Rajner Ferdynand Habsburg
Rajner Ferdynand Maria Jan Ewangelista Franciszek Ignacy Habsburg (niem.: Rainer Ferdinand Maria Johann Evangelist Franz Ignaz von Österreich, ur. 11 stycznia 1827 w Mediolanie, zm. 27 stycznia 1913 w Wiedniu) – premier Austrii, generał Cesarsko-Królewskiej Armii Austro-Węgier, członek dynastii habsbursko-lotaryńskiej, arcyksiążę.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Był synem arcyksięcia Rainera Józefa Habsburga, wicekróla Lombardii oraz księżniczki Marii Elżbiety (córki Karola Emmanuela, księcia Carignan), bratankiem cesarza Franciszka I. Jego rodzeństwem byli: Maria Karolina (1821-1844), Maria Adelajda (1822-1855), Leopold Ludwig (1823-1898), Ernest Karol (1824-1899), Zygmunt Leopold (1826-1891), Henryk Antoni Habsburg (1828-1891), Maksymilian Karol (1830-1839).
W 1857 r. został mianowany przez cesarza Franciszka Józefa I przewodniczącym Rady Państwa (wówczas organu doradczego monarchy). W latach 1861-1865 był kanclerzem (Ministerpräsident) jako nominalny szef liberalnego gabinetu Antona von Schmerlinga. Od 1868 do 1906 r. głównodowodzący Cesarsko-Królewskiej Landwehry i Feldzeugmeister (1874). Mecenas sztuki, promotor nauki, m.in. kurator Austriackiej Akademii Nauk, opiekun austriackiego Muzeum Sztuki i Przemysłu. W 1884 r. nabył za nieznaną sumę kolekcję papirusów znalezionych w Fajum, które w 1899 r. podarował Bibliotece Nadwornej (Hofbibliothek, obecnie Austriacka Biblioteka Narodowa).
W 1852 r. poślubił swoją kuzynkę arcyksiężniczkę Marię Karolinę, córkę Karola Ludwika Habsburga, księcia cieszyńskiego. Arcyksiążę Rajner oraz jego żona znani byli z działalności społecznej oraz charytatywnej i cieszyli się dużą popularnością. Uchodzili za szczęśliwe małżeństwo, jednak nie mieli dzieci. Uroczystości diamentowych godów arcyksięstwa w 1912 r. uznano za ostatnie wielkie wydarzenie w historii monarchii Habsburgów.[potrzebny przypis] Ulubioną rezydencją arcyksięcia aż do śmierci był jego pałac (Palais Erzherzog Rainer) w Wiedniu.
Rajner Habsburg był w latach 1852-1913 szefem 59 pułku piechoty. Po śmierci arcyksięcia pułk ów (59 Salzburger Hausregiment) otrzymał imię Erzherzog Rainer. Tradycję tej jednostki wojskowej kontynuuje dziś Salzburski Pułk Jegrów (Jägerregiment Salzburg – Erzherzog Rainer) w austriackich siłach zbrojnych.
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Austro-Węgierskie[1]
- Order Złotego Runa
- Order Świętego Stefana I klasy
- Krzyż Zasługi Wojskowej z brylantami
- Brązowy Medal Signum Laudis na czerwonej wstążce
- Medal Wojenny
- Odznaka za Służbę dla Oficerów I klasy
- Złoty Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych
- Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Służby Cywilnej (Austro-Węgry)
- Krzyż Wojskowy Jubileuszowy
- Zagraniczne[1]
- Order Świętego Józefa (Toskania)
- Order Świętego Andrzeja Apostoła (Rosja)
- Order Świętego Aleksandra Newskiego (Rosja)
- Order Orła Białego (Rosja)
- Order Świętej Anny I klasy (Rosja)
- Królewski Order Wiktoriański I klasy (Anglia)
- Order Orła Czarnego (Prusy)
- Order Orła Czerwonego I klasy (Prusy)
- Order Legii Honorowej I klasy (Francja)
- Order Krzyża Południa I klasy (Brazylia)
- Order Annuncjaty (Włochy)
- Order Wieży i Miecza I klasy (Portugalia)
- Order Karola III z Łańcuchem (Hiszpania)
- Order Świętego Huberta (Bawaria)
- Order Korony Rucianej (Saksonia)
- Order Korony I klasy (Wirtembergia)
- Order Lwa Niderlandzkiego I klasy (Holandia)
- Order Królewski Serafinów (Szwecja)
- Order Świętych Cyryla i Metodego (Bułgaria)
- Order Leopolda I klasy (Belgia)
- Order Zbawiciela I klasy (Grecja)
- Order Świętego Januarego I klasy (Sycylia)
- Order Świętego Ferdynanda I klasy (Sycylia)
- Order Gwiazdy I klasy (Rumunia)
- Order Wierności (Badenia)
- Order Złotego Lwa I klasy (Hesja)
- Order Ludwika I klasy (Hesja)
- Order Sokoła Białego I klasy (Saksonia-Weimar)
- Order Korony Wendyjskiej (Meklemburgia)
- Order Domowy Nassauski Lwa Złotego (Holandia)
- Order Ernestyński I klasy (Saksonia)
- Order Świętego Karola I klasy (Monako)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b The titled nobility of Europe. Londyn: Harrison & Sons, 1914, s. 18-19.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Meyers Großes Konversations-Lexikon, 1904-1911
- Constantin von Wurzbach, Biographisches Lexikon des Kaiserthums Oesterreich, Band 7; 1861. wersja internetowa
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Rainer Ferdinand, Erzherzog von Österreich na AEIOU
- Informacja o marszu pułkowym skomponowanym przez Hansa Schmida na cześć 59 regimentu – Rainermarsch
Poprzednik Johann Bernard von Rechberg |
![]() |
Premierzy Cesarstwa Austriackiego – Ministerpräsidenten des Kaisertums Österreich 1861-1865 |
![]() |
Następca Alexander von Mensdorff-Pouilly |
- Premierzy Cesarstwa Austriackiego
- Członkowie Izby Panów Rady Państwa w Wiedniu
- Habsburgowie Lotaryńscy
- Ludzie związani z Mediolanem
- Ludzie związani z Wiedniem
- Kanclerze Austrii
- Austriaccy generałowie
- Urodzeni w 1827
- Zmarli w 1913
- Odznaczeni Orderem Korony Wirtemberskiej
- Odznaczeni Orderem Sokoła Białego
- Odznaczeni Medalem Wojennym (Austro-Węgry)
- Odznaczeni Odznaką za Służbę Wojskową (Austria)
- Pochowani w Kościele Kapucynów w Wiedniu