Phil McGraw

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Phil McGraw
Ilustracja
Phil McGraw, 2013
Imię i nazwisko urodzenia

Phillip Calvin McGraw

Data i miejsce urodzenia

1 września 1950
Vinita, Oklahoma, Stany Zjednoczone

Zawód, zajęcie

Prezenter telewizyjny, autor, psycholog

Miejsce zamieszkania

Beverly Hills

Alma Mater

Midwestern State University
University of North Texas

Majątek

79 mln dolarów (2017)[1]

Małżeństwo

Debbie Higgins McCall(1970-1973)
Robin Jameson (1976)

Dzieci

Jay (ur. 1979 r.)
Jordan (ur. 1986 r.)

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Phillip Calvin McGraw, znany jako Dr. Phil (ur. 1 września 1950 w Vinicie) – amerykańska osobowość telewizyjna, autor, psycholog i prowadzący programu Dr. Phil. McGraw po raz pierwszy uzyskał status celebryty wraz z pojawieniem się w The Oprah Winfrey Show w późnych latach 90.

Wychowany w Środkowo-Zachodnich Stanach Zjednoczonych, McGraw grywał w futbol amerykański na Uniwersytecie Tulsańskim i Środkowozachodnim Stanowym Uniwersytecie, gdzie zdobył tytuł bakalaureata w psychologii. Później uzyskał tytuł magistra sztuk w psychologii eksperymentalnej i stopień doktora psychologii klinicznej na Uniwersytecie Północnego Teksasu. Pracował w prywatnym gabinecie lekarskim przez parę lat, gdzie także prowadził konwersatorium dla swoich pacjentów.

McGraw zyskał rozgłos, gdy od 1998 r. zaczął się pojawiać w cotygodniowym segmencie The Oprah Winfrey Show. Później we wrześniu 2002 r. Oprah Winfrey pomogła McGraw’owi uruchomić swój własny program — Dr. Phil. Miał on format konsultacyjny. W październiku 2003 r. założył Fundację Dr. Phila dedykowaną walce z dziecięcą otyłością.

McGraw był także źródłem kontrowersji. Od 2006 r. nie posiada licencji na praktyki psychologiczne. Jego porady były krytykowane jako zbyt uproszczone i nieefektywne. Był pozwanym w kilku procesach sądowych, w tym dotyczących złych praktyk biznesowych, złego traktowania pracowników i zniesławienia.

Wczesne życie[edytuj | edytuj kod]

McGraw urodził się 1 września 1950 r. w Vinicie, w stanie Oklahoma, jako syn Josepha J. McGraw Jr. i jego żony Anne Geraldine „Jerry” (z d. Stevens)[2][3][4]. Dorastał wśród swoich dwóch starszych sióstr: Deany oraz Donny i jednej młodszej Brendy[5], na polach naftowych w Północnym Teksasie, gdzie jego ojciec był dostawcą sprzętu. Podczas dzieciństwa McGraw'a jego rodzina przeprowadziła się, aby jego ojciec mógł kontynuować osiąganie swojego życiowego celu – zostania psychologiem.

McGraw uczęszczał do Shawnee Mission North High School w Overland Park, w stanie Kansas. W 1968 r. zdobył stypendium piłkarskie na Uniwersytecie Tulsańskim, gdzie grał na pozycji środkowego wspomagającego. Jego trenerem był Glenn Dobbs. 24 listopada tego roku drużyna McGraw’a przegrała z Uniwersytetem Houstońskim z wynikiem 100-6, która była jedną z najbardziej niezbalansowanych gier w historii futbolu uniwersyteckiego[6]. Dobbs wycofał się z roli trenera po tym sezonie, a McGraw przeniósł się do Środkowowschodniego Stanowego Uniwersytetu w Wichita Falls, w stanie Texas.

Edukacja i wczesna kariera[edytuj | edytuj kod]

W 1975 r. McGraw ukończył Środkowowschodni Stanowy Uniwersytet, a wraz z tym zdobył tytuł bakalaureata psychologii. Zdobył później tytuł magistra sztuk w psychologii eksperymentalnej w 1976 r. oraz uzyskał stopień doktora psychologii klinicznej w 1979 r. na Uniwersytecie Północnego Teksasu[7]. Jego rozprawa doktorska nosiła tytuł „Reumatoidalne Zapalenie Stawów: Interwencja Psychologiczna”[8]. Jego promotorem był Frank Lawlis, który później został głównym psychologiem przyczyniającym się do tworzenia programu Dr. Phil.[9]

Po uzyskaniu doktoratu McGraw dołączył do swojego ojca, Joego McGraw, w Wichita Fall, w stanie Teksas, gdzie McGraw senior założył swój prywatny gabinet psychologiczny[10].

