Przejdź do zawartości

Robert Makłowicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Robert Makłowicz
Ilustracja
Robert Makłowicz (2014)
Pełne imię i nazwisko

Robert Witold Makłowicz

Data i miejsce urodzenia

12 sierpnia 1963
Kraków

Zawód, zajęcie

dziennikarz, pisarz, publicysta, krytyk kulinarny

Miejsce zamieszkania

Kraków, półwysep Pelješac

Wyznanie

katolik obrządku ormiańskiego

Rodzice

Włodzimierz, Beata z domu Preiss

Małżeństwo

Agnieszka z d. Pogoda

Dzieci

Mikołaj, Ferdynand

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi Złoty Węgierski Krzyż Zasługi (cywilny) Odznaka Zasługi I Klasy
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa
Robert Makłowicz
Serwis

Youtube

Gatunek

program kulinarny, program podróżniczy

Lata aktywności

od 2020

Liczba wyświetleń

111 mln[potrzebny przypis]

Liczba obserwujących

0,6 mln

Język

polski

Strona internetowa
Robert Makłowicz na Malcie podczas zdjęć do programu TVP (2014)

Robert Witold Makłowicz (ur. 12 sierpnia 1963 w Krakowie) – polski dziennikarz, krytyk kulinarny, pisarz, publicysta i podróżnik. Twórca i prowadzący cyklu programów kulinarnych Makłowicz w podróży.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Jest synem marynarza Włodzimierza Makłowicza i Beaty z domu Preiss. Ma młodszą siostrę Dominikę. Pochodzi z rodziny o korzeniach polskich, ukraińskich, ormiańskich, węgierskich i austriackich[1]. Ukończył V Liceum Ogólnokształcące im. Augusta Witkowskiego w Krakowie. W latach 1982–1989 studiował prawo, a następnie historię na Uniwersytecie Jagiellońskim.

Na przełomie 1989 i 1990 mieszkał w Wielkiej Brytanii, gdzie przez kilka miesięcy pracował jako robotnik w Kingston upon Thames[2]. Podczas pobytu na emigracji poznawał różne kuchnie świata, co po powrocie do Polski w 1990 skłoniło go do tego, by zostać krytykiem kulinarnym[2].

W 1993 został felietonistą „Gazety Wyborczej”. W 1998 został gospodarzem niedzielnego cyklu reportaży Podróże kulinarne Roberta Makłowicza na antenach Telewizji Polskiej[3][4]; w programie docierał do miejsc egzotycznych z całego świata[3][4]. W latach 2002–2005 współpracował z tygodnikiem „Wprost”, po czym nawiązał współpracę z czasopismem „Newsweek Polska”, ponadto pisał dla „Przekroju”; felietony i książki wielokrotnie pisał wspólnie z Piotrem Bikontem. W styczniu 2008 zakończył realizację Podróży kulinarnych... dla TVP. W miejsce tego cyklu nagrywał program Makłowicz w podróży, który w marcu 2008 pojawił się na antenie TVP2. Ponadto był przewodnikiem po świecie kulinarnym w pierwszych dwóch edycjach programu Bake Off – Ale ciacho![5]. 16 marca 2017 TVP zerwała współpracę z Makłowiczem[6]. Jesienią 2017 stacja Food Network wyemitowała trzy odcinki programu Makłowicz w drodze[7][8][9].

Jego wspomnienie o Marku Eminowiczu znalazło się w wydanej w 2009 książce, Lubię swoje wady. Marek Eminowicz w opowieściach na siedemdziesięciopięciolecie[10]. 20 października 2010 wydał książkę pt. Cafe Museum, za którą otrzymał Nagrodę Literacką Srebrny Kałamarz im. Hermenegildy Kociubińskiej[11].

W marcu 2020 uruchomił autorski kanał w serwisie YouTube, na którym publikuje filmy o tematyce kulinarnej i historycznej[12][13]. W latach 2020–2021 prowadził autorską audycję muzyczną Od Punk Rocka do Bartóka w internetowej rozgłośni newonce.radio[14][15].

