Rejon złoczowski (1940–2020)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rejon złoczowski
Золочівський район
Rejon
Ilustracja
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Ukraina

Obwód

 lwowski

Siedziba

Złoczów

Data powstania

1940, 1944

Data likwidacji

1941, 2020

Powierzchnia

1097 km²

Populacja (2019)
• liczba ludności


68 651[1]

Położenie na mapie
Położenie na mapie
Strona internetowa

Rejon złoczowski (ukr. Золочівський район) – dawna jednostka administracyjna Ukrainy, a wcześniej także Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej w Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, funkcjonująca w latach 19401941 i 19462020. Należał do obwodu lwowskiego. Siedzibą rejonu był Złoczów.

Według spisu powszechnego z 2001 roku w rejonie żyło 74 700 ludzi, w tym 600 Rosjan (0,8%) i 500 (0,7%) Polaków.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Rejon złoczowski został utworzony 17 stycznia 1940 na podstawie dekretu Prezydium Rady Najwyższej USRR o podziale na rejony zachodnich obwodów USRR, kiedy to w obwodzie lwowskim utworzono 37 rejonów, między innymi złoczowski[2]. Rejon objął miasto Złoczów oraz obszary zniesionych gmin Folwarki, Płuhów i Złoczów[3]. Obszary te należały przed wojną do powiatu złoczowskiego w województwie tarnopolskim.

Rejon złoczowski przestał istnieć wraz z wybuchem wojny niemiecko-radzieckiej 22 czerwca 1941. Jego tereny weszły w skład Landkreis Złoczów dystryktu galicyjskiego Generalnego Gubernatorstwa[4].

Rejon został odtworzony 23 lipca 1944, po zajęciu tych terenów przez Armię Czerwoną[5].

25 września 1958 do rejonu złoczowskiego włączono zniesiony rejon pomorzański[6].

30 grudnia 1962 do rejonu rejonu złoczowskiego włączono zniesione rejony gliniański i przemyślański oraz część zniesionego rejonu oleskiego[6][7].

4 stycznia 1964 przywrócono rejon przemyślański, wydzielając go z rejonu złoczowskiego[6].

Rejon złoczowski zlikwidowano w związku z reformą administracyjną w 2020 roku, kiedy to jego obszar wcielono do nowego rejonu złoczowskiego.

Spis miejscowości[edytuj | edytuj kod]

inne
  • Huta Werhoburska (Werchobuska) – nieistniejąca[11][12]
  • Zamoście – folwark w Olszanicy (XIX w.)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Чисельність населення на 1 вересня 2019 року // Головне управління статистики у Львівській області.
  2. Хроніка за 17 січня 1940 року на сайті Інститут історії України НАН України.
  3. Головне Управління Геодезії і Kартографії при НКР СРСР (1941). Cписок адміністративних районів Львівської област. Харків.
  4. Amtliches Gemeinde- und Dorfverzeichnis fuer das GG.
  5. 1944 рік в історії (history.org.ua)
  6. a b c State Archive of the Lviv region.
  7. Rocznik 1962
  8. Kiejków, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 20.
  9. Koropczyk, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 413.
  10. Informacja o wsi w haśle Koropiec, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 413.
  11. W miejscowości istniał zamek, wybudowany w XVII w.
  12. Przeszłość i zabytki województwa tarnopolskiego, 1926.