W 1983 r. McGraw i jego ojciec dołączyli do Thelmy Box, popularniej teksańskiej businesswoman, w serii szkoleń „Ścieżki”, „Szkoleń opartych na doświadczeniach, które pozwalają jednostkom osiągać i tworzyć własne wyniki”[11] Krytycy twierdzili, że wiele „frazesów i terminologia oraz osobliwe powiedzenia” użytych przez McGraw'a w programach Oprah i Dr. Phil zostały wymyślone przez Box i prezentowane przez McGraw'a na szkoleniach. McGraw potwierdził, że część materiału z jego książki „Strategie Życiowe” – jego pierwszego bestsellera, została stworzona na podstawie tych szkoleń. Jednakże nigdy nie wspomniał o Box ani o jej wkładzie w jego sukces w żadnej jego książce czy w programach telewizyjnych[12]. Osiem lat po tym, jak dołączył do Box, McGraw podpisał umowę sprzedaży akcji „Ścieżek”, nie informując o tym ani swojego ojca, ani Box.[12] Box założyła wkrótce swoją własną serię szkoleń „Wybory”[13].

Teksańska Stanowa Rada Egzaminatorów Psychologów[edytuj | edytuj kod]

21 października 1988 r. Teksańska Stanowa Rada Egzaminatorów Psychologów stwierdziła, że McGraw zatrudnił swojego byłego pacjenta na „niepełnoetatowe zatrudnienie tymczasowe”[14]. Konkretnie rada wspomniała o „możliwym niepowodzeniu w zapewnieniu właściwego oddzielenia między zakończeniem terapii a rozpoczęciem pracy”[15]. Wydała pismo upomnienia i nałożyła kary administracyjne[16]. Rada zbadała także roszczenia zgłaszane przez pacjenta o niewłaściwym kontakcie zainicjowanym przez McGraw, ale dokument „Ustalenia Faktów” wydany przez radę 21 października 1988 r., pod koniec dochodzenia, nie zawierał żadnego odniesienia do jakiegokolwiek kontaktu fizycznego. W szczególności określono „relacje terapeutyczne i biznesowe” jako jedynym problem McGraw'a z Radą[16]. McGraw spełnił wszystkie warunki przedstawione przez radę, a rada zamknęła sprawę w czerwcu 1990 r.[17]

Brak uprawnień do wykonywania zawodu[edytuj | edytuj kod]

McGraw nie posiada licencji na praktyki psychologiczne żadnego rodzaju w Teksasie ani żadnym innym stanie w Stanach Zjednoczonych. McGraw był zaangażowany w wiele kontrowersji, które narażały go na odebranie licencji. Został oskarżony o posiadanie niewłaściwych niefizycznych relacji z pacjentem w Teksasie w styczniu 1989 r.[18] oraz wzniesiono przeciwko niemu formalną skargę karną w Kalifornii w 2008 r. za praktyki psychologiczne bez profesjonalnej licencji lub certyfikatu i naruszenie poufności w stosunku lekarz-pacjent, w związku z niesławnym incydentem z Britney Spears w 2008 r.[19]

McGraw wykazał, że „dobrowolnie zrzekł się” swojej teksańskiej licencji w 2006 r. i nigdy nie posiadał licencji na praktyki psychologiczne w żadnym innym stanie, w tym Kalifornii w związku ze sprawą opisaną powyżej. To doprowadziło kilku wiodących psychologów klinicznych w Kalifornii do kwestionowania czy program Dr. Phila łamie prawo oferując usługi „psychologa”, pomimo tego, że firma produkcyjna programu prosi jego gości o podpisanie oświadczenia, że otrzymują jedynie „poradę w programie telewizyjnym”. Praktykujący psycholodzy bez licencji w Kalifornii popełniają przestępstwo[20].

Courtroom Sciences, Inc[edytuj | edytuj kod]

W 1990 r. McGraw dołączył do prawnika Gary’ego Dobbsa jako współzałożyciel Courtroom Sciences, Inc (CSI) – próbnej firmy konsultingowej, przez którą McGraw później uzyskał kontakt z Oprah Winfrey[21]. Ostatecznie, CSI stało się rentownym przedsiębiorstwem, doradzającym firmom z listy Fortune 500 i poszkodowanym powodom w osiąganiu ugody. McGraw nie jest już zarządcą ani dyrektorem tej firmy[21].

Po założeniu CSI McGraw zaprzestał praktyk psychologicznych. Zachował swoją licencję i miał dobre opinie do czasu, gdy zdecydował się ją odnowić 15 lat później w 2006 r.[22] Pojawiając się na The Today Show w styczniu 2008 r., McGraw powiedział, że „postawił sprawę jasno”, że jego obecna praca nie wiąże się z praktyką psychologiczną. Powiedział także, że „wycofał się z psychologii”[23].

