Przejdź do zawartości

Prokofij Kałasznikow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Prokofij Kałasznikow
Прокофий Калашников
pułkownik pułkownik
Data i miejsce urodzenia

28 czerwca 1906
Samaszkinskaja (obecnie Samaszki), Czeczenia

Data i miejsce śmierci

22 czerwca 1977
Grozny

Przebieg służby
Lata służby

1928–1930,
1932–1954

Siły zbrojne

Armia Czerwona

Główne wojny i bitwy

wojna zimowa, front wschodni (II wojna światowa)

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Lenina Order Aleksandra Newskiego (ZSRR) Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonej Gwiazdy Order Czerwonej Gwiazdy Medal „Za zasługi bojowe” Medal „Za obronę Moskwy” Medal „Za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945” Medal „Za wyzwolenie Warszawy” Medal „Za zdobycie Berlina” Medal za Warszawę 1939–1945

Prokofij Jakowlewicz Kałasznikow (ros. Прокофий Яковлевич Калашников, ur. 15 czerwca?/28 czerwca 1906 w stacji Samaszkinskaja w obwodzie terskim (obecnie wieś Samaszki w rejonie aczchoj-martanowskim w Czeczenii), zm. 22 czerwca 1977 w Groznym) – radziecki wojskowy, Bohater Związku Radzieckiego (1944).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Dzieciństwo i młodość spędził w Groznym, gdzie do 1922 skończył 6 klas szkoły, a w 1924 szkołę zawodową w Gieorgijewsku, 1924–1927 pracował w młynie w Gieorgijewsku. Od października 1928 służył w Armii Czerwonej, w październiku 1930 został zdemobilizowany, pracował jako maszynista. Od maja 1932 ponownie służył w armii, w 1934 ukończył szkołę wojsk pancernych w Orle i został dowódcą czołgu BT-5, później dowódcą kompanii czołgów BT-7, a także technikiem batalionu i pułku, 1939–1940 uczestniczył w wojnie z Finlandią. We wrześniu 1940 został dowódcą batalionu w Zachodnim Specjalnym Okręgu Wojskowym, od czerwca 1941 brał udział w wojnie z Niemcami na Froncie Zachodnim, a od lutego do czerwca 1943 Centralnym, uczestniczył w walkach obronnych na Białorusi, bitwie pod Smoleńskiem, pod Moskwą i operacji siewskiej. W listopadzie 1943 ukończył Wyższą Oficerską Szkołę Wojsk Pancernych w Magnitogorsku i został dowódcą batalionu czołgów, w styczniu i lutym 1944 walczył na 1 Froncie Ukraińskim, od lutego do czerwca 1944 2 Froncie Ukraińskim, od czerwca 1944 do marca 1945 1 Białoruskim, brał udział w operacji korsuń-szewczenkowskiej, humańsko-botoszańskiej i brzesko-lubelskiej, 18 lipca 1944 został lekko ranny. Od stycznia do maja 1945 dowodził pułkiem czołgów ciężkich na 1 Froncie Białoruskim, uczestniczył w operacji warszawsko-poznańskiej, pomorskiej i berlińskiej, po wojnie służył w Grupie Wojsk Radzieckich w Niemczech, 1949–1950 był zastępcą dowódcy pułku w Karpackim Okręgu Wojskowym. Od czerwca 1950 do grudnia 1952 dowodził pułkiem w Czerniachowsku, w 1953 ukończył akademickie kursy doskonalenia kadry oficerskiej, od września 1953 do listopada 1954 był komenderowany do Czechosłowacji jako wojskowy doradca dowódcy pułku, w grudniu 1954 został zwolniony do rezerwy w stopniu pułkownika.

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]