Rudka (góra)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rudka
Ilustracja
Rudka od zachodu
Państwo

 Polska

Pasmo

Sudety
Masyw Śnieżnika

Wysokość

956[1] m n.p.m.

Pierwsze wejście

w czasach przedhistorycznych

Położenie na mapie Sudetów
Mapa konturowa Sudetów, blisko centrum na prawo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Rudka”
Ziemia50°15′35″N 16°50′31″E/50,259722 16,841944
Rudka od południowego wschodu

Rudka (dawniej niem. Zechenberg, po 1945 r. również Mokrzyca) – góra ze szczytem na wysokości 956 m n.p.m. znajdująca się w Masywie Śnieżnika w Sudetach, na terenie Śnieżnickiego Parku Krajobrazowego w pobliżu wsi Sienna, Janowa Góra i Kletno[1].

Geografia[edytuj | edytuj kod]

Góra wznosi się w północnym, bocznym grzbiecie Śnieżnika odchodzącym od Żmijowca, pomiędzy dolinami dwu rzek: Siennej Wody i Kleśnicy[1].

Geologia[edytuj | edytuj kod]

Zbudowana jest z gnejsów śnieżnickich i łupków łyszczykowych, w których występują wapienie krystaliczne i amfibolity, należących do metamorfiku Lądka i Śnieżnika[1]. W strefie ich kontaktu występuje bogate okruszcowanie i zmineralizowanie[1].

Dawne górnictwo[edytuj | edytuj kod]

Pod koniec XVI wieku ze zboczy Rudki ze strony obu dolin wydobywano galenę, a w XIX i na początku XX wieku rudy żelaza[1]. Po 1948 roku od strony Kletna prowadzono również wydobycie rud uranu w ramach działalności zakładów Kopaliny[1]. Ślady działalności górniczej w rejonie tej góry są do dziś widoczne w postaci hałd i sztolni[1].

Przyroda[edytuj | edytuj kod]

Rudka jest porośnięta świerkowym lasem regla dolnego z niewielkim przerzedzeniem w okolicy szczytu[1]. Brzegiem tego lasu przebiega granica Śnieżnickiego Parku Krajobrazowego.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 16: Masyw Śnieżnika i Góry Bialskie. Warszawa: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1993, s. 291, 292. ISBN 83-7005-341-6.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]