Kariera telewizyjna[edytuj | edytuj kod]

Phil McGraw sfotografowany przez Jerry'ego Avenaima na okładkę magazynu Newsweek, 2001 r.

Oprah Winfrey i program Dr. Phil[edytuj | edytuj kod]

W 1995 r. Oprah Winfrey zatrudniła legalną konsultingową firmę CSI założoną przez McGraw'a, aby przygotować ją do procesu ws. Amarillo Texas. McGraw tak zaimponował Winfrey, że podziękowała mu osobiści za jej zwycięstwo w tej sprawie, która zakończyła się w 1998 r. Wkrótce potem zaprosiła go do swojego programu. Jego występ okazał się tak dobrze przyjęty przez widownię, że od kwietnia 1998 r. zaczął pojawiać się tam co tydzień w różne dni tygodnia, oprócz wtorków, jako ekspert od relacji i strategii życiowych[24].

W następnym roku McGraw opublikował swojego pierwszego bestsellera – „Strategie Życiowe”[12]. Przez następne 4 lata McGraw opublikował jeszcze trzy książki, które także były bestsellerami, a ich głównym tematem był relacje. Wraz z tym opublikował do każdej z nich, uzupełniający ją, podręcznik.

Wraz z początkiem wrzenia 2002 r., McGraw założył firmę Peteski Productions[25] i wystartował swój własny syndykowany codzienny program telewizyjny, Dr. Phil, produkowany przez Harpo Studios, firmę założoną przez Winfrey. Jego format to typowa psychologiczna rozmowa. W każdym odcinku prowadzący zajmuje się innym tematem i oferuje swoje porady dotyczące problemów przechodzących do studia gości.

Produkty odchudzające[edytuj | edytuj kod]

W 2003 r. McGraw wszedł w biznes produktów odchudzających, sprzedaży koktajli, batonów energetycznych i suplementów diety. Produkty te były promowane przez jego siostry Deanę i Brendę oraz jego siostrzeńca Toniego wśród wyróżnionych referencji w programie[26]. Produkty z nazwą marki „Shape It Up, Woo, Woo!”, posiadały etykiety z napisem „Produkty te zawierają naukowo zbadane poziomy składników, które mogą pomóc Ci zmienić Twoje zachowanie, aby przejąć kontrolę nad twoją wagą”. Spotkało się to z szybką krytyką z różnych źródeł[24], oskarżającą McGraw'a (psychologa klinicznego, a nie lekarza) o brak fachowej wiedzy nt. rekomendowanych przez siebie produktów. Wobec dochodzenia Federalnej Komisji Handlu w sprawie roszczeń ze strony Shape Up McGraw wycofał swoje suplementy z rynku w marcu 2004 r., a Komisja zamknęła sprawę. W październiku 2005 r. kilka osób, które używali produktów McGraw'a zadeklarowało zamiar złożenie pozwu zbiorowego przeciwko niemu, zakładając, że chociaż suplementy kosztowały 120 dolarów miesięcznie, osoby je zażywające nie utraciły one wagi[27]. McGraw rozstrzygnął pozew w październiku 2006 r., za 10,5 mln dolarów[28]. Część ugody (6 mln dolarów) mogła zostać wpłacona w postaci witamin Nutrilite marki Amway (Quixtar)[29].

Nieautoryzowana biografia Jak stworzono Dr. Phil (2003 r.)[edytuj | edytuj kod]

Jak stworzono Dr. Phil to biografia napisana przez Sophię Dembling, reporterkę z The Dallas Morning News, oraz przez Lisę Gutierrez, reporterkę z The Kansas City Star[3]. Książka pogłębiała historię McGraw’a, zawierając wywiady z jego przyjaciółmi i byłymi kolegami ze szkoły. Książka donosi, że McGraw rzekomo na początku swojej kariery zawodowej stosował nieetyczne praktyki biznesowe w biznesie gimnastycznym, że był rzekomo obraźliwy dla swojej pierwszej żony i pracowników, zauważając jednocześnie, że pokonał przeciwności poprzez wyznaczanie celów i uporczywie dążył do sukcesu. Książka nie otrzymała żadnej pomocy promocyjnej od McGraw’a ani od jego współpracowników[30].

W 2005 r. McGraw opublikował kolejnego bestsellera Po Pierwsze Rodzina, wraz z podręcznikiem. Podpisał również pięcioletnie przedłużenie umowy syndykacyjnej z dystrybutorami jego programu — King World Productions, Inc. Umowa zawierała postanowienie o płaceniu McGraw'owi 15 milionów dolarów rocznie[31] i utrzymaniu programu w produkcji w latach 2013-2014[32][33].

