Paryż-Roubaix
| |||
 | |||
| Szczegóły wyścigu | |||
| Dyscyplina | Kolarstwo szosowe | ||
| Data powstania | 1896 | ||
| Liczba edycji | 118 (w 2021) | ||
| Częstotliwość | co roku (paź) | ||
| Typ | Wyścig jednodniowy | ||
| Państwo |  Francja | ||
| Organizator | Amaury Sport Organisation | ||
| Strona internetowa | Oficjalna strona | ||
| Zwycięzcy | |||
| Ostatni zwycięzca |  Sonny Colbrelli | ||
| Najwięcej zwycięstw | .svg){kind=small} Roger De Vlaeminck Tom Boonen(4 zwycięstwa) | ||
| Aktualne wyścigi | |||
 Paryż-Roubaix 2021 | |||
 | Dokumentacja  | ||
_pictogram.svg){kind=small}
Wyścig Paryż-Roubaix (nazwa oryginalna z franc. Paris-Roubaix) – jeden z najsłynniejszych klasycznych wyścigów kolarskich, organizowany corocznie, w jedną z niedziel kwietnia, w północnej Francji przez Amaury Sport Organisation. Jeden z pięciu „pomników kolarstwa” („monumentów kolarstwa”), do których należą ponadto: Mediolan-San-Remo, Ronde van Vlaanderen, Liège-Bastogne-Liège i Giro di Lombardia. Jego główną cechą charakterystyczną są odcinki wytyczone po bruku z kamienia polnego, dlatego zaliczany jest również do tzw. „wiosennych klasyków brukowych”.
Od 2005, decyzją UCI wyścig został włączony do cyklu ProTour. Od 2008 organizatorzy postanowili wyłączyć wyścig z cyklu ProTour, od tejże edycji należał przez kilka lat do kategorii wyścigów bezpośrednio niższej od ProTour (2008 HC, 2009 HIS). W 2011 UCI ponownie włączyła wyścig do cyklu zawodów o najwyższej randze – do nowo powstałego World Tour. Pomimo to cały czas pozostaje jednym z najbardziej prestiżowych i najtrudniejszych wyścigów jednodniowych świata.
Wyścig posiada kilka przydomków. Najsłynniejszy z nich to „piekło północy”. Określa się go również, jako „królową klasyków”, „wyścig wielkanocny” lub „piekielną niedzielę”. Jego dystans wynosi 259 km, z czego aż 55 km przebiega po „kocich łbach” – wąskich uliczkach wybrukowanych XIX-wieczną kostką. Zawodnicy przed startem zakładają wzmocnione łańcuchy i koła oraz smarują się specjalnymi maściami chroniącymi przy upadkach. Ostatnie metry wyścigu tradycyjnie rozgrywane są na betonowym torze kolarskim w Roubaix.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pomysłodawcami wyścigu byli dwaj przemysłowcy branży tekstylnej z Roubaix: Théodore Vienne i Maurice Perez, a głównym powodem – fakt wybudowania przez nich toru kolarskiego (welodromu) w tym mieście (oddanie do użytku 9 czerwca 1895). Postanowili zorganizować imprezę, która swój finisz miałaby mieć na owym welodromie. Premierowa edycja odbyła się 19 kwietnia 1896, a pierwszym zwycięzcą został Niemiec Joseph Fischer. Najwięcej zwycięstw w historii wyścigu odniosło dwóch Belgów: Roger De Vlaeminck i Tom Boonen, którzy triumfowali cztery razy. Pierwszą transmisję telewizyjną z wyścigu przeprowadzono podczas edycji 1960.
Lista zwycięzców[edytuj | edytuj kod]
Opracowano na podstawie:[1][2]
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
Polacy w Paryż-Roubaix[edytuj | edytuj kod]
- 1990
- 14. Joachim Halupczok
- 73. Zenon Jaskuła
- 1993
- 52. Cezary Zamana
- 1994
- 48. Cezary Zamana
- 1997
- 51. Zbigniew Spruch
- 69. Marek Leśniewski
- 1999
- 14. Zbigniew Spruch
- 2000
- 15. Zbigniew Spruch
- 2001
- DNF Piotr Wadecki
- 2002
- 15. Zbigniew Spruch
- 2003
- DNF Zbigniew Spruch
- 2006
- DNF Peter Mazur
- 2009
- 89. Marcin Sapa
- OTL[5] Maciej Bodnar
- 2010
- DNF Marcin Sapa
- 2011
- 93. Jarosław Marycz
- 2012
- DNF Jarosław Marycz
- 2013
- 56. Maciej Bodnar
- 2014
- 42. Maciej Bodnar
- 2015
- DNF Maciej Bodnar
- 2017
- 75. Maciej Bodnar
- DNF Łukasz Wiśniowski
- 2018
- DNF Przemysław Kasperkiewicz
- DNF Maciej Bodnar
- 2019
- 77. Łukasz Wiśniowski
- DNF Kamil Gradek
- DNF Maciej Bodnar
- OTL Przemysław Kasperkiewicz
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Top-3 per edition | ProCyclingStats, www.procyclingstats.com [dostęp 2021-08-14].
- ↑ Cycling Archives, Paris - Roubaix, www.cyclingarchives.com [dostęp 2021-08-14] (ang.).
- ↑ (fr) Souvenirs d'un Paris-Roubaix mythique : 1996, le triplé Mapei et l'inégalable Raymond Devos, eurosport.fr, 10 kwietnia 2020.
- ↑ (fr) Paris-Roubaix 2018 : Sagan "J'ai attaqué au bon moment", sport.francetvinfo.fr, 8 kwietnia 2018.
- ↑ poza limitem czasu
