Przejdź do zawartości

Rejon brodzki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rejon brodzki
Rejon
Ilustracja
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Ukraina

Obwód

 lwowski

Siedziba

Brody

Data powstania

1940, 1944

Data likwidacji

1941, 2020

Powierzchnia

1157 km²

Populacja (2019)
• liczba ludności


57 721[1]

Położenie na mapie
Położenie na mapie
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Rejon brodzki (ukr. Бродівський район) – dawna jednostka administracyjna Ukrainy, a wcześniej Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej w Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, funkcjonująca w latach 1940–1941 i 1944–2020, należąca do obwodu lwowskiego. Siedzibą rejonu były Brody.

Większa część obszaru rejonu leżała na Równinie Brodzkiej (średnia wysokość 240 m n.p.m.), należącej do „małego Polesia”. Południowy wschód rejonu przecina Pasmo Wierchobuskie Wyżyny Podolskiej (najwyższy punkt Wysokyj Kamiń – 440 m n.p.m.). Według ukraińskiego spisu powszechnego z 2001 r. w rejonie żyło 63 900 ludzi, w tym 1000 Rosjan (1,6%) i 200 (0,3%) Polaków. Jego powierzchnia wynosiła 1157 km².

Historia

[edytuj | edytuj kod]

17 stycznia 1940, na podstawie dekretu Prezydium Rady Najwyższej USRR o podziale na rejony zachodnich obwodów USRR, w obwodzie lwowskim utworzono 37 rejonów, w tym rejon brodzki[2], który objął obszary usytuowane przed II wojną światową w powiecie brodzkim w województwie tarnopolskim:

Rejon brodzki przestał istnieć 22 czerwca 1941, w związku z wybuchem wojny niemiecko-radzieckiej. Jego tereny weszły w skład Landkreis Złoczów dystryktu galicyjskiego Generalnego Gubernatorstwa. Niemcy do Brodów włączyli Folwarki Małe, Folwarki Wielkie i Stare Brody[6]. Rejon odtworzono 23 lipca 1944, po zajęciu tych terenów przez Armię Czerwoną[7]. W 1946 r. rejon ponikowicki podzielony był na 19 rad wiejskich (stan na 1 września 1946): Chmielowe (do 1946 r. Berlin), Bielawce, Bołdury, Bordulaki, Dytkowce, Gaje Dytkowieckie, Gaje Smoleńskie, Gaje Starobrodzkie, Grzymałówka, Jazłowczyk, Klekotów, Komorówka, Koniuszków, Korsów, Łahodów, Leszniów, Małosiółka (do 1946 r. Folwarki Małe), Monastyrek, Mytnica-Korolówka, Piaski, Podhorodne (do 1946 r. Folwarki Wielkie), Smólno, Stanisławczyk, Stare Brody i Sznyrów[8]. 4 marca 1959 do rejonu brodzkiego włączono część zniesionego rejonu zabłoteckiego[9]. 23 września 1959 do rejonu brodzkiego włączono część zniesionego rejonu podkamieńskiego[10]. 30 grudnia 1962 do rejonu brodzkiego włączono część zniesionego rejonu oleskiego[11][12]. Rejon brodzki zlikwidowano w związku z reformą administracyjną z 2020 r., gdy jego obszar wcielono do nowego rejonu złoczowskiego.

Spis miejscowości

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Чисельність населення на 1 вересня 2019 року // Головне управління статистики у Львівській області
  2. ↑ Хроніка за 17 січня 1940 року на сайті Інститут історії України НАН України.
  3. ↑ Włączono je do rejonu ponikowickiego
  4. ↑ Główną część włączono do rejonu podkamieńskiego)
  5. ↑ Główną część włączono do rejonu ponikowickiego
  6. ↑ Amtliches Gemeinde- und Dorfverzeichnis fuer das GG.
  7. ↑ 1944 рік в історії (history.org.ua)
  8. ↑ NBUV
  9. ↑ Указ Президії ВР УРСР від 4.03.1959 «Про ліквідацію деяких районів Львівської області»
  10. ↑ Указ_Президії_ВР_УРСР_від_23.09.1959_«Про_ліквідацію_деяких_районів_і_перенесення_центра_Підбузького_району_Львівської_області».
  11. ↑ State Archive of the Lviv region.
  12. ↑ Rocznik 1962
Obwód lwowski (1939–1941 i 1944–2020)
Miasta na prawach rejonów
Rejony

herb obwodu lwowskiego

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Rejon_brodzki&oldid=77679299”