Bazylika kolegiacka Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Kaliszu
| bazylika mniejsza, kolegiata kościół farny, kościół parafialny | |||||||||||||||
Widok z południowego wschodu (2005) | |||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||||||
| Adres |
pl. św. Józefa 7 | ||||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||||
| Parafia | |||||||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||||||
| Przedmioty szczególnego kultu | |||||||||||||||
| Cudowne wizerunki |
Obraz Świętej Rodziny | ||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Położenie na mapie Kalisza | |||||||||||||||
Położenie na mapie Polski | |||||||||||||||
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego | |||||||||||||||
| Strona internetowa | |||||||||||||||
Bazylika kolegiacka Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Kaliszu – kościół w Kaliszu, w Śródmieściu, przy placu św. Józefa, wzniesiony w 1353 z fundacji abpa Jarosława z Bogorii i Skotnik[2] w miejscu wcześniejszego, przebudowany po 1790, późnobarokowy, z gotyckim prezbiterium; kościół farny, od 1359 kolegiata, od 1978 bazylika mniejsza; wpisany do rejestru zabytków w 1965.
Bazylika pełni też funkcję sanktuarium św. Józefa z Nazaretu[3].
Architektura
[edytuj | edytuj kod]Gotyckie prezbiterium kościoła, powstałe prawdopodobnie na początku XIV wieku, przykryte jest sklepieniem gwiaździstym. Dzięki dokonanej przez arcybiskupa gnieźnieńskiego Jarosława Bogorię Skotnickiego fundacji z 1359, do prezbiterium dobudowano trójnawowy korpus główny w stylu gotyckim. W 1783 ks. Stanisław Kłossowski, kustosz kolegialny, wyburzył przylegający do kościoła pałac arcybiskupów, w wyniku czego 3 sierpnia 1783 roku doszło do katastrofy budowlanej, w wyniku której zniszczeniu uległa fasada kościoła oraz część środkowa kościoła do prezbiterium i ściana południowo-wschodnia. Do 1790 do gotyckiego prezbiterium i dwóch zakrystii z kapitularzem dobudowano nową dłuższą nawę główną w stylu barokowym, wraz z wieżą. Po zniszczeniach, w 1948 zrekonstruowano zwieńczenie wieży.
W 2016 podczas prac remontowych odkryto wykonany z piaskowca gotycki maswerk z XIV wieku[4].
Sanktuarium św. Józefa
[edytuj | edytuj kod]
Początki kultu św. Józefa w Kaliszu sięgają 1670, kiedy miał zostać uzdrowiony – według wiernych, za przyczyną św. Józefa – chłop, mieszkaniec wsi Szulec, który w ramach wdzięczności ufundował obraz Świętej Rodziny, umieszczając go w kolegiacie. Znaczny rozwój kultu św. Józefa przypadł na drugą połowę XVII wieku i na XVIII wiek.
Do znacznego rozwinięcia i znaczenia kultu św. Józefa po II wojnie światowej przyczyniły się trzy wydarzenia: wyzwolenie księży – więźniów z niemieckiego obozu koncentracyjnego w Dachau (29 kwietnia 1945), utworzenie w Kaliszu Polskiego Studium Józefologicznego (24 września 1969) oraz wizyta papieża Jana Pawła II w kaliskim sanktuarium (4 czerwca 1997).
Wiosną 1945 księża uwięzieni w Dachau złożyli obietnicę, że jeśli przeżyją obóz, to odbędą pielgrzymkę do Kalisza, do czego doszło w dniach 17–19 kwietnia 1948. Uroczystościom przewodniczyli kardynał August Hlond i były więzień, biskup Franciszek Korszyński[5]. Początkowo patronem diecezji została Święta Rodzina, dopiero później „Święty Józef małżonek Maryi Dziewicy, Opiekun Zbawiciela”.
3 grudnia 2017 roku w bazylice zainaugurowano z udziałem nuncjusza apostolskiego w Polsce abp. Salvatore Pennacchio „Nadzwyczajny Rok Świętego Józefa Kaliskiego”, potrwa on do 6 stycznia 2019 roku[6].

Do sanktuarium pielgrzymki z diecezji i całej Polski. Liczbę pielgrzymów szacuje się na około 200 tysięcy rocznie[7], głównie rzemieślników. Spotkania modlitewne w pierwsze czwartki miesiąca są transmitowane przez Telewizję Trwam oraz Radio Maryja, co również jest związane z pielgrzymkami widzów i słuchaczy tych mediów do Kalisza.
Obraz św. Rodziny
[edytuj | edytuj kod]
Początek kultu wizerunku Świętej Rodziny jest dokładnie nieznany, podobnie jak jego autor. Przypuszcza się, że był to uczeń włoskiego malarza Tommasa Dolabelli, pracujący na dworach królów polskich w XVII wieku. W latach 1751–1779 kustosz kolegiaty kaliskiej zarejestrował i opublikował niemal 500 dowodów uzdrowień za przyczyną świętego Józefa, czczonego w obrazie Świętej Rodziny. W 1783 papież Pius VI wydał orzeczenie o cudowności obrazu, 31 maja tego samego roku w Rzymie dokonano koronacji kopii wizerunku Świętej Rodziny. 3 sierpnia 1783 gotycka świątynia zawaliła się wraz z frontową elewacją, katastrofa oszczędziła prezbiterium, zakrystię oraz ołtarz gdzie umieszczony był obraz[8]. Kolegiatę odbudowano w 1792 zmieniając jej styl na późnobarokowy[8] oraz m.in. wydłużając ją o 12 metrów i dobudowując wysoką wieżę oraz kaplicę dla obrazu Świętej Rodziny[9].
