Rejon sieniawski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rejon sieniawski
Синявський район
Rejon
Ilustracja
Państwo

 ZSRR

Republika związkowa

 Ukraińska SRR

Obwód

lwowski

Siedziba

Sieniawa

Data powstania

1940, 1944

Data likwidacji

1941, 1944

brak współrzędnych

Rejon sieniawski (ukr. Синявський район) – dawna jednostka podziału administracyjnego Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej w Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich w latach 19401941 i 1944. Należał do obwodu lwowskiego. Siedziba władz rejonu znajdowała się w Sieniawie.

Rejon sieniawski został utworzony 17 stycznia 1940 na podstawie dekretu Prezydium Rady Najwyższej USRR o podziale na rejony zachodnich obwodów USRR, kiedy to w obwodzie lwowskim utworzono 37 rejonów, między innymi sieniawski[1]. Rejon objął obszary na wschód od Sanu i na południe od Linii Mołotowa, w najdalej na wschód wysuniętej części obwodu lwowskiego[2]:

Obszary te należały przed wojną do powiatów jarosławskiego i lubaczowskiego (tylko fragment Dzików Stary) w województwie lwowskim.

Rejon sieniawski przestał istnieć wraz z wybuchem wojny niemiecko-radzieckiej 22 czerwca 1941. Jego tereny weszły w skład Landkreis Jaroslau dystryktu krakowskiego Generalnego Gubernatorstwa[3].

Rejon został odtworzony 23 lipca 1944, po zajęciu tych terenów przez Armię Czerwoną[4].

W październiku 1944, w wyniku wytyczenia granicy między ZSRR a Polską, cały rejon sieniawski wszedł w skład Polski[4], gdzie został włączony do reaktywowanego powiatu jarosławskiego, który 18 sierpnia 1945 wszedł w skład nowo utworzonego woj. rzeszowskiego[5][6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Хроніка за 17 січня 1940 року на сайті Інститут історії України НАН України.
  2. Головне Управління Геодезії і Kартографії при НКР СРСР (1941). Cписок адміністративних районів Львівської област. Харків.
  3. Amtliches Gemeinde- und Dorfverzeichnis fuer das GG.
  4. a b 1944 рік в історії (history.org.ua)
  5. Dz.U. z 1945 r. nr 27, poz. 168
  6. Informator adresowy miast i gmin wiejskich Rzeczypospolitej Polskiej – 1948 r.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]