie ustaleń J. Gernata)[5]. Wyposażenie pałacu częściowo zachowane: stolarka z XVIII i XIX w., dwa kominki barokowe oraz dwa kominki historyzujące w sali balowej. Park przypałacowy nietypowo umieszczony po drugiej stronie drogi dojazdowej prowadzącej do pałacu i kościoła. Pierwotnie barokowy ogród z parterami kwiatowymi. XVIII-wieczny układ parku nadal czytelny[6]. Nad oknem na pierwszym piętrze kartusz z herbami Davida Heinricha von Kottwitz[6] (1679-1755)[7] (po lewej) i jego żony Barbary Elisabeth von Dyhrn (1688-1726)[8] (po prawej). Zespół pałacowy – zachowany w całości – składa się z pałacu, dwóch budynków bramnych, tradycyjnie zwanych kordegardami z 1735 r., barokowego budynku rządcówki przebudowanego w stylu klasycystycznym na początku XIX w., danego budynku gorzelni, leśniczówki, dwóch budynków gospodarczych oraz barokowego domku ogrodnika. Układ znany z ryciny Friedricha Bernarda Wernera z ok. 1745 r. istnieje do dziś[5].
-
Kartusz z herbami -
Herb Davida Kottwitz -
Herb Barbary Dyhrn -
Medalion: Davida von Kottwitz
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo lubuskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024.
- ↑ Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków, Zabytki Sztuki w Polsce. Śląsk, 2006.
- ↑ Fundacja Pałac Bojadła, „www.palacbojadla.org”, www.palaceiparki.pl [dostęp 2017-01-06].
- ↑ Muzeum Miejskie w Nowej Soli – Rezydencje Środkowego Nadodrza i ich słynni mieszkańcy [online], muzeum-nowasol.pl [dostęp 2017-01-06] [zarchiwizowane z adresu 2017-01-07].
- ↑ a b Waclaw Serdeczny, Pałace i Parki Środkowego Nadodrza [online], www.palaceiparki.pl [dostęp 2017-01-06].
- ↑ a b Lubuski Wojewódzki Konserwator Zabytków [online], lwkz.pl [dostęp 2017-01-06].
- ↑ David von Kottwitz. [dostęp 2023-12-28].
- ↑ Barbara von Kottwitz. [dostęp 2023-12-28].