W 2022 został ambasadorem Wrocławskiego Roku Dobrych Relacji, akcji mającej na celu zwrócenie uwagi na narastający problem samotności[16]. W marcu 2024 roku został powołany w skład Rady Muzeum Historycznego Miasta Krakowa[17]. W 2024 roku nagrał komunikaty głosowe o przebiegu trasy, emitowane w pojazdach Zarządu Transportu Publicznego w Krakowie[18].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Należy do Kościoła katolickiego obrządku ormiańskiego. W 1991 poślubił producentkę filmową, Agnieszkę Pogodę. Mają dwóch synów: Mikołaja (ur. 1992[19]) i Ferdynanda[20] (ur. 1996[21][22]).

Interesuje się historią, zwłaszcza dziejami Europy Środkowej, za czasów panowania dynastii Habsburgów[23]. Jego ulubionymi autorami są Joseph Roth i Andrzej Bobkowski[24].

Mieszka w Krakowie, posiada dom na półwyspie Pelješac w chorwackiej Dalmacji, gdzie spędza kilka miesięcy w roku[25].

Odniesienia w kulturze

[edytuj | edytuj kod]

Wypowiedzi Roberta Makłowicza stanowią źródło dla wielu dzieł kultury, głównie remiksów. Utwór twórcy I_W_O „Być jak Robert Makłowicz”[26] ukazał się w 2004 na płycie Piotra Kaczkowskiego Minimax.pl 2[27] oraz był notowany na Liście Przebojów Programu III, gdzie doszedł do miejsca 15.[28], utrzymując się w zestawieniu przez 15 tygodni[29].

Styl wypowiedzi Roberta Makłowicza, cytaty i zamieszczane przez niego filmiki stały się obiektem wielu popularnych memów internetowych i parodii[30][31]. Sam Makłowicz pozytywnie odnosi się do poświęconej mu twórczości internautów[32].

Upamiętnienie

[edytuj | edytuj kod]

Na cześć podróżnika jeden z gatunków niesporczaków nosi nazwę Mesobiotus maklowiczi[33][34].

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]
Makłowicz podczas spotkania autorskiego (2017)
  • C.K. Kuchnia (1995)
  • Listy pieczętowane sosem, czyli gdzie karmią najlepiej w Polsce (2001; współautor z Piotrem Bikontem)
  • Zjeść Kraków. Przewodnik subiektywny (2001; współautor ze Stanisławem Mancewiczem)
  • Dialogi języka z podniebieniem (2003; współautor z Piotrem Bikontem)
  • Prosto z pipy (2003; współautor z Piotrem Bikontem, Ziemowitem Fałatem, Pawłem Plintą, Dariuszem Wojtałą)
  • Czy wierzyć platynowym blondynkom? Rzecz o restauracjach i nie tylko (2004)
  • Kalendarz znaleziony w brytfannie (2005; rysunki wykonał Andrzej Zaręba)[35]
  • Podróże kulinarne Roberta Makłowicza. Smak Węgier (Wydawnictwo Znak, Kraków 2006)
  • Stół z niepowyłamywanymi nogami (2007; współautor z Piotrem Bikontem)
  • Fuzja Smaków. Podróże kulinarne Roberta Makłowicza (Wydawnictwo Znak, Kraków 2007)
  • Cafe Museum (Wydawnictwo Czarne, Wołowiec 2010)
  • C.K. Kuchnia wydanie odświeżone (2015)[36]
  • Dalmacja. Książka kucharska (2016)[37]

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

aktor

dubbing

Nagrody i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia

Nagrody

  • 2004: Wiktor
  • 2004: Złoty Chmiel
  • 2004: Oskar Kulinarny
  • 2005: Oskar Kulinarny
  • 2011: Nagroda Literacka Srebrny Kałamarz im. Hermenegildy Kociubińskiej za Cafe Museum

