Paryż-Roubaix
Wyścig Paryż-Roubaix (nazwa oryginalna z franc. Paris-Roubaix) – jeden z najsłynniejszych klasycznych wyścigów kolarskich, organizowany corocznie, w jedną z niedziel kwietnia, w północnej Francji przez Amaury Sport Organisation. Jeden z pięciu „pomników kolarstwa” („monumentów kolarstwa”), do których należą ponadto: Mediolan-San-Remo, Ronde van Vlaanderen, Liège-Bastogne-Liège i Giro di Lombardia. Jego główną cechą charakterystyczną są odcinki wytyczone po bruku z kamienia polnego, dlatego zaliczany jest również do tzw. „wiosennych klasyków brukowych”.
Od 2005, decyzją UCI wyścig został włączony do cyklu ProTour. Od 2008 organizatorzy postanowili wyłączyć wyścig z cyklu ProTour, od tejże edycji należał przez kilka lat do kategorii wyścigów bezpośrednio niższej od ProTour (2008 HC, 2009 HIS). W 2011 UCI ponownie włączyła wyścig do cyklu zawodów o najwyższej randze – do nowo powstałego World Tour. Pomimo to cały czas pozostaje jednym z najbardziej prestiżowych i najtrudniejszych wyścigów jednodniowych świata.
Wyścig posiada kilka przydomków. Najsłynniejszy z nich to „piekło północy”. Określa się go również, jako „królową klasyków”, „wyścig wielkanocny” lub „piekielną niedzielę”. Jego dystans wynosi 259 km, z czego aż 55 km przebiega po „kocich łbach” – wąskich uliczkach wybrukowanych XIX-wieczną kostką. Zawodnicy przed startem zakładają wzmocnione łańcuchy i koła oraz smarują się specjalnymi maściami chroniącymi przy upadkach. Ostatnie metry wyścigu tradycyjnie rozgrywane są na betonowym torze kolarskim w Roubaix.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pomysłodawcami wyścigu byli dwaj przemysłowcy branży tekstylnej z Roubaix: Théodore Vienne i Maurice Perez, a głównym powodem – fakt wybudowania przez nich toru kolarskiego (welodromu) w tym mieście (oddanie do użytku 9 czerwca 1895). Postanowili zorganizować imprezę, która swój finisz miałaby mieć na owym welodromie. Premierowa edycja odbyła się 19 kwietnia 1896, a pierwszym zwycięzcą został Niemiec Joseph Fischer. Najwięcej zwycięstw w historii wyścigu odniosło dwóch Belgów: Roger De Vlaeminck i Tom Boonen, którzy triumfowali cztery razy. Pierwszą transmisję telewizyjną z wyścigu przeprowadzono podczas edycji 1960.
Lista zwycięzców[edytuj | edytuj kod]
- 1896 Joseph Fischer
Cesarstwo Niemieckie - 1897 Maurice Garin
Włochy - 1898 Maurice Garin Włochy
- 1899 Albert Champion
Francja - 1900 Émile Bouhours Francja
- 1901 Lucien Lesna Francja
- 1902 Lucien Lesna Francja
- 1903 Hippolyte Aucouturier Francja
- 1904 Hippolyte Aucouturier Francja
- 1905 Louis Trousselier Francja
- 1906 Henri Cornet Francja
- 1907 Georges Passerieu Francja
- 1908 Cyrille Van Hauwaert
Belgia - 1909 Octave Lapize Francja
- 1910 Octave Lapize Francja
- 1911 Octave Lapize Francja
- 1912 Charles Crupelandt Francja
- 1913 François Faber
Luksemburg - 1914 Charles Crupelandt Francja
- 1919 Henri Pélissier Francja
- 1920 Paul Deman Belgia
- 1921 Henri Pélissier Francja
- 1922 Berten Dejonghe Belgia
- 1923 Heiri Suter
Szwajcaria - 1924 Jules Van Hevel Belgia
- 1925 Felix Sellier Belgia
- 1926 Julien Delbecque Belgia
- 1927 Georges Ronsse Belgia
- 1928 André Leducq Francja
- 1929 Charles Meunier Belgia
- 1930 Julien Vervaecke Belgia
- 1931 Gaston Rebry Belgia
- 1932 Romain Gijssels Belgia
