Rejon kamionecki (obwód lwowski)
| Rejon | |||||
| |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||
| Siedziba | |||||
| Data powstania |
1940, 1944 | ||||
| Data likwidacji |
1941, 2020 | ||||
| Powierzchnia |
867 km² | ||||
| Populacja (2019) • liczba ludności |
| ||||
Położenie na mapie
| |||||
| Strona internetowa | |||||
Rejon kamionecki (ukr. Кам'янка-Бузький район, do 1944 Кам'янка-Струмилівська район) – dawna jednostka administracyjna Ukrainy, a wcześniej także Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej w Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, funkcjonująca w latach 1940–1941 i 1946–2020. Należał do obwodu lwowskiego. Siedzibą rejonu była Kamionka Bużańska (do 1944 pod nazwą Kamionka Strumiłowa, ukr. Кам'янка-Струмилівська).
Według spisu powszechnego z roku 2001 w rejonie żyło 61 800 ludzi, w tym 600 Rosjan (1%) i 100 (0,16%) Polaków.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Rejon kamionecki został utworzony 17 stycznia 1940 na podstawie dekretu Prezydium Rady Najwyższej USRR o podziale na rejony zachodnich obwodów USRR, kiedy to w obwodzie lwowskim utworzono 37 rejonów, między innymi kamionecki[2]. Rejon objął miasto Kamionka Strumiłowa oraz obszary zniesionych gmin Dobrotwór, Kamionka Strumiłowa i Nieznanów[3]. Obszary te należały przed wojną do powiatu kamioneckiego w województwie tarnopolskim.
Rejon kamionecki przestał istnieć wraz z wybuchem wojny niemiecko-radzieckiej 22 czerwca 1941. Jego tereny weszły w skład Landkreis Kamionka Strumiłowa dystryktu galicyjskiego Generalnego Gubernatorstwa[4].
Rejon został odtworzony 23 lipca 1944, po zajęciu tych terenów przez Armię Czerwoną[5].
15 sierpnia 1944 nazwę Kamionki Strumiłowej zmieniono na Kamionka Bużańska, a rejonu z Кам'янка-Бузький район na Кам'янка-Струмилівська район[6]. Polskie nazewnictwo (bez przymiotnika w nazwie rejonu) nie odzwierciedla tej zmiany.
W 1946 roku rejon kamionecki podzielony był na 20 rad – 1 miejską (Kamionka Bużańska) i 19 wiejskich (stan na 1 września 1946): Batiatycze, Dernów, Dobrotwór, Gawliki, Jazienica (do 1946 Jazienica Ruska), Konstantówka, Lipniki, Łapajówka, Nieznanów, Obydów, Połoniczna, Przybużany (do 1946 Łany Polskie), Rokiety, Ruda Sielecka, Sielec (do 1946 Sielec Bieńków), Stryhanka, Tadanie, Tyszyca i Zubowmosty[7].
23 września 1959 do rejonu kamioneckiego włączono część zniesionego rejonu wielkomostowskiego[8].
W grudniu 1962 do rejonu kamioneckiego włączono część zniesionego rejonu nowojaryczowskiego[6][9].
Rejon kamionecki zlikwidowano w związku z reformą administracyjną w 2020 roku, kiedy to jego obszar wcielono w większości do nowego rejonu lwowskiego oraz częściowo do nowego rejonu czerwonogrodzkiego.
Spis miejscowości[edytuj | edytuj kod]
- Banunin (Банюнин)
- Batiatycze (Батятичі)
- Budki Nieznanowskie
- Chreniów (Хренів)
- Ceperów (Цеперів)
- Czestynie (Честині)
- Dalnicz (Дальнич)
- Derewlany (Деревляни)
- Dernów (Дернів)
- Dobrotwór (Добротвір)
- Dolina (Долини) Стародобротівська с.р.
- Doliny (Долини) Сілецька с. р.
- Dziedziłów (Дідилів)
- Gaik (Гайок)
- Grabowiec (Грабовець)
- Gruszka (Грушка)
- Grzęda (Гряда)
- Horpin (Горпин)
- Jagonia (Ягідня)
- Jakimów (Якимів)
- Jamne (Ямне)
- Jaryczów Nowy (Новий Яричів)
- Jaryczów Stary (Старий Яричів)
- Kamionka Buż. (Кам'янка-Бузька)
- Kłodno Wielkie (Велике Колодно)
- Kłodzienko (Колоденці)
- Koszekowskie (Кошаковські)
- Kozaki (Козаки)
- Krasiczyn (Красічин)
- Kukizów (Кукезів)
- Lipnik (Липники)
- Łany Niemieckie (Забужжя)
- Łany Polskie (Прибужани)
- Łodyna Nowa (Нова Лодина)
- Majiki (Маїки)
- Matjasze (Матяші)
- Mazarnia Karańska (Мазарня-Каранська)
- Maziarki (Мазярка)
- Nahorce Małe (Малі Нагірці)
- Niesłuchów (Неслухів)
- Nieznanów (Незнанів)
- Nowy Staw (Новий Став)
- Obydów (Обидів)
- Perekałki (Перекалки)
- Pieczychwosty (Печихвости)
- Podliski Wielkie (Великі Підліски)
- Połoniczna (Полонична)
- Remenów (Ременів)
- Rogale (Рогалі)
- Rokiety (Рокети)
- Różanka (Рожанка)
- Rudańce (Руданці)
- Ruda Sielecka (Руда-Сілецька)
- Sapieżanka (Сапіжанка)
- Sielec (Сілець)
- Sokołów (Соколів)
- Sokół (Сокіл)
- Spas (Спас)
- Stary Dobrotwór (Старий Добротвір)
- Streptów (Стрептів)
- Stryhanka (Стриганка)
- Tadanie (Тадані)
- Tartak (Тартак)
- Teodorshof (Високофедорівка)
- Tołmacz (Товмач)
- Tyczek (Тичок)
- Tyszyca (Тишиця)
- Ubinie (Убині)
- Wereny (Верени)
- Wisłoboki (Вислобоки)
- Wola Żółtaniecka (Воля-Жовтанецька)
- Wychopki (Вихопні)
- Wyrów (Вирів)
- Zabuże (Забужжя)
- Zagumienki (Руда)
- Zapytów (Запитів)
- Zubowmosty (Зубів Міст)
- Żelechów Wielki (Великосілки)
- Żełdec (Желдець)
- Żółtańce (Жовтанці)
- Żółtańce przysiółek (Ставники)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Чисельність населення на 1 вересня 2019 року // Головне управління статистики у Львівській області
- ↑ Хроніка за 17 січня 1940 року на сайті Інститут історії України НАН України.
- ↑ Головне Управління Геодезії і Kартографії при НКР СРСР (1941). Cписок адміністративних районів Львівської област. Харків.
- ↑ Amtliches Gemeinde- und Dorfverzeichnis fuer das GG.
- ↑ 1944 рік в історії (history.org.ua)
- ↑ a b State Archive of the Lviv region.
- ↑ NBUV
- ↑ Указ_Президії_ВР_УРСР_від_23.09.1959_«Про_ліквідацію_деяких_районів_і_перенесення_центра_Підбузького_району_Львівської_області».
- ↑ Rocznik 1962
| Miasta na prawach rejonów |
|
|---|---|
| Rejony |
|