Programy spin-offowe[edytuj | edytuj kod]

W 2005 r. program Jaya McGraw'a, syna Phila McGraw’a, Renovate My Family (klon programu stacji ABC Dom nie do poznania) został zakończony po starcie swojego drugiego sezonu po odnowionym pozwie pewnej rodziny, która wystąpiła w nim[34][35]. Jay McGraw i jego ojciec wkrótce założyli studio Stage 29 Productions[36]. Tydzień później, McGraw i jego syn zapowiedzieli nowy program Moochers (klon programu stacji ABC Kicked Out)[37]; jednakże program ten został anulowany, zanim wyemitowano jakikolwiek odcinek. McGraw opublikował wkrótce kolejną książkę, Mądra Miłość, która nie podzieliła losu pozostałych bestsellerów.

W 2006 r. Dom Dr. Phila (klon programu stacji CBS Big Brother) zaczął być emitowany jako segment głównego programu Dr. Phil. Po proteście sąsiadów, dom w Los Angeles został zamknięty, a produkcja została wznowiona w studiu filmowym[38]. McGraw znalazł się na 22 miejscu na liście Forbes Celebrity 100, z dochodem 45 milionów dolarów[39].

Kolejny program Stage 29 Decision House (przerobiony Dr. Phil House) emitowany od września do listopada 2007 r., ale został anulowany przez niepozytywne recenzje i niskie oceny[40]. Oceny programu Dr Phil w 2007 r. zaczęły się obniżać. W maju liczba widzów wynosiła blisko 7 milionów osób[41]. Jednakże pod koniec roku oglądalność wynosiła ok. 5.5 miliona osób (Program zajął dziesiąte miejsce w rankingu syndykowanych programów telewizyjnych tuż pod Wszyscy kochają Raymonda, Głowa rodziny i CSI: Kryminalne zagadki Miami)[42] W Sierpniu 2008 r. jego oglądalność obniżyła się do 4 milionów osób[43]. Dwa tygodnie później program ześlizgnął się pod 12 najlepszych syndykowanych programów Nielsena i od tego czasu udało mu się powrócić na wcześniej zajmowane miejsca w rankingach oglądalności[43]. Dochód McGraw'a spadł o 1/3 do 30 milionów dolarów, a on sam spadł na 30 miejsce na liście Forbes Celebrity 100.[44]

Pod koniec 2007 roku McGraw rozpoczął promocję rozszerzenia swojego programu Dr. Phil w 2008 r. Lekarze[45]. Prowadzącym programu był Travis Stork – osobowość telewizyjna oraz lekarz ratownictwa medycznego znany z programu Kawaler do wzięcia. Innymi ekspertami, którzy mieli się pojawić w programie, były osobowości, które pojawiły się także w poprzednich latach w Dr. Phil. Byli to Lisa Masterson, położnik i ginekolog; Andrew Ordon, chirurg plastyczny; oraz Jim Sears, pediatra[46]. Masterson, Ordon i Sears pojawiali się w Dr. Phil w latach 2007-08, więc McGraw mógł wyszkolić ich „jak udzielić artykułowanej porady medycznej, będąc jednocześnie obserwowanym przez publiczność studyjną w Los Angeles”. Najstarszy syn McGraw'a, Jay McGraw jest producentem wykonawczym programu. Lekarze zadebiutowali 8 września 2008 r., a od 10 listopada 2008 r. nastąpił gwałtowny wzrost oglądalności i średniej oceny programu[47].

Pozew Kalpoe (2006 r.)[edytuj | edytuj kod]

W 2006 r. McGraw został współoskarżonym, wraz z Telewizją CBS, w pozwie złożonym w związku z zaginięciem Natalee Holloway[48]. Pozew został złożony przez Deepak Kalpoe i jego brata Satish Kalpoe, którzy zakładali, że wywiad, który przeprowadził McGraw, nadany we wrześniu 2005 r., „został zmanipulowany i później przedstawiający Deepak Kalpoe oraz Satish Kalpoe jako zaangażowanych w działalność przestępczą przeciwko Natalee Holloway i stanowiący zniesławienie”[48] Bracia Kalpoe w pozwie, który został złożony w Sądzie Najwyższym w Los Angeles, twierdzili, że nastąpiło naruszenie prywatności, szalbierstwo, oszustwo, zniesławienie, stres emocjonalnego i zmowa cywilnej[49][50].

W dniu 17 marca 2015 r. pozew przeciwko McGraw'owi i CBS został oddalony[51]. Akta sądowe ujawnione przez Deepaka i Satish Kalpoe zostały odrzucone na tydzień przed rozpoczęciem procesu cywilnego[52][53].

"Interwencja" Britney Spears (2008 r.)[edytuj | edytuj kod]

W styczniu 2008 r. McGraw odwiedził gwiazdę popu Britney Spears w jej sali szpitalnej[54]. Wizyta McGraw wywołała krytykę jej rodziny i specjalistów w dziedzinie zdrowia psychicznego.