- 1933 Sylvère Maes Belgia
- 1934 Gaston Rebry Belgia
- 1935 Gaston Rebry Belgia
- 1936 Georges Speicher Francja
- 1937 Jules Rossi Włochy
- 1938 Lucien Storme Belgia
- 1939 Emile Masson jr Belgia
- 1943 Marcel Kint Belgia
- 1944 Maurice Desimpelaere Belgia
- 1945 Paul Maye Francja
- 1946 Georges Claes Belgia
- 1947 Georges Claes Belgia
- 1948 Rik Van Steenbergen Belgia
- 1949 André Mahé Francja
- 1950 Fausto Coppi
Włochy - 1951 Antonio Bevilacqua Włochy
- 1952 Rik Van Steenbergen Belgia
- 1953 Germain Derijcke Belgia
- 1954 Raymond Impanis Belgia
- 1955 Jean Forestier Francja
- 1956 Louison Bobet Francja
- 1957 Fred De Bruyne Belgia
- 1958 Leon Van Daele Belgia
- 1959 Noël Foré Belgia
- 1960 Pino Cerami Belgia
- 1961 Rik Van Looy Belgia
- 1962 Rik Van Looy Belgia
- 1963 Emiel Daems Belgia
- 1964 Peter Post
Holandia - 1965 Rik Van Looy Belgia
- 1966 Felice Gimondi Włochy
- 1967 Jan Janssen Holandia
- 1968 Eddy Merckx Belgia
- 1969 Walter Godefroot Belgia
- 1970 Eddy Merckx Belgia
- 1971 Roger Rosiers Belgia
- 1972 Roger De Vlaeminck Belgia
- 1973 Eddy Merckx Belgia
- 1974 Roger De Vlaeminck Belgia
- 1975 Roger De Vlaeminck Belgia
- 1976 Marc Demeyer Belgia
- 1977 Roger De Vlaeminck Belgia
- 1978 Francesco Moser Włochy
- 1979 Francesco Moser Włochy
- 1980 Francesco Moser Włochy
- 1981 Bernard Hinault Francja
- 1982 Jan Raas Holandia
- 1983 Hennie Kuiper Holandia
- 1984 Sean Kelly
Irlandia - 1985 Marc Madiot Francja
- 1986 Sean Kelly Irlandia
- 1987 Éric Vanderaerden Belgia
- 1988 Dirk Demol Belgia
- 1989 Jean-Marie Wampers Belgia
- 1990 Eddy Planckaert Belgia
- 1991 Marc Madiot Francja
- 1992 Gilbert Duclos-Lassalle Francja
- 1993 Gilbert Duclos-Lassalle Francja
- 1994 Andrij Czmil
Ukraina - 1995 Franco Ballerini Włochy
- 1996 Johan Museeuw Belgia
- 1997 Frédéric Guesdon Francja
- 1998 Franco Ballerini Włochy
- 1999 Andrea Tafi Włochy
- 2000 Johan Museeuw Belgia
- 2001 Servais Knaven Holandia
- 2002 Johan Museeuw Belgia
- 2003 Peter Van Petegem Belgia
- 2004 Magnus Bäckstedt
Szwecja - 2005 Tom Boonen Belgia
- 2006 Fabian Cancellara Szwajcaria
- 2007 Stuart O’Grady
Australia - 2008 Tom Boonen Belgia
- 2009 Tom Boonen Belgia
- 2010 Fabian Cancellara Szwajcaria
- 2011 Johan Vansummeren Belgia
- 2012 Tom Boonen Belgia
- 2013 Fabian Cancellara Szwajcaria
- 2014 Niki Terpstra Holandia
- 2015 John Degenkolb
Niemcy - 2016 Mathew Hayman Australia
- 2017 Greg Van Avermaet Belgia
- 2018 Peter Sagan
Słowacja - 2019 Philippe Gilbert Belgia
Polacy w Paryż-Roubaix[edytuj | edytuj kod]
- 1990
- 14. Joachim Halupczok
- 73. Zenon Jaskuła
- 1993
- 52. Cezary Zamana
- 1994
- 48. Cezary Zamana
- 1997
- 51. Zbigniew Spruch
- 69. Marek Leśniewski
- 1999
- 14. Zbigniew Spruch
- 2000
- 15. Zbigniew Spruch
- 2001
- DNF Piotr Wadecki
- 2002
- 15. Zbigniew Spruch
- 2003
- DNF Zbigniew Spruch
- 2006
- DNF Peter Mazur
- 2009
- 89. Marcin Sapa
- HD[1] Maciej Bodnar
- 2010
- DNF Marcin Sapa
- 2011
- 93. Jarosław Marycz
- 2012
- DNF Jarosław Marycz
- 2013
- 56. Maciej Bodnar
- 2014
- 42. Maciej Bodnar
- 2015
- DNF Maciej Bodnar
- 2017
- 75. Maciej Bodnar
- DNF Łukasz Wiśniowski
- 2018
- DNF Przemysław Kasperkiewicz
- DNF Maciej Bodnar
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ poza limitem czasu
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
| ||||||||||||
| ||||||||