Rakowo Małe (osada)
osada | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2011) |
115 |
Strefa numeracyjna |
87 |
Kod pocztowy |
12-230[2] |
Tablice rejestracyjne |
NPI |
SIMC |
0755081 |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego | |
Położenie na mapie powiatu piskiego | |
Położenie na mapie gminy Biała Piska | |
53°43′10″N 22°12′48″E/53,719444 22,213333[1] |
Rakowo Małe – osada w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie piskim, w gminie Biała Piska[3]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Osada Rakowo Małe, pierwotnie nazywana Rakowo.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Wieś Rakowo powstała w ramach kolonizacji Wielkiej Puszczy. Wcześniej był to obszar Galindii. Wieś ziemiańska, dobra służebne w posiadaniu drobnego rycerstwa (tak zwani wolni, ziemianie w język staropolskim), z obowiązkiem służby rycerskiej (zbrojnej)[4] .
Osada powstała w czasie panowania księcia Albrechta, należała do parafii Drygały, od 1579 do parafii w Różyńsku. Początkowo wieś liczyła 11 łanów, później jedynie 10 na prawie magdeburskim z wariantem dla obojga płci. Służba wojskowa w wysokości 1/5, pełniona była razem z obowiązkiem służby zbrojnej dla wsi Monety. Wieś powstała w wyniku nadania z 1532 r., przez wydzielenie z Monet. W wieku XVII ponownie łany z Rakowa liczone były łącznie z Monetami. W 1556 wieś należała do rodziny Rakowskich[4] .
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 114592
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1087 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
- ↑ Główny Urząd Statystyczny: Rejestr TERYT. [dostęp 2013-04-19].
- ↑ a b Białuński 2002 ↓.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Grzegorz Białuński: Kolonizacja „Wielkiej Puszczy” (do 1568 roku) - starostwa piskie, ełckie, straduńskie, zelkowskie i węgoborskie (węgorzewskie). Olsztyn: Towarzystwo Naukowe: Ośrodek Badań Naukowych im. W. Kętrzyńskiego, 2002, s. 237. ISBN 83-87643-97-1.