Wizyta okazała się częścią próby nakłonienia Spears i jej rodziców do wzięcia udziału w „interwencji” w programie telewizyjnym Dr. Phil.[55] Natychmiast po wizycie, McGraw wydał publiczne oświadczenie[56][57] o sytuacji Spearsów, w związku z którą rzeczniczka rodziny Spears, Lou Taylor, powiedziała, że McGraw podważył zaufanie tejże rodziny do niego. „Jest to kolejny przykład nadużycia zaufania”, powiedziała Taylor do Meredith Vieiry – współprowadzącej program Today. „Zamiast pomagać w sytuacji rodzinnej, psycholog celebryta spowodował dodatkowe szkody.”, powiedziała[58]. Paru specjalistów w dziedzinie zdrowia psychicznego skrytykowało McGraw'a za jego działania, ale jego znajoma Joyce Brothers, także telewizyjna psycholog, wstawiła się za nim.[59] Do Kalifornijskiej Rady Psychologii złożono skargę, twierdząc że McGraw praktykował bez licencji i naruszył zaufanie w relacji lekarz-pacjent, omawiając sytuację Spearsów poprzez media[60]. Kopia zgłoszenia ukazała się w mediach[60], ale nie było możliwości zweryfikować, czy została ona rzeczywiście przekazana do Rady. Rada nie ujawnia informacji na ten temat, chyba że zostanie wszczęte dochodzenie[61]. Martin Greenberg, były przewodniczący Rady, powiedział w programie Today, że ten incydent nie jest sprawą, którą prawo obejmuje, lub ma się przejmować[61].

Podejście do psychologii[edytuj | edytuj kod]

McGraw z żoną Robin w maju 2013 r.

Porady i metody stosowane przez McGraw'a ściągnęły krytykę ze strony wielu psychoterapeutów, jak również od niektórych laików. Krytycy uważają, że udzielane przez niego rady powinny być w najlepszym razie uproszczone, a w najgorszym – nieskuteczne[62]. Narodowy Związek na rzecz Walki z Chorobami Psychicznymi nazwał zachowanie McGraw'a w jednym z odcinków jego programu telewizyjnego "nieetycznym" i "niezwykle nieodpowiedzialnym”[63]. McGraw powiedział w wywiadzie dla gazety South Florida z 2001 r., że nigdy nie lubił tradycyjnego poradnictwa typu jeden na jednego[64].

Fundacja charytatywna[edytuj | edytuj kod]

McGraw ogłosił utworzenie 22 października 2003 r. Fundacji Dr. Phila, która zbiera fundusze na walkę z otyłością wśród dzieci. Fundacja wspiera również organizacje charytatywne, które pomagają w zaspokajaniu potrzeb emocjonalnych, duchowych i pieniężnych dzieci i rodzin[65].

Życie osobiste[edytuj | edytuj kod]

McGraw poślubił swoją pierwszą żonę, byłą cheerleaderkę – Debbie Higgins McCall, w 1970 r., kiedy miał 20 lat.[10] Według niej, McGraw dominował i nie pozwalał jej uczestniczyć w rodzinnym biznesie. Twierdziła, że była ona ograniczona do obowiązków domowych, które obejmowały podnoszenie ciężarów w celu poprawy jej biustu[66].

Podczas procesu unieważnienia małżeństwa w 1973 roku, McGraw spotykał się z Robin Jo Jameson (ur. 28 grudnia 1953 r.), którą poślubił w 1976 roku[67]. Para miała dwoje dzieci, Jaya, urodzonego w 1979 roku i Jordana, urodzonego w 1986 roku[68].

Syn McGraw'a, Jay McGraw, częściowo poszedł w ślady swojego ojca, publikując książki skierowane do nastolatków na podstawie książek McGraw'a i pracując dla Stage 29. Jay McGraw zaręczył się z Ericą Dahm, jedną ze słynnych trojaczków Playboy Playmate[69]. Starszy McGraw był drużbą na ślubie swojego syna, pomimo faktu, że sprzeciwił się posiadaniu przez syna pornografii w jego domu w Beverly Hills[70].

McGraw jest również prywatnym pilotem z uprawnieniami do wykonywania lotów samolotami jednosilnikowymi[71]. McGraw określił się jako chrześcijanin[72].

21 października 2017 r. został zagrożony procesem sądowym, gdy przypadkowo uderzył swoim Mercedesem-Benzem w deskorolkarza[73][74].

