Rejon uhnowski
| Rejon | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Republika związkowa | |
| Obwód | |
| Siedziba | |
| Data powstania |
1940, 1944 |
| Data likwidacji |
1941, 1944 |
Rejon uhnowski (ukr. Угнівський район) – dawna jednostka podziału administracyjnego Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej (rejon) w Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich w latach 1940–1941 i 1944. Należał do obwodu lwowskiego. Siedziba władz rejonu znajdowała się w Uhnowie.
Rejon uhnowski został utworzony 17 stycznia 1940 na podstawie dekretu Prezydium Rady Najwyższej USRR o podziale na rejony zachodnich obwodów USRR, kiedy to w obwodzie lwowskim utworzono 37 rejonów, między innymi uhnowski[1]. Rejon objął obszary na południe od Linii Mołotowa[2]:
- miasto Uhnów;
- całą gminę Bruckenthal;
- większą część gminy Wierzbica (bez gromady Machnów Stary);
- większą część gminy Hujcze (bez gromady Hołe Rawskie).
Obszary te należały przed wojną do powiatu rawskiego w województwie lwowskim.
Rejon uhnowski przestał istnieć wraz z wybuchem wojny niemiecko-radzieckiej 22 czerwca 1941. Jego tereny weszły w skład Landkreis Rawa Ruska dystryktu galicyjskiego Generalnego Gubernatorstwa[3].
Rejon został odtworzony 23 lipca 1944, po zajęciu tych terenów przez Armię Czerwoną[4].
W październiku 1944, w wyniku wytyczenia granicy między ZSRR a Polską, 7 rad rejon uhnowskiego z 10,991 mieszkańcami włączono do Polski (Uhnów, Kornie, Machnów, Nowosiółki Kardynalskie, Nowosiółki Przednie, Poddębce i Wierzbica)[4], gdzie zostały włączony do reaktywowanego powiatu tomaszowskiego w odtworzonym województwie lubelskim. Rady przekształocno w gromady, które weszły w skład przywróconej – a utworzonej przez Niemców – gminy Uhnów[5]. Pozostały, większy obszar rejonu uhnowskiego pozostał co prawda w ZSRR, lecz pozbawiony swojej siedziby został on rozwiązany i włączony do rejonu rawskiego.
W ramach umowy o zmianie granic z 15 lutego 1951 niewielką część dawnego rejonu uhnowskiego (z Uhnowem, Zastawiem i Poddębcami) odstąpiono ZSRR[6][7][8]. Część ta weszła w skład nowo utworzonego rejonu zabuskiego z siedzibą w Bełzie, w skład którego weszły wszystkie obszary odstąpione ZSRR w zamian za rejon ustrzycki (a więc cała gmina Krystynopol oraz części gmin Bełz, Chorobrów, Dołhobyczów, Uhnów, Tarnoszyn i Waręż)[9].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Хроніка за 17 січня 1940 року на сайті Інститут історії України НАН України.
- ↑ Головне Управління Геодезії і Kартографії при НКР СРСР (1941). Cписок адміністративних районів Львівської област. Харків.
- ↑ Amtliches Gemeinde- und Dorfverzeichnis fuer das GG.
- ↑ a b 1944 рік в історії (history.org.ua)
- ↑ Informator adresowy miast i gmin wiejskich Rzeczypospolitej Polskiej – 1948 r.
- ↑ J. Feduszka: Zmiany przebiegu granicy, 2001. [dostęp 2016-12-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-12-20)].
- ↑ Dz.U. z 1951 r. nr 60, poz. 412.
- ↑ Dz.U. z 1952 r. nr 11, poz. 63.
- ↑ Terytorium i podział administracyjny, [w:] Andrzej Gawryszewski, Ludność Polski w XX wieku, Warszawa: Instytut Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania im. Stanisława Leszczyckiego PAN, 2005, s. 46–49, ISBN 83-87954-66-7, OCLC 66381296 [dostęp 2023-03-02].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
| Miasta na prawach rejonów |
|
|---|---|
| Rejony |
|
