Paryż-Roubaix

Wyścig Paryż-Roubaix (nazwa oryginalna z franc. Paris-Roubaix) – jeden z najsłynniejszych klasycznych wyścigów kolarskich, organizowany corocznie, w jedną z niedziel kwietnia, w północnej Francji przez Amaury Sport Organisation. Jeden z pięciu „pomników kolarstwa” („monumentów kolarstwa”), do których należą ponadto: Mediolan-San-Remo, Ronde van Vlaanderen, Liège-Bastogne-Liège i Giro di Lombardia. Jego główną cechą charakterystyczną są odcinki wytyczone po bruku z kamienia polnego, dlatego zaliczany jest również do tzw. „wiosennych klasyków brukowych”.
Od 2005, decyzją UCI wyścig został włączony do cyklu ProTour. Od 2008 organizatorzy postanowili wyłączyć wyścig z cyklu ProTour, od tejże edycji należał przez kilka lat do kategorii wyścigów bezpośrednio niższej od ProTour (2008 HC, 2009 HIS). W 2011 UCI ponownie włączyła wyścig do cyklu zawodów o najwyższej randze – do nowo powstałego World Tour. Pomimo to cały czas pozostaje jednym z najbardziej prestiżowych i najtrudniejszych wyścigów jednodniowych świata.
Wyścig posiada kilka przydomków. Najsłynniejszy z nich to „piekło północy”. Określa się go również, jako „królową klasyków”, „wyścig wielkanocny” lub „piekielną niedzielę”. Jego dystans wynosi 259 km, z czego aż 55 km przebiega po „kocich łbach” – wąskich uliczkach wybrukowanych XIX-wieczną kostką. Zawodnicy przed startem zakładają wzmocnione łańcuchy i koła oraz smarują się specjalnymi maściami chroniącymi przy upadkach. Ostatnie metry wyścigu tradycyjnie rozgrywane są na betonowym torze kolarskim w Roubaix.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pomysłodawcami wyścigu byli dwaj przemysłowcy branży tekstylnej z Roubaix: Théodore Vienne i Maurice Perez, a głównym powodem – fakt wybudowania przez nich toru kolarskiego (welodromu) w tym mieście (oddanie do użytku 9 czerwca 1895). Postanowili zorganizować imprezę, która swój finisz miałaby mieć na owym welodromie. Premierowa edycja odbyła się 19 kwietnia 1896, a pierwszym zwycięzcą został Niemiec Joseph Fischer. Najwięcej zwycięstw w historii wyścigu odniosło dwóch Belgów: Roger De Vlaeminck i Tom Boonen, którzy triumfowali cztery razy. Pierwszą transmisję telewizyjną z wyścigu przeprowadzono podczas edycji 1960.
Lista zwycięzców[edytuj | edytuj kod]
- 1896 Joseph Fischer
Cesarstwo Niemieckie
- 1897 Maurice Garin
Włochy
- 1898 Maurice Garin
Włochy
- 1899 Albert Champion
Francja
- 1900 Émile Bouhours
Francja
- 1901 Lucien Lesna
Francja
- 1902 Lucien Lesna
Francja
- 1903 Hippolyte Aucouturier
Francja
- 1904 Hippolyte Aucouturier
Francja
- 1905 Louis Trousselier
Francja
- 1906 Henri Cornet
Francja
- 1907 Georges Passerieu
Francja
- 1908 Cyrille Van Hauwaert
Belgia
- 1909 Octave Lapize
Francja
- 1910 Octave Lapize
Francja
- 1911 Octave Lapize
Francja
- 1912 Charles Crupelandt
Francja
- 1913 François Faber
Luksemburg
- 1914 Charles Crupelandt
Francja
- 1919 Henri Pélissier
Francja
- 1920 Paul Deman
Belgia
- 1921 Henri Pélissier
Francja
- 1922 Berten Dejonghe
Belgia
- 1923 Heiri Suter
Szwajcaria
- 1924 Jules Van Hevel
Belgia
- 1925 Felix Sellier
Belgia
- 1926 Julien Delbecque
Belgia
- 1927 Georges Ronsse
Belgia
- 1928 André Leducq
Francja
- 1929 Charles Meunier
Belgia
- 1930 Julien Vervaecke
Belgia
- 1931 Gaston Rebry
Belgia
- 1932 Romain Gijssels
Belgia