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Rok Tytuł Rola Uwagi
2003 Frasier On sam Odcinek: The Devil and Dr. Phil[75]
2004 Ulica Sezamkowa On sam 2 odcinki[76]
2006 Straszny film 4 On sam Rola epizodyczna[77]
2006 Simpsonowie On sam (rola dubbingowa) Odcinek: Treehouse of Horror XVII[78]
2009 Madea Goes to Jail On sam Rola epizodyczna[79]
2009 Pohamuj entuzjazm On sam Odcinek: Vehicular Fellatio[80]
2010 Hannah Montana On sam Odcinek: I’ll Always Remember You[81]
2016 WWE Raw On sam Odcinek: 11 kwietnia 2016[82]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Madeline Berg, The World's Highest-Paid TV Hosts: Dr. Phil, Ellen DeGeneres And Ryan Seacrest Lead [online], Forbes [dostęp 2019-04-14] (ang.).
  2. ↑ Phil McGraw [online], TVGuide.com [dostęp 2019-04-14] (ang.).
  3. ↑ a b Sophia Dembling, The Making of Dr. Phil : The Straight-Talking True Story of Everyone's Favorite Therapist, Hoboken, NJ: John Wiley & Sons, 2004, ISBN 0-471-46726-X, OCLC 53223514 [dostęp 2019-04-15].
  4. ↑ Geraldine “Jerrie” McGraw » Times Record News [online], 21 września 2013 [dostęp 2019-04-15] [zarchiwizowane z adresu 2013-09-21].
  5. ↑ "Birth Order: Dr. Phil's Sisters Talk" [online], 11 lipca 2006 [dostęp 2019-04-15] (ang.).
  6. ↑ University of Tulsa, 2007 Golden Hurricane Football Media Guide [pdf], University of Tulsa [zarchiwizowane z adresu 2008-02-29].
  7. ↑ University of North Texas, University of North Texas North Texan Online Summer 2006: Honored Alumni [online], northtexan.unt.edu [dostęp 2019-04-15].
  8. ↑ Phillip C. McGraw, Rheumatoid Arthritis: A Psychological Intervention, Digital Library, maj 1979 [dostęp 2019-04-15] (ang.).
  9. ↑ Anonim, "Frank Lawlis BIO", Dr. Frank Lawlis, 10 października 2008 [dostęp 2019-04-15] [zarchiwizowane z adresu 2008-12-10].
  10. ↑ a b Marc Peyser, "Paging Doctor Phil", Newsweek, 2002 [dostęp 2019-04-15] [zarchiwizowane z adresu 2008-05-23].
  11. ↑ About Pathways Experience Based Training – Learn Life Skills to Improve the Quality of Your Life [online], web.archive.org, 4 lipca 2008 [dostęp 2019-04-15] [zarchiwizowane z adresu 2008-07-04].
  12. ↑ a b c Mark Donald, Analyze this [online], Dallas Observer, 13 kwietnia 2000 [dostęp 2019-04-15].
  13. ↑ About Choices [online], web.archive.org, 7 lutego 2009 [dostęp 2019-04-15] [zarchiwizowane z adresu 2009-02-07].
  14. ↑ The Texas State Board of Examiners of Psychologists Finding of Facts, strona 2 [online].
  15. ↑ The Texas State Board of Examiners of Psychologists Finding of Facts, strona 1 [online].
  16. ↑ a b "The Texas State Board of Examiners of Psychologists Conclusions of Law, strona 3" [online].
  17. ↑ "The Texas State Board of Examiners of Psychologists Letter, strona 1" [online].
  18. ↑ Disciplinary Action against Phillip McGraw, Ph.D. [online], www.casewatch.net [dostęp 2019-04-15].
  19. ↑ Psychology Board Investigates Dr. Phil [online], TMZ [dostęp 2019-04-15] (ang.).
  20. ↑ Investigation exposed Dr Phil has not had a license to practice psychology for many years [online], Starts at 60, 20 lipca 2016 [dostęp 2019-04-15] (ang.).
  21. ↑ a b "Franchise Tax Certification of Account Status" [online], web.archive.org [dostęp 2019-04-15] [zarchiwizowane z adresu 2008-02-13].
  22. ↑ "Dr. Phil's License Status", Texas State Board of Examiners of Psychologists.
  23. ↑ Dr. Phil defends intentions with Britney Spears [online], TODAY.com [dostęp 2019-04-15] (ang.).
  24. ↑ a b Day Sherri, Dr. Phil, Medicine Man, „The New York Times”, 27 października 2003, ISSN 0362-4331 [dostęp 2019-04-15] (ang.).
  25. ↑ California Secretary of State – California Business Search – Corporation Search Results [online], web.archive.org, 12 lutego 2008 [dostęp 2019-04-15] [zarchiwizowane z adresu 2008-02-12].