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Magda Huzarska-Szumiec, Splątanie korzenie: Robert Makłowicz [online], 29 kwietnia 2008 [dostęp 2014-08-24] [zarchiwizowane z adresu 2014-08-26].
  2. ↑ a b Sylwia Milan, Wszystko na jedną kartę, Poznań: Publicat, 2008, s. 62, ISBN 978-83-245-1503-5.
  3. ↑ a b Olga Goździewska, Robert Makłowicz u Tatarów. Mistrz gotował na Podlasiu. Jeden z odcinków nakręcił w Kruszynianach (ZDJĘCIA, WIDEO) [online], wspolczesna.pl, 25 kwietnia 2021.
  4. ↑ a b TVP, Makłowicz w podróży – Vod.tvp.pl – Telewizja Polska S.A. [online]
  5. ↑ „Bake Off – Ale ciacho!” 2 w TVP2 i TVP Rozrywka, „SATKurier.pl” [dostęp 2018-05-06] (pol.).
  6. ↑ Edyta Bryła, TVP odwołuje program Makłowicza po 20 latach. To odwet za krytykę [online], wyborcza.pl, 17 marca 2017 [dostęp 2017-03-18].
  7. ↑ Robert Makłowicz przeszedł do TVN. Tylko u nas zdradza szczegóły nowego programu [online], plejada.pl [dostęp 2017-08-01] (pol.).
  8. ↑ Robert Makłowicz w FOOD NETWORK! [online], TVN [dostęp 2017-09-07] [zarchiwizowane z adresu 2017-09-07].
  9. ↑ „Makłowicz w drodze” od 11 listopada w Food Network. „Jest to nie tylko program o gotowaniu, ale i również o historii i kulturze” [online] [dostęp 2017-11-26] (pol.).
  10. ↑ Książka: Lubię swoje wady: Marek Eminowicz w opowieściach na siedemdziesięciopięciolecie [online], biblionetka.pl [dostęp 2017-10-19].
  11. ↑ Makłowicz nagrodzony Srebrnym Kałamarzem 2010 – Gazeta Krakowska. gazetakrakowska.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-24)]..
  12. ↑ Robert Makłowicz rusza z własnym kanałem na YouTube. 'To moja prywatna inicjatywa’ [online], wirtualnemedia.pl [dostęp 2020-04-05] (pol.).
  13. ↑ Robert Makłowicz uruchomił kanał na YouTube. Zdradził, co szykuje dla widzów [online], Wprost, 27 marca 2020 [dostęp 2020-04-05] (pol.).
  14. ↑ Robert Makłowicz dołączy do Newonce.radio [online], wirtualnemedia.pl, 25 września 2020 [dostęp 2021-01-23].
  15. ↑ Od Punk Rocka Do Bartóka ft. Robert Makłowicz [online], newonce.net [dostęp 2021-01-23].
  16. ↑ Ambasadorzy Roku Dobrych Relacji [online], www.wroclaw.pl [dostęp 2022-09-30] (pol.).
  17. ↑ Robert Makłowicz z nominacją od Jacka Majchrowskiego [online], LoveKraków, 22 marca 2024 [dostęp 2024-03-22].
  18. ↑ Robert Makłowicz lektorem krakowskiej komunikacji - Magiczny Kraków [online], www.krakow.pl [dostęp 2024-09-10].
  19. ↑ MIKOŁAJ TYTUS MAKŁOWICZ (’92) – Internetowy Monitor Sądowy i Gospodarczy [online], imsig.pl [dostęp 2017-09-07].
  20. ↑ Apetycik.pl – pyszne strony życia. apetycik.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-05-10)]. (2006-05-10).
  21. ↑ Dzieci urządzają świat na nowo, „kobieta.dziennik.pl” [dostęp 2017-09-07].
  22. ↑ Wirtualna Polska Media S.A., Robert Makłowicz, „ksiazki.wp.pl”, 14 kwietnia 2010 [dostęp 2017-09-07] (pol.).
