Serafin Opałko

Serafin Opałko

Prałat honorowy Jego Świątobliwości kanonik kolegiaty kaliskiej
Kraj działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	10 sierpnia 1911 Jaroszewice Rychwalskie
Data i miejsce śmierci	1 sierpnia 1986 Konin
Proboszcz parafii Wniebowzięcia NMP w Radziejowie
Okres sprawowania	1960–1971
Proboszcz parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Kole
Okres sprawowania	1971–1986
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	diecezja częstochowska (1937-1945) diecezja włocławska (od 1945)
Prezbiterat	29 czerwca 1937
Odznaczenia

Serafin Opałko

Zygmunt

podpułkownik
Data i miejsce urodzenia	10 sierpnia 1911 Jaroszewice Rychwalskie
Data i miejsce śmierci	1 sierpnia 1986 Konin
Przebieg służby
Lata służby	1939–1945
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Armia Krajowa ludowe Wojsko Polskie
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa kampania wrześniowa

Grób ks.Serafina Opałko na cmentarzu w Kole (stan w 2007)

Serafin Opałko ps. „Zygmunt” (ur. 10 sierpnia 1911 w Jaroszewicach Rychwalskich, zm. 1 sierpnia 1986 w Koninie) – polski duchowny katolicki, kanonik i prałat Jego Świątobliwości, podpułkownik Wojska Polskiego.

Życiorys

Uczęszczał do szkoły podstawowej w Rychwale. W 1930 roku zdał maturę Gimnazjum Diecezjalnym w Częstochowie i wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego diecezji częstochowskiej. 29 czerwca 1937 roku wyświęcony został na prezbitera, w tym samym roku uzyskał tytuł magistra teologii. Pracę duszpasterską rozpoczął jako wikariusz w Skomlinie (do 1938), a następnie w Żarkach, gdzie był m.in. prezesem Chrześcijańskiego Spółdzielczego Stowarzyszenia Spożywców.

Po wybuchu II wojny światowej zgłosił się jako kapelan do Wojska Polskiego i uczestniczył w kampanii wrześniowej. Przeszedł szlak bojowy przez Jędrzejów, Kielce, Sandomierz, Janów Lubelski i Zamość, gdzie jego oddział został rozwiązany. W październiku 1939 roku powrócił do swojej parafii.

W 1940 roku zorganizował w Łaskach komórkę ZWZ. Kierował tam zorganizowaną przez siebie skrzynką kontaktową, współpracował również z wywiadem Armii Krajowej. Od 14 lutego 1942 roku pełnił funkcję kapelana leśnych oddziałów Armii Krajowej operujących w powiecie radomszczańskim i okolicach Złotego Potoku, w 1944 roku został awansowany na stopień majora.

Ze względu na swoją działalność partyzancką, krótko po wojnie musiał opuścić Żarki. Powrócił na teren powiatu kolskiego i sprawował opiekę duszpasterską w parafii Grochowy, Rychwał, Dzierzbin i w Złoczewie. Następnie został rektorem kościoła w Kościelcu. W latach 1948–1960 pełnił obowiązki proboszcza w Ciechocinku. W 1960 roku objął probostwo parafii Wniebowzięcia NMP w Radziejowie. W 1971 roku przeszedł do parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Kole.

W 1975 roku został awansowany do stopnia podpułkownika. Był dziekanem dekanatu kolskiego. W 1967 roku otrzymał przywilej noszenia rokiety i mantoletu. Od 1975 roku nosił tytuł kanonika honorowego kolegiaty kaliskiej, a od 1982 roku kanonika gremialnego. W 1986 roku mianowany prałatem honorowym Jego Świętobliwości. Dzięki jego staraniom odrestaurowano farę w Kole, wzniesiono kościół Matki Bożej Częstochowskiej w Kole i Wniebowstąpienia Pańskiego w Ochlach. Aby zakupić potrzebne do budowy materiały budowlane, prywatnym samochodem odwiedzał Spółdzielnie „Samopomoc Chłopska” na terenie całego kraju, poszukując m.in. cegieł i stali. Zakupił również dom przy ul. Bliznej, który następnie przeznaczony został na mieszkanie dla księży posługujących w parafii Matki Bożej Częstochowskiej.

W okresie stanu wojennego zajmował się działalnością charytatywną, wspierał również działalność NSZZ „Solidarność”. W wigilię świąt Bożego Narodzenia nawoływał parafian do otoczenia opieką pozostających na posterunkach w mieście żołnierzy LWP, osobiście również odwiedzał wojskowe posterunki z opłatkiem.

1 sierpnia 1986 roku zmarł na atak serca w konińskim szpitalu. Został pochowany na cmentarzu rzymskokatolickim w Kole, według relacji w jego pogrzebie brało udział kilka tysięcy ludzi, którzy wypełnili kolską farę i zablokowali pobliskie ulice. W uroczystościach brało udział kilkuset duchownych, a przewodniczył im biskup Czesław Lewandowski.

Upamiętnienie

Jego imieniem nazwano rondo niedaleko Kościoła Matki Bożej Częstochowskiej oraz ulicę prowadzącą na kolski dworzec kolejowy. Na polichromii kolskiej fary, na wysokości chóru została namalowana jego podobizna. Poza tym, w tym samym kościele znajduje się również poświęcona mu tablica pamiątkowa.

Jego wspomnienia z okresu II wojny światowej opublikowano w książce „Udział kapelanów wojskowych w II wojnie światowej”.

Odznaczenia

Za osobiste męstwo w latach wojny ks. Serafin Opałko otrzymał wiele odznaczeń, m.in.:

• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Walecznych
• Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami
• Medal Zwycięstwa i Wolności 1945
• Medal Wojska – trzykrotnie
• Krzyż Armii Krajowej
• Brązowy Medal „Za Zasługi dla Obronności Kraju”

Bibliografia

• EwarystE. Jaśkowski EwarystE. i inni red., Kolski Słownik Biograficzny, Koło: Muzeum Technik Ceramicznych w Kole, 2014, ISBN 978-83-91960-99-8 .
• KazimierzK. Kasperkiewicz KazimierzK. (red.), Kolskie Biogramy, Koło: Stowarzyszenie Przyjaciół Miasta Koła n. Wartą, 2012, s. 86-89, ISBN 978-83-62485-03-1 .
• Józef StanisławJ.S. Mujta Józef StanisławJ.S., Parafia rzymskokatolicka pod wezwaniem podwyższenia Świętego Krzyża w Kole, Koło: Muzeum Technik Ceramicznych w Kole, 2003, ISBN 83-919609-0-0 .
• informator „700 lat fary i parafii”. Koło 2003