  26. ↑ Weight Loss Challenge: Dr. Phil's Family [online], 13 lipca 2006 [dostęp 2019-04-15] (ang.).
  27. ↑ Class-action status sought in Dr. Phil diet suit [online], web.archive.org, 13 października 2005 [dostęp 2019-04-15] [zarchiwizowane z adresu 2005-10-13].
  28. ↑ "Settlement reached on Dr. Phil diet plan", USA Today, 26 września 2006.
  29. ↑ Slimming the Amway (Metro Times Detroit) [online], web.archive.org, 10 października 2007 [dostęp 2019-04-15] [zarchiwizowane z adresu 2007-10-10].
  30. ↑ "Battling Dr. Phil" [online], Media Bistro, 21 października 2007 [dostęp 2019-04-15] (ang.).
  31. ↑ Riehl World View: For The Dr. Phil Fans [online], web.archive.org, 10 lutego 2008 [dostęp 2019-04-15] [zarchiwizowane z adresu 2008-02-10].
  32. ↑ "Dr. Phil Signs on for Five More Years" [online], web.archive.org, 13 lutego 2008 [dostęp 2019-04-15] [zarchiwizowane z adresu 2008-02-13].
  33. ↑ The World's Highest-Paid Celebrities [online], Forbes [dostęp 2019-04-15] (ang.).
  34. ↑ Colin Mahan, "Renovated family sues", Media Life [dostęp 2008-01-17].
  35. ↑ "Wrecker's ball for 'Renovate My Family'" [online], web.archive.org, 11 grudnia 2008 [dostęp 2019-04-15] [zarchiwizowane z adresu 2008-12-11].
  36. ↑ "Stage 29 Media Productions, Inc" [online], web.archive.org, 12 lutego 2008 [dostęp 2019-04-15] [zarchiwizowane z adresu 2008-02-12].
  37. ↑ Josef Adalian, Dr. Phil takes on ‘Moochers’ [online], Variety, 6 grudnia 2005 [dostęp 2019-04-15] (ang.).
  38. ↑ "Dr. Phil" House Shut Down By Angry Residents [online], TMZ [dostęp 2019-04-15] (ang.).
  39. ↑ Dr. Phil McGraw, The Top 100 Celebrities – Forbes.com [online], www.forbes.com [dostęp 2019-04-15].
  40. ↑ Ginia Bellafante, Decision House – Television – Review, „The New York Times”, 12 września 2007, ISSN 0362-4331 [dostęp 2019-04-15] (ang.).
  41. ↑ Top Tens and Trends – Television [online], web.archive.org, 9 czerwca 2007 [dostęp 2019-04-15] [zarchiwizowane z adresu 2007-06-09].
  42. ↑ Trend Index – Television [online], web.archive.org, 3 stycznia 2008 [dostęp 2019-04-15] [zarchiwizowane z adresu 2008-01-03].
  43. ↑ a b Trend Index – Television [online], web.archive.org, 9 czerwca 2008 [dostęp 2019-04-15] [zarchiwizowane z adresu 2008-06-09].
  44. ↑ #30 Dr. Phil McGraw – Forbes.com [online], www.forbes.com [dostęp 2019-04-15].
  45. ↑ 'Dr. Phil' spinoff sent to market – Entertainment News, TV News, Media – Variety [online], web.archive.org, 31 października 2007 [dostęp 2019-04-15] [zarchiwizowane z adresu 2007-10-31].
  46. ↑ Meet The Doctors [online], archive.is, 14 września 2012 [dostęp 2019-04-15].
  47. ↑ Breaking News – The Doctors Hits Its Highest Ratings Yet [online], www.thefutoncritic.com [dostęp 2019-04-15].
  48. ↑ a b FOXNews.com – Wrongful Death, Defamation Lawsuits Filed in Natalee Holloway Case [online], web.archive.org, 7 października 2007 [dostęp 2019-04-15] [zarchiwizowane z adresu 2007-10-07].
  49. ↑ Surinamese Brothers Sue Dr. Phil As Halloway Parents Sue Back, Caribbean360, 30 listopada 1 [dostęp 2019-04-15] (ang.).
  50. ↑ Pleading Index: Kalpoe v. McGraw [online], web.archive.org, 12 listopada 2007 [dostęp 2019-04-15] [zarchiwizowane z adresu 2007-11-12].
  51. ↑ "READ THE BOMBSHELL DISMISSAL" [online], web.archive.org, 4 października 2015 [dostęp 2019-04-15] [zarchiwizowane z adresu 2015-10-04].
  52. ↑ The Associated, Lawsuit against Dr. Phil in Natalee Holloway case dismissed [online], al.com, 16 kwietnia 2015 [dostęp 2019-04-15] (ang.).
  53. ↑ Victory For Dr. Phil! Defamation Lawsuit From Former Natalee Holloway Murder Suspects Dismissed [online], RadarOnline, 24 marca 2015 [dostęp 2019-04-15] (ang.).