- 1933 Sylvère Maes
Belgia
- 1934 Gaston Rebry
Belgia
- 1935 Gaston Rebry
Belgia
- 1936 Georges Speicher
Francja
- 1937 Jules Rossi
Włochy
- 1938 Lucien Storme
Belgia
- 1939 Emile Masson jr
Belgia
- 1943 Marcel Kint
Belgia
- 1944 Maurice Desimpelaere
Belgia
- 1945 Paul Maye
Francja
- 1946 Georges Claes
Belgia
- 1947 Georges Claes
Belgia
- 1948 Rik Van Steenbergen
Belgia
- 1949 André Mahé
Francja
- 1950 Fausto Coppi
Włochy
- 1951 Antonio Bevilacqua
Włochy
- 1952 Rik Van Steenbergen
Belgia
- 1953 Germain Derijcke
Belgia
- 1954 Raymond Impanis
Belgia
- 1955 Jean Forestier
Francja
- 1956 Louison Bobet
Francja
- 1957 Fred De Bruyne
Belgia
- 1958 Leon Van Daele
Belgia
- 1959 Noël Foré
Belgia
- 1960 Pino Cerami
Belgia
- 1961 Rik Van Looy
Belgia
- 1962 Rik Van Looy
Belgia
- 1963 Emiel Daems
Belgia
- 1964 Peter Post
Holandia
- 1965 Rik Van Looy
Belgia
- 1966 Felice Gimondi
Włochy
- 1967 Jan Janssen
Holandia
- 1968 Eddy Merckx
Belgia
- 1969 Walter Godefroot
Belgia
- 1970 Eddy Merckx
Belgia
- 1971 Roger Rosiers
Belgia
- 1972 Roger De Vlaeminck
Belgia
- 1973 Eddy Merckx
Belgia
- 1974 Roger De Vlaeminck
Belgia
- 1975 Roger De Vlaeminck
Belgia
- 1976 Marc Demeyer
Belgia
- 1977 Roger De Vlaeminck
Belgia
- 1978 Francesco Moser
Włochy
- 1979 Francesco Moser
Włochy
- 1980 Francesco Moser
Włochy
- 1981 Bernard Hinault
Francja
- 1982 Jan Raas
Holandia
- 1983 Hennie Kuiper
Holandia
- 1984 Sean Kelly
Irlandia
- 1985 Marc Madiot
Francja
- 1986 Sean Kelly
Irlandia
- 1987 Éric Vanderaerden
Belgia
- 1988 Dirk Demol
Belgia
- 1989 Jean-Marie Wampers
Belgia
- 1990 Eddy Planckaert
Belgia
- 1991 Marc Madiot
Francja
- 1992 Gilbert Duclos-Lassalle
Francja
- 1993 Gilbert Duclos-Lassalle
Francja
- 1994 Andrij Czmil
Ukraina
- 1995 Franco Ballerini
Włochy
- 1996 Johan Museeuw
Belgia
- 1997 Frédéric Guesdon
Francja
- 1998 Franco Ballerini
Włochy
- 1999 Andrea Tafi
Włochy
- 2000 Johan Museeuw
Belgia
- 2001 Servais Knaven
Holandia
- 2002 Johan Museeuw
Belgia
- 2003 Peter Van Petegem
Belgia
- 2004 Magnus Bäckstedt
Szwecja
- 2005 Tom Boonen
Belgia
- 2006 Fabian Cancellara
Szwajcaria
- 2007 Stuart O’Grady
Australia
- 2008 Tom Boonen
Belgia
- 2009 Tom Boonen
Belgia
- 2010 Fabian Cancellara
Szwajcaria
- 2011 Johan Vansummeren
Belgia
- 2012 Tom Boonen
Belgia
- 2013 Fabian Cancellara
Szwajcaria
- 2014 Niki Terpstra
Holandia
- 2015 John Degenkolb
Niemcy
- 2016 Mathew Hayman
Australia
- 2017 Greg Van Avermaet
Belgia
- 2018 Peter Sagan
Słowacja
- 2019 Philippe Gilbert
Belgia
Polacy w Paryż-Roubaix[edytuj | edytuj kod]
- 1990
- 14. Joachim Halupczok
- 73. Zenon Jaskuła
- 1993
- 52. Cezary Zamana
- 1994
- 48. Cezary Zamana
- 1997
- 51. Zbigniew Spruch
- 69. Marek Leśniewski
- 1999
- 14. Zbigniew Spruch
- 2000
- 15. Zbigniew Spruch
- 2001
- DNF Piotr Wadecki
- 2002
- 15. Zbigniew Spruch
- 2003
- DNF Zbigniew Spruch
- 2006
- DNF Peter Mazur
- 2009
- 89. Marcin Sapa
- HD[1] Maciej Bodnar
- 2010
- DNF Marcin Sapa
- 2011
- 93. Jarosław Marycz
- 2012
- DNF Jarosław Marycz
- 2013
- 56. Maciej Bodnar
- 2014
- 42. Maciej Bodnar
- 2015
- DNF Maciej Bodnar
- 2017
- 75. Maciej Bodnar
- DNF Łukasz Wiśniowski
- 2018
- DNF Przemysław Kasperkiewicz
- DNF Maciej Bodnar
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ poza limitem czasu
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
|
|