Przejdź do zawartości

Russkaja (stacja antarktyczna)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Russkaja
Русская
Przynależność państwowa

 Rosja

Data założenia

1980

Wysokość

125 m n.p.m.

Położenie na mapie Antarktyki
Mapa konturowa Antarktyki, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Russkaja”
Ziemia74°45′57″S 136°48′00″W/-74,765733 -136,800067

Russkaja (ros. Русская) – letnia stacja polarna należąca do Rosji[1] (wcześniej radziecka), położona na wybrzeżu Antarktydy Zachodniej[2][3]. Jest to jedyna stacja badawcza położona na długim pasie wybrzeża od nasady Półwyspu Antarktycznego do Morza Rossa, od strony Pacyfiku. Stacja została zamknięta w 1990 r., obecnie działa tam automatyczny sprzęt pomiarowy[4].

Położenie i warunki

[edytuj | edytuj kod]

Stacja znajduje się na Ziemi Marii Byrd, na skalistym przylądku Cape Burks, wyznaczającym granicę między wybrzeżami Rupperta i Hobbsa. Wybrzeża w tym obszarze tworzy przeważnie bariera lodowa o wysokości 2–40 m. Na zachód od przylądka brzeg zagina się w kierunku południowym[3]. W okolicy znajdują się skaliste wzniesienia, szczyty gór są wolne od lodu. Stacja jest posadowiona na gnejsowym nunataku[2].

Średnia roczna temperatura na stacji jest równa –12,4 °C; najwyższa zarejestrowana temperatura to +7,4 °C, a rekord zimna to –46,4 °C. Warunki klimatyczne są wyjątkowo trudne, huraganowe wiatry występują tu szczególnie często, a najsilniejsze porywy przekraczają 70 m/s. Śnieżyce występują przez 150 dni w roku, dominują wiatry wschodnie[3]. Pogodę w rejonie stacji kształtuje niemal stacjonarne centrum niskiego ciśnienia nad niedalekim Morzem Rossa[2]. Na stacji Russkaja rejestrowano najniższe wartości ciśnienia spośród wszystkich stacji polarnych w Antarktyce. Lód morski co roku w okresie letnim tworzy długie pasmo wzdłuż wybrzeża, któremu towarzyszy ciąg połyni. Dostęp do stacji jest możliwy z użyciem helikopterów[3].

Historia i działalność

[edytuj | edytuj kod]

Radzieccy polarnicy rozpoczęli badania w tej części Antarktydy Zachodniej w 1972 roku; rok później próbowali założyć stację polarną, co uniemożliwiły trudne warunki pogodowe i lód morski, a postawione instalacje zniszczyły huraganowe wiatry. Stacja Russkaja została otwarta 9 marca 1980 roku. Po zamknięciu amerykańskich stacji Byrd i Little America przestały napływać dane klimatyczne dotyczące centralnej części południowego Pacyfiku. Uruchomienie nowej radzieckiej stacji częściowo uzupełniło tę lukę[2].

W stacji Russkaja prowadzono kompleksowe badania hydrometeorologiczne, geofizyczne, astronomiczne i medyczno-fizjologiczne[3]. Chociaż badania w rejonie stacji nie były prowadzone pod kątem geomorfologii, dane wskazują na zmniejszenie się obszaru pokrytego lodem, w związku ze zwiększoną erozją wiatrową, na którą ma wpływ aktywność cyklonów[2]. Stację zamknięto 12 marca 1990 roku[3], do czego przyczynił się rozpad Związku Radzieckiego. W lecie 2007/2008 Rosja uruchomiła automatyczne stacje meteorologiczne w tymczasowo nieczynnych bazach Russkaja, Leningradskaja i Mołodiożnaja, odtwarzając okołobiegunową sieć monitoringu[5]. W 2014 roku stację Russkaja odwiedziła rosyjska ekspedycja, której celem było odnowienie i modernizacja stacji, w celu jej ponownego uruchomienia[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Main Antarctic Facilities operated by National Antarctic Programs in the Antarctic Treaty Area (South of 60° latitude South). Council of Managers of National Antarctic Programs, 2013-05-15. [dostęp 2014-08-21]. (ang.).
  2. a b c d e Станция Русская. Федеральная Целевая Программа “Мировой Океан” – Подпрограмма “Изучение и исследование Антарктики”. [dostęp 2014-08-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-11)]. (ros.).
  3. a b c d e f Station Russkaya. Russian Antarctic Expedition – Project Antarctica. [dostęp 2014-08-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-05-25)]. (ang.).
  4. a b Russia to return to wind pole. Russian Radio, 2014-01-10. [dostęp 2014-08-25]. (ang.).
  5. Preliminary results of the Russian studies in the Antarctic under the IPY 2007/2008 Program. Secretariat of the Antarctic Treaty, kwiecień 2009. [dostęp 2014-08-25]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]