Rezerwat przyrody Brzeźniczka
51°30′45″N 21°30′12″E/51,512500 21,503333
| |
| rezerwat leśny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Data utworzenia |
1980 |
| Akt prawny | |
| Powierzchnia |
123,89 ha |
| Powierzchnia otuliny |
4,4723 ha |
| Ochrona | |
Położenie na mapie gminy wiejskiej Pionki  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
Położenie na mapie powiatu radomskiego  | |
| 51°30′45″N 21°30′12″E/51,512500 21,503333
| |
Rezerwat przyrody Brzeźniczka – rezerwat przyrody leśny, częściowy o powierzchni 123,89 ha[2], utworzony w 1980 r. Leży nad Zagożdżonką, przy ujściu rzeki Brzeźniczki, 4 km na północny wschód od miasta Pionki na terenie Puszczy Kozienickiej.
Początkowo powierzchnia rezerwatu wynosiła 45,78 ha, jednak w latach późniejszych obszar rezerwatu kilkakrotnie zwiększano, m.in. o fragment lasu w rejonie potoku Studzionek (wpadającego do Zagożdżonki naprzeciw ujścia Brzeźniczki) oraz o dolinę Brzeźniczki. Wokół rezerwatu wyznaczono otulinę o łącznej powierzchni 4,4723 ha[2]. Rezerwat jest objęty ochroną czynną[3].
Walory przyrodnicze[edytuj | edytuj kod]
Rezerwat został utworzony dla zachowania pięknych drzewostanów dębowo-sosnowych. Są to drzewostany naturalnego pochodzenia, charakterystyczne dla dolin rzecznych puszczy. Potężne okazy dębów, olch i jesionów rosną tu w towarzystwie innych gatunków drzew: jodły, sosny, lipy drobnolistnej, grabu i limaku. W północnej części rezerwatu znajdują się drzewostany z udziałem modrzewia polskiego, posadzonego tu w połowie XIX wieku, rodem z Chełmowej Góry w Górach Świętokrzyskich. Obecnie w Puszczy Kozienickiej jest to jedyne stanowisko modrzewia w tym wieku (około 140 lat). Niegdyś modrzew był naturalnym elementem drzewostanów puszczy, lecz później w wyniku nierozsądnej gospodarki został (podobnie jak cis) prawie doszczętnie wycięty. W runie leśnym występuje na terenie rezerwatu bogactwo roślin zielnych, m.in. kilka gatunków chronionych storczyków, czosnek niedźwiedzi, wawrzynek wilczełyko, zdrojówka rutewkowata, kokorycz pełna, buławnik czerwony i inne. W malowniczych zakolach Zagożdżonki gnieżdżą się m.in. myszołowy i brodźce samotne. Zbocza doliny pokrywają bagniste źródliska.
Turystyka[edytuj | edytuj kod]
Przez teren rezerwatu prowadzi:
– szlak rowerowy czarny: Pionki – rezerwat przyrody Brzeźniczka – rezerwat przyrody Źródło Królewskie o długości 7,5 km.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ M.P. z 1989 r. nr 17, poz. 119 §19
- ↑ a b Zarządzenie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Warszawie z dnia 10 kwietnia 2017 r. w sprawie rezerwatu przyrody Brzeźniczka. [w:] Dz. Urz. Województwa Mazowieckiego poz. 3951 [on-line]. 2017-04-20. [dostęp 2019-03-17].
- ↑ Zarządzenie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Warszawie z dnia 27 grudnia 2018 r. w sprawie ustanowienia planu ochrony dla rezerwatu przyrody Brzeźniczka. [w:] Dz. Urz. Województwa Mazowieckiego poz. 66 [on-line]. 2019-01-03. [dostęp 2019-03-17].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Karol Piasecki: Puszcza Kozienicka. Warszawa: 1990. ISBN 83-7005-252-5.
- Kozienicki Park Krajobrazowy, mapa 1:73 000, DTPsystem Kozienice, 2008, ISBN 83-917680-0-7
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Rezerwat przyrody „Brzeźniczka”. [w:] Kozienicki Park Krajobrazowy [on-line]. Mazowiecki Zespół Parków Krajobrazowych. [dostęp 2018-06-07].
- Rezerwat przyrody Brzeźniczka. [w:] Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody [on-line]. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. [dostęp 2019-03-17].