Rik Van Looy

Rik Van Looy
Data i miejsce urodzenia	20 grudnia 1933 ; Grobbendonk
Dorobek medalowy
	Reprezentacja Belgia
	Mistrzostwa świata w kolarstwie szosowym
	Multimedia w Wikimedia Commons

Hendrik „Rik” Van Looy (ur. 20 grudnia 1933 w Grobbendonk) – belgijski kolarz szosowy i torowy, pięciokrotny medalista szosowych mistrzostw świata, jeden z największych „łowców klasyków” wszech czasów.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Van Looy – zwany również „Rikiem II” ze względu na starszego kolarza belgijskiego Rika Van Steenbergena – wygrał w trakcie swojej kariery, trwającej od 1953 do 1970, każdy z pięciu „monumentów kolarstwa” – najważniejszych wyścigów jednodniowych sezonu – czego poza nim dokonało jedynie dwóch innych Belgów: Eddy Merckx oraz Roger De Vlaeminck. Van Looy wygrał trzykrotnie Paryż-Roubaix, dwukrotnie Ronde van Vlaanderen oraz Paryż-Tours, i po jednym razie Mediolan-San Remo, Liège-Bastogne-Liège jak również Giro di Lombardia. Van Looy próbował swoich sił w wygrywaniu wyścigów etapowych, jednak bezskutecznie. Udało mu się jednak wygrać siedem etapów w Tour de France i klasyfikację punktową w 1963 roku, dwanaście na Giro d’Italia i klasyfikację górską w 1960 roku oraz osiemnaście na Vuelta a España i klasyfikację punktową w latach 1959 i 1965.

Pierwszy medal na międzynarodowej imprezie Belg wywalczył w 1953 roku, kiedy zdobył brązowy medal w wyścigu ze startu wspólnego amatorów podczas mistrzostw świata w Lugano. W zawodach tych wyprzedzili go jedynie dwaj Włosi: Riccardo Filippi oraz Gastone Nencini. Jeszcze w tym samym roku przeszedł na zawodowstwo, a w 1956 roku był drugi ze startu wspólnego na mistrzostwach świata w Kopenhadze. W tej samej konkurencji zdobył ponadto złote medale na MŚ w Karl-Marx-Stadt w 1960 roku i rozgrywanych rok później MŚ w Bernie oraz srebrny na MŚ w Ronse. W 1952 roku wystartował na igrzyskach olimpijskich w Helsinkach, jednak nie ukończył wyścigu ze startu wspólnego. Jako najsłabszy z reprezentantów Belgii nie otrzymał złotego medalu, który wywalczyli jego rodacy w klasyfikacji drużynowej.

Startował także w kolarstwie torowym, zdobywając między innymi trzy medale mistrzostw Belgii, w tym złoty w madisonie w 1969 roku.

Ważniejsze sukcesy[edytuj | edytuj kod]

Paryż-Roubaix – 1961, 1962, 1965
Ronde van Vlaanderen – 1959, 1962
Paryż-Tours – 1959, 1967
Giro di Lombardia – 1959
Mediolan-San Remo – 1958
La Flèche Wallonne – 1968
Gandawa-Wevelgem – 1956, 1957, 1962
Liège-Bastogne-Liège – 1961
E3 Prijs Vlaanderen – 1964, 1965, 1966, 1969
Mistrzostwa świata w kolarstwie szosowym – 1960, 1961
Mistrzostwo Belgii - 1952, 1953 (amator), 1958, 1963
lider klasyfikacji punktowej Tour de France - 1963
Lider klasyfikacji górskiej Giro d’Italia – 1960
Lider klasyfikacji punktowej Giro d’Italia – 1959
Lider klasyfikacji punktowej Vuelta a España – 1959

Przynależność drużynowa[edytuj | edytuj kod]

1953–1954 – L’Avenir & Gitane
1955 – Van Hauwaert-Maes
1956–1958 – Faema-Guerra
1959–1961 – Faema
1962 – Faema-Flandria
1963 – GBC-Libertas
1964–1966 – Solo-Superia
1967–1970 – Willem II

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Profil na cyclingarchives.com (ang.)
Profil na procyclingstats.com (ang.)
Profil na memoire-du-cyclisme.eu (fr.)
Profil na sports-reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-12-04)]. (ang.)