  54. ↑ Alessandra Stanley, "Further Adventures in America's Favorite Pastime, 'Addictionology'", „The New York Times”, 10 stycznia 2008, ISSN 0362-4331 [dostęp 2019-04-15] (ang.).
  55. ↑ Britney In Desert, Dr. Phil Show A No-Go, Pop Star Spotted With Paparazzo, TV Shrink Criticized For Capitalizing On Her Troubles – The ShowBuzz [online], web.archive.org, 10 stycznia 2008 [dostęp 2019-04-15] [zarchiwizowane z adresu 2008-01-10].
  56. ↑ Dr. Phil's Exclusive Statement To ET On Britney [online], web.archive.org, 7 stycznia 2008 [dostęp 2019-04-15] [zarchiwizowane z adresu 2008-01-07].
  57. ↑ Dr. Phil's Exclusive Statement To 'The Insider' On Britney [online], archive.is, 1 marca 2008 [dostęp 2019-04-15].
  58. ↑ "Spears' parents say Dr. Phil violated their trust" [online], www.msn.com [dostęp 2019-04-15].
  59. ↑ The Associated Press: Dr. Phil Criticized for Britney Brouhaha [online], web.archive.org, 12 stycznia 2008 [dostęp 2019-04-15] [zarchiwizowane z adresu 2008-01-12].
  60. ↑ a b Dr. Phil Reportedly Under Investigation in Britney Drama [online], web.archive.org, 23 maja 2010 [dostęp 2019-04-15] [zarchiwizowane z adresu 2010-05-23].
  61. ↑ a b Is Dr. Phil actually a psychologist? [online] [dostęp 2019-04-15].
  62. ↑ Steve Salerno, SHAM : How the Self-Help Movement Made America Helpless, New York: Crown Publishers, 2005, ISBN 978-1-4000-5409-1 [dostęp 2019-04-15].
  63. ↑ Lisa de Moraes, "On Dr. Phil, a Dose of Bad Medicine?" [online], 1 września 2004.
  64. ↑ Cheryl Lavin, "Dr. Tell it Like it Is.", „South Florida Sun Sentinel, Strona 1E”, 3 lipca 2001.
  65. ↑ "Dr. Phil McGraw announces the formation of the Dr. Phil Foundation" [online], web.archive.org, 30 kwietnia 2006 [dostęp 2019-04-15] [zarchiwizowane z adresu 2006-04-30].
  66. ↑ Ex-wife talks about her years with Dr. Phil – The Daily Extra [online], web.archive.org, 25 lipca 2008 [dostęp 2019-04-15] [zarchiwizowane z adresu 2008-07-25].
  67. ↑ "Dr. Phil Divorce?" [online], web.archive.org, 23 czerwca 2010 [dostęp 2019-04-15] [zarchiwizowane z adresu 2010-06-23].
  68. ↑ Kate Coyne, Marriage Makeover [online], Good Housekeeping, 20 grudnia 2007 [dostęp 2019-04-15] (ang.).
  69. ↑ Dr. Phil’s Son Engaged to Triplet Playboy Playmate – What does Dr. Phil think about this? – Softpedia [online], web.archive.org, 28 lutego 2008 [dostęp 2019-04-15] [zarchiwizowane z adresu 2008-02-28].
  70. ↑ Jay and Erica’s Wedding [online] [dostęp 2019-04-15] (ang.).
  71. ↑ "FAA Registry – Airmen – AirmenInquiry – Last Resort". [online]
  72. ↑ Interview with Dr. Phil McGraw. CNN. [online]
  73. ↑ Dr. Phil Accidentally Hits Skateboarding Bodybuilder With Car [online], E! Online, 2017 [dostęp 2019-04-15] (ang.).
  74. ↑ Dr. Phil hit skateboarder with car, is now being threatened with lawsuit: report [online], web.archive.org, 12 czerwca 2018 [dostęp 2019-04-15] [zarchiwizowane z adresu 2018-06-12].
  75. ↑ Quidsweb.com :: Ver tema - Audiencias USA: Base de Datos [online], 10 listopada 2018 [dostęp 2019-12-28] [zarchiwizowane z adresu 2018-11-10].
  76. ↑ Spend the Day With Dr. Phil: Muppets – Dr. Phil [online] [dostęp 2019-04-15] (ang.).
  77. ↑ Scary Movie 4 (2006) – IMDb. [dostęp 2019-04-15].
  78. ↑ Treehouse of Horror XVII. [dostęp 2019-04-15].
  79. ↑ Madea Goes to Jail (2009) – IMDb. [dostęp 2019-04-15].
  80. ↑ "Curb Your Enthusiasm" Vehicular Fellatio (TV Episode 2009) – IMDb. [dostęp 2019-04-15].
  81. ↑ Saving Hannah. [dostęp 2019-04-15].
  82. ↑ Dr Phil Delivers WWE-Style Therapy at 'Monday Night Raw' (Video) [online], TheWrap, 12 kwietnia 2016 [dostęp 2019-04-15] (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Phil_McGraw&oldid=73424626”