  23. ↑ WINO MAKŁOWICZ [online], winomaklowicz.com [dostęp 2020-08-14].
  24. ↑ Marek Jakubów, Alles Österreicher? Galizier-Figuren bei Joseph Roth und Andrzej Stasiuk, Berlin, Boston: DE GRUYTER, DOI: 10.1515/9783110287318.139, ISBN 978-3-11-028731-8 [dostęp 2020-08-14].
  25. ↑ Marek Bartosik, Makłowicz: żyję pomiędzy Krakowem a Adriatykiem [online], Polska Press Sp. z o.o., 27 grudnia 2010 [dostęp 2015-11-18].
  26. ↑ IWO – Być jak Robert Makłowicz [online], maklowicz.pl [dostęp 2020-08-16].
  27. ↑ Minimax – Debiuty – minimax pl II [online], web.archive.org, 6 marca 2016 [dostęp 2020-08-16] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-06].
  28. ↑ Archiwum Listy Przebojów Programu 3, Topu Wszech Czasów i Polskiego Topu Wszech Czasów [online], listatrojki.pl, 25 lutego 2005 [dostęp 2020-08-16].
  29. ↑ Archiwum Listy Przebojów Programu 3, Topu Wszech Czasów i Polskiego Topu Wszech Czasów [online], listatrojki.pl, 15 kwietnia 2005 [dostęp 2020-08-16].
  30. ↑ Dzień Dobry TVN, Robert Makłowicz o podbijaniu Internetu i memach na swój temat. "Jestem tylko skromnym pasem transmisyjnym, który świat pokazuje" [online], dziendobry.tvn.pl, 27 listopada 2020 [dostęp 2020-12-10] (pol.).
  31. ↑ WPROST.pl, Makłowicz śmieje się z psa jedzącego koperek. Ten filmik stał się hitem [online], Wprost, 2 grudnia 2020 [dostęp 2020-12-10] (pol.).
  32. ↑ Robert Makłowicz: odejście z telewizji to było prawdziwe błogosławieństwo – Magazyn WP [online], wp.pl [dostęp 2024-04-25].
  33. ↑ Badacz z Krakowa odkrył dwa nowe gatunki niesporczaków; jeden z nich nazwano na cześć Roberta Makłowicza [online], Nauka w Polsce [dostęp 2022-12-30] (pol.).
  34. ↑ Daniel Stec, An Integrative Description of Two New Mesobiotus Species (Tardigrada: Eutardigrada: Macrobiotidae) with Updated Genus Phylogeny, „Zoological Studies”, 無 (61), 2022, DOI: 10.6620/ZS.2022.61-85 [dostęp 2022-12-30] (ang.).
  35. ↑ Kalendarz znaleziony w brytfannie [online], maklowicz.pl [dostęp 2016-07-02].
  36. ↑ C.k kuchnia – wydanie odświeżone [online], maklowicz.pl [dostęp 2016-07-02].
  37. ↑ Dalmacja. Książka kucharska [online], maklowicz.pl [dostęp 2016-07-02].
  38. ↑ a b Robert Makłowicz w bazie Filmweb
  39. ↑ Robert Makłowicz gwiazdą nowego “Asteriksa i Obeliksa”. Kogo zagra? [online], PrimeMovies.pl [dostęp 2023-01-09] (pol.).
  40. ↑ M.P. z 2004 r. nr 56, poz. 949.
  41. ↑ Dzień święta narodowego Węgier. Odznaczono Polaków i działaczy polonijnych [online], PolskieRadio24.pl [dostęp 2021-03-18].
  42. ↑ Węgierskie państwowe odznaczenie dla Roberta Makłowicza [online], culture.hu [dostęp 2021-03-18].
  43. ↑ Instagram [online], www.instagram.com [dostęp 2024-03-22].
  44. ↑ Post Andreasa Stadlera – ambasadora Austrii w Polsce [online], twitter.com, 25 marca 2024 [dostęp 2024-03-26].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Robert_Makłowicz&oldid=75003146”