Radolin (Szczecin)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Radolin
część miasta Szczecina
Państwo

 Polska

Województwo

 zachodniopomorskie

Miasto

Szczecin

Dzielnica

Golęcino-Gocław

SIMC

0978450

Strefa numeracyjna

91

Tablice rejestracyjne

ZS

Radolin
Ilustracja
Widok z Wydrnika; po lewej Czarnołęka, po prawej Radolin
Kontynent

Europa

Państwo

 Polska

Województwo

 zachodniopomorskie

Akwen

rzeka Odra, jezioro Dąbie (Międzyodrze)

Położenie na mapie Szczecina
Mapa konturowa Szczecina, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Radolin”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko lewej krawiędzi u góry znajduje się punkt z opisem „Radolin”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Radolin”
Ziemia53°27′27″N 14°36′36″E/53,457500 14,610000

Radolin (do 1945 niem. Bodenberg) – część miasta Szczecina, a za razem niezamieszkana i niezagospodarowana wyspa Międzyodrza przy zachodnim brzegu jeziora Dąbie.

Administracyjnie leży w Szczecinie w dzielnicy Północ. Od południa tworzy na Dąbiu dwie zatoki (patrząc od zachodu): Łękę i Gać. Północno-wschodni fragment dawnej wyspy Fette Ort. Po stronie zachodniej od Gryfii oddzielają ją Odra Zachodnia i Przekop Mieleński, na wschodzie od Czarnołęki (Dębinki) – Wydrnik, po stronie północnej od DębinyŚwięta, od północnego wschodu od Żabiej Kępy oddziela wąski Żabi Rów, a południowo-zachodni cypel wyspy oddzielony jest od Wielkiej Kępy Orlim Przesmykiem.

Obszarami leśnymi wyspy wchodzącymi w skład leśnego kompleksu promocyjnego Puszcze Szczecińskie administruje Nadleśnictwo Trzebież.

W czasach przedwojennych na wyspie powstała niezachowana współcześnie leśniczówka Forsthaus Bodenberg[1].

Na Radolinie (w opisie lokalizacji podana jest Czarnołęka w jej przylegającej do Radolina, zachodniej części) znaleziono pozostałości osady z XI–XII wieku, a jeszcze wcześniej osada kultury łużyckiej i kultury amfor kulistych[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Zbiór fotografii leśniczówki w galerii Portalu Miłośników Dawnego Szczecina sedina.pl
  2. Władysław Filipowiak, Gerard Labuda (red.): Pradzieje Szczecina. Warszawa, Poznań: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1983, s. 588-589. ISBN 83-01-04342-3.