Rajner Ferdynand Habsburg

	Rajner Ferdynand Habsburg
	Rajner Ferdynand Habsburg
	; Arcyksiążę Rajner Ferdynand von Habsburg jako premier, litografia Eduarda Kaisera
Data i miejsce urodzenia	11 stycznia 1827 ; Mediolan
Data i miejsce śmierci	27 stycznia 1913 ; Wiedeń
	Premier Cesarstwa Austriackiego
Okres	od 4 lutego 1861; do 26 czerwca 1865
Poprzednik	Johann Bernard von Rechberg
Następca	Alexander von Mensdorff-Pouilly
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Rajner Ferdynand Maria Jan Ewangelista Franciszek Ignacy Habsburg (niem.: Rainer Ferdinand Maria Johann Evangelist Franz Ignaz von Österreich, ur. 11 stycznia 1827 w Mediolanie, zm. 27 stycznia 1913 w Wiedniu) – premier Austrii, generał piechoty cesarskiej i królewskiej Armii, członek dynastii habsbursko-lotaryńskiej, arcyksiążę.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem arcyksięcia Rainera Józefa Habsburga, wicekróla Lombardii oraz księżniczki Marii Elżbiety (córki Karola Emanuela, księcia Carignano), bratankiem cesarza Franciszka I. Jego rodzeństwem byli: Maria Karolina (1821-1844), Maria Adelajda (1822-1855), Leopold Ludwig (1823-1898), Ernest Karol (1824-1899), Zygmunt Leopold (1826-1891), Henryk Antoni Habsburg (1828-1891), Maksymilian Karol (1830-1839).

W 1857 r. został mianowany przez cesarza Franciszka Józefa I przewodniczącym Rady Państwa (wówczas organu doradczego monarchy). W latach 1861-1865 był kanclerzem (Ministerpräsident) jako nominalny szef liberalnego gabinetu Antona von Schmerlinga. Od 1872 do 1906 był naczelnym komendantem cesarsko-królewskiej Obrony Krajowej. 19 października 1874 został mianowany na stopień zbrojmistrza polnego, a 15 listopada 1908 na stopień generała piechoty^[1]. Mecenas sztuki, promotor nauki, m.in. kurator Austriackiej Akademii Nauk, opiekun austriackiego Muzeum Sztuki i Przemysłu. W 1884 r. nabył za nieznaną sumę kolekcję papirusów znalezionych w Fajum, które w 1899 r. podarował Bibliotece Nadwornej (Hofbibliothek, obecnie Austriacka Biblioteka Narodowa).

W 1852 r. poślubił swoją kuzynkę arcyksiężniczkę Marię Karolinę, córkę Karola Ludwika Habsburga, księcia cieszyńskiego. Arcyksiążę Rajner oraz jego żona znani byli z działalności społecznej oraz charytatywnej i cieszyli się dużą popularnością. Uchodzili za szczęśliwe małżeństwo, jednak nie mieli dzieci. Uroczystości diamentowych godów arcyksięstwa w 1912 r. uznano za ostatnie wielkie wydarzenie w historii monarchii Habsburgów.^{[potrzebny przypis]} Ulubioną rezydencją arcyksięcia aż do śmierci był jego pałac (Palais Erzherzog Rainer) w Wiedniu.

Rajner Habsburg był w latach 1852-1913 szefem Salzburskiego-Górnoaustriackiego Pułku Piechoty Nr 59. Po śmierci arcyksięcia pułk ów otrzymał jego imię „na wieczne czasy”. Tradycję tej jednostki wojskowej kontynuuje dziś Salzburski Pułk Jegrów (Jägerregiment Salzburg – Erzherzog Rainer) w austriackich siłach zbrojnych.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Austro-Węgierskie^[2]

Order Złotego Runa
Order Świętego Stefana I klasy
Krzyż Zasługi Wojskowej z brylantami
Brązowy Medal Signum Laudis na czerwonej wstążce
Medal Wojenny
Odznaka za Służbę dla Oficerów I klasy
Złoty Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych
Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Służby Cywilnej
Krzyż Jubileuszowy Wojskowy

Zagraniczne^[2]

Order Świętego Józefa (Toskania)
Order Świętego Andrzeja Apostoła (Rosja)
Order Świętego Aleksandra Newskiego (Rosja)
Order Orła Białego (Rosja)
Order Świętej Anny I klasy (Rosja)
Królewski Order Wiktoriański I klasy (Anglia)
Order Orła Czarnego (Prusy)
Order Orła Czerwonego I klasy (Prusy)
Order Legii Honorowej I klasy (Francja)
Order Krzyża Południa I klasy (Brazylia)
Order Annuncjaty (Włochy)
Order Wieży i Miecza I klasy (Portugalia)
Order Karola III z Łańcuchem (Hiszpania)
Order Świętego Huberta (Bawaria)
Order Korony Rucianej (Saksonia)
Order Korony I klasy (Wirtembergia)
Order Lwa Niderlandzkiego I klasy (Holandia)
Order Królewski Serafinów (Szwecja)
Order Świętych Cyryla i Metodego (Bułgaria)
Order Leopolda I klasy (Belgia)
Order Zbawiciela I klasy (Grecja)
Order Świętego Januarego I klasy (Sycylia)
Order Świętego Ferdynanda I klasy (Sycylia)
Order Gwiazdy I klasy (Rumunia)
Order Wierności (Badenia)
Order Lwa Złotego I klasy (Hesja)
Order Ludwika I klasy (Hesja)
Order Sokoła Białego I klasy (Saksonia-Weimar)
Order Korony Wendyjskiej (Meklemburgia)
Order Domowy Nassauski Lwa Złotego (Holandia)
Order Ernestyński I klasy (Saksonia)
Order Świętego Karola I klasy (Monako)

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Schmidt-Brentano 2007 ↓, s. 131.
↑ ^a ^b The titled nobility of Europe. Londyn: Harrison & Sons, 1914, s. 18-19.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Meyers Großes Konversations-Lexikon, 1904-1911
Antonio Schmidt-Brentano: Die k. k. bzw. k. u. k. Generalität 1816-1918. Wiedeń: Austriackie Archiwum Państwowe, 2007.
Constantin von Wurzbach, Biographisches Lexikon des Kaiserthums Oesterreich, Band 7; 1861. wersja internetowa

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Poprzednik
Johann Bernard von Rechberg

Premierzy Cesarstwa Austriackiego – Ministerpräsidenten des Kaisertums Österreich
1861-1865

Następca
Alexander von Mensdorff-Pouilly

[CITEREFSchmidt-Brentano2007131-1] Schmidt-Brentano 2007 ↓, s. 131.

[tn-2] The titled nobility of Europe. Londyn: Harrison & Sons, 1914, s. 18-19.

[1]

[2]