Park Narodowy Muddus

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Park Narodowy Muddus
Muddus nationalpark
park narodowy
Państwo

 Szwecja

Położenie

Norrbotten

Data utworzenia

1942

Powierzchnia

493 km²

Położenie na mapie Szwecji
Mapa konturowa Szwecji, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Park Narodowy Muddus”
Ziemia66°53′40″N 20°09′40″E/66,894444 20,161111
Strona internetowa
Wodospad na rzece Muddusjokk na terenie parku

Park Narodowy Muddus (szw. Muddus nationalpark) – park narodowy w Szwecji, położony na terenie gmin Gällivare i Jokkmokk, w regionie Norrbotten. Został utworzony w 1942 w celu ochrony fragmentu szwedzkiej tajgi, rozległych obszarów bagien, jezior i głębokich szczelin skalnych. W 1996 wraz z położonymi w pobliżu parkami narodowymi Sarek, Padjelanta i Stora Sjöfallet trafił na listę światowego dziedzictwa UNESCO jako obszar Laponia.

Lasy na terenie parku mają charakter naturalny[1]. Niektóre źródła podają, że rośnie tu sosna, która ma ponad 730 lat[2]. Mimo niewielkiej liczby siedlisk ludzkich na terenie parku, lasy były wielokrotnie niszczone przez duże pożary[3].

Mimo położenia na północy, flora i fauna parku jest dość interesująca. Na terenie Parku Narodowego Muddus rośnie kilka gatunków storczyków (gółka długoostrogowa (Gymnadenia conopsea), storzan bezlistny (Epipogium aphyllum)[4]). Na bagnach i nad jeziorami spotkać wiele gniazdujących ptaków a lasy są zamieszkiwane przez niedźwiedzie (Ursus arctos), rysie (Lynx lynx) i rosomaki (Gulo gulo)[4].

Park Narodowy Muddus jest dość trudno dostępny. Na jego terenie wyznaczono kilka szlaków turystycznych. Ścieżki prowadzą do wodospadu na rzece Muddusjokk oraz do głębokiej na 50 m szczeliny Måskokårså[4]. Na terenie parku zbudowano także kilka schronień, w których turyści mogą nocować. W miejscu zwanym Muddusloubbal stoi wieża, z której można obserwować ptaki nad rozległymi bagnami. Od 15 marca do 31 lipca każdego roku obszary wokół jeziora Muddusjaure, wzgórza Sörstubba oraz rzeki Måskokårså są niedostępne dla turystów w celu ochrony miejsc lęgowych ptaków[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. John A. Stanturf, Palle Madsen: Restoration of Boreal and Temperate Forests. CRC Press, 2005, s. 569. ISBN 1-56670-635-1.
  2. Derek Ratcliffe, Mike Unwin: Lapland: A Natural History. Yale University Press, 2005, s. 352. ISBN 0-300-11553-9.
  3. O. Engelmark. Forest fires in the Muddus National Park (northern Sweden) during the past 600 years.. „Canadian Journal of Botany”. 62. s. 893 - 898. 
  4. a b c Strona European Environment Agency. [dostęp 2008-12-10]. (ang.).
  5. Przepisy Parku Narodowego Muddus. [dostęp 2008-12-10]. (ang.).