Rudawy

Rudawy

Megaregion	Pozaalpejska Europa Środkowa
Prowincja	Masyw Czeski
Podprowincja	Kraina Rudaw (Krušnohorská subprovincie)
Makroregion	Wyżyna Rudawska (Krušnohorská hornatina)
Mezoregion	Rudawy (Krušné hory)
Mikroregion(y)	Klínovecká hornatina, Loučenská hornatina

Rudawy na mapie Saksonii

Rudawy na mapie Niemiec

Rudawy na mapie Czech

Jezioro koło osady Myslivny w czeskich Rudawach

Rudawy (331.1; dawniej Góry Kruszcowe, niem. Erzgebirge, cz. Krušné hory) – pasmo górskie o długości ok. 150 km i szerokości ok. 40 km w północnych Czechach i południowo-wschodnich Niemczech (Saksonia) w sąsiedztwie doliny Łaby. Stanowi fragment Krainy Rudaw (cz. Krušnohorská subprovincie).

Opis

Są częścią Masywu Czeskiego. Rozciągają się od Smreczan na zachodzie do Wyżyny Dieczyńskiej na wschodzie. Po wschodniej stronie Łaby przechodzą w Góry Łużyckie. Najwyższym szczytem Rudaw jest czeski Klínovec (niem. Keilberg) – 1244 m n.p.m., najwyższym szczytem po stronie niemieckiej – Fichtelberg (1215 m n.p.m.). Największe miasta w pobliżu to Drezno i Chemnitz.

Nazwa

Zarówno w językach czeskim i niemieckim, jak i polskim nazwa pasma odnosi się do bogatych pokładów rud i kruszców srebra, cyny, żelaza, miedzi, wydobywanych tutaj od średniowiecza (później zaczęto wydobywać także kobalt, uran i fluoryt).

Podział

Rudawy dzielą się na dwie części:

• Klínovecká hornatina
• Loučenská hornatina

Budowa geologiczna

Rudawy zbudowane są ze skał metamorficznych, głównie gnejsów. W trzeciorzędzie nastąpiło potrzaskanie i wydźwignięcie gór w formie zrębów.

Ważniejsze miejscowości

Ważniejsze miejscowości to: Ústí nad Labem, Krupka, Chabařovice, Teplice, Duchcov, Litvínov, Most, Chomutov, Kadaň, Klášterec nad Ohří, Ostrov, Jáchymov, Karlovy Vary, Sokolov, Zwickau, Freiberg, Chemnitz, Drezno.

W górach tych znajduje się kilka via ferrat.

Zobacz też

• Rudawy Janowickie
• Łańcuch Rudaw Słowackich
• Erzgebirgisch – wysokoniemiecki dialekt języka niemieckiego

Linki zewnętrzne

• Rudawy, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 906 .