Organy
[edytuj | edytuj kod]Organy w kaliskiej bazylice kolegiackiej po razy pierwszy były wzmiankowane w roku 1755 przez wizytatora biskupiego kanonika Mateusza Chylewskiego. Szafę organową wykonał znany rzeźbiarz Franciszek Eytner, który jest autorem innych elementów wyposażenia bazyliki. Niewiele jest wiadomo o pierwotnym instrumencie w kościele.
W 1783 roku instrument uległ zniszczeniu w wyniku katastrofy budowlanej Podczas odbudowy korpusu nawowego powiększono kościół o jedno przęsło oraz wykonano murowaną emporę organową. W związku ze zbliżającą się koronacją cudownego obrazu św. Józefa ks. Stanisław Józef Kłossowski postarał się o budowę nowych organów, które ukończono do 1796 roku. Do odbudowy wykorzystano przypuszczalnie elementy starego instrumentu uratowane od zniszczenia.
W 1909 roku organy przebudowała firma Spiegla, która powiększyła dyspozycję do 29 głosów, przebudowała system powietrzny oraz wykonała nowy kontuar. Kolejnej przebudowy dokonał warsztat Adolfa Homana z Warszawy.
Obecną formę organy uzyskały w trakcie II wojny światowej. Budowę nowego instrumentu powierzono firmie Gebrüder Jehmlich z Drezna. Organy otrzymały numer 621. Prace rozpoczęto we wrześniu 1943 roku. Przy budowie instrumentu wykorzystano część piszczałek i wiatrownic z poprzedniego. Inauguracja organów odbyła się 5 lutego 1944 roku. W programie koncertu, którego wykonawcą był Walter Borner, znalazły się między innymi dzieła Bacha i Regera.
W 2014 roku gruntownie odnowiono szafę organową, odkrywając jej pierwotną kolorystykę. Od 2014 roku, trwały prace przy instrumencie, których wykonawcą był warsztat Zdzisława Mollina z Odrów[10].
Dyspozycja instrumentu:
| Manuał I | Manuał II | Pedał |
|---|---|---|
| 1. Prinzipal 8’1 | 1. Gedackt 8’ | 1. Prinzipalbaß 16’1 5 |
| 2. Gemshorn 8’1 | 2. Salicional 8’ | 2. Violonbaß 16’ |
| 3. Bordun 8’1 | 3. Prinzipal 4’ | 3. Subbaß 16’6 |
| 4. Flöte 8’ | 4. Zartgeige 4’ | 4. Oktavbaß 8’1 |
| 5. Viola di Gamba 8’ | 5. Flauto dolce 4'3 | 5. Violoncello 8'7 |
| 6. Oktave 4’1 | 6. Waldflöte 2’ | 6. Oktave 4’1 |
| 7. Rohrflöte 4’1 | 7. Echomixtur 4-fach | 7. Posaune 16’1 |
| 8. Quinte 2⅔’1 | 8. Oboe 8'4 | |
| 9. Superoktave 2’1 | ||
| 10. Kornett 3-fach2 | ||
| 11. Mixtur 5-fach1 | ||
| 12. Trompete 8’1 |
Relikwie świętych i błogosławionych
[edytuj | edytuj kod]W kolegiacie kaliskiej zachował się szereg zabytkowych relikwiarzy w postaci kartuszy, udekorowanych w rokokowym motywie rocaille[8]. Na przestrzeni lat w świątyni zgromadzono także wiele relikwii, wśród nich[8]:
- relikwie błogosławionej Marii Angeli Truszkowskiej (1999)
- relikwie świętej siostry Faustyny Kowalskiej (2004)
- relikwie świętej Joanny Berretty Molli (2004)
- relikwie błogosławionej Franciszki Siedliskiej (2006)
- relikwie błogosławionej Matki Teresy z Kalkuty (2006)
- relikwie świętego ojca Pio (2006)
- relikwie świętego brata Andrzeja z Montrealu (2009)
- relikwie świętego Ludwika i świętej Zelii Martin (2009)
- relikwie błogosławionych Marii Stelli i Towarzyszek (2010)
- relikwie świętego Zygmunta Szczęsnego Felińskiego (2010)
- relikwie błogosławionego księdza Jerzego Popiełuszki (2010)
- relikwie świętego Jana Pawła II (2011)
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo wielkopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2025 [dostęp 2010-05-06].
- ↑ Władysław Kościelniak: Kalisz: ilustrowany przez autora przewodnik po mieście. Kalisz: Sztuka i Rynek, 2002, s. 48. ISBN 83-913102-3-X.
- ↑ Polski Nazaret - Narodowe Sanktuarium Św. Józefa w Kaliszu [online], www.swietyjozef.kalisz.pl [dostęp 2025-05-03].
- ↑ l, Niezwykłe odkrycie w kaliskiej bazylice. Ciekawostki. Aktualności. Fakty Kaliskie [online], faktykaliskie.pl [dostęp 2016-04-17].
- ↑ Kronika religijna, w: Tygodnik Powszechny, nr 15(160)/1947, s. 11.
- ↑ Nadzwyczajny Rok św. Józefa już trwa, „Ziemia Kaliska” (49), 8 grudnia 2017.
- ↑ Św. Józef – obrońca życia i opiekun rodzin. Pielgrzymka wdzięczności. Nasza-arka.pl. [dostęp 2009-11-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-11-26)].
- ↑ a b c d Jacek Bąk: Dzieje Sanktuarium. Sanktuarium św. Józefa w Kaliszu. [dostęp 2015-04-11]. (pol.).
- ↑ Ziemia Kaliska, Władysław Kościelniak: Wędrówki ze szkicownikiem, nr 39 z dn. 26 września 2014.
- ↑ Mateusz Ziętek, Kalisz ( Bazylika kolegiacka Wniebowzięcia NMP (Sanktuarium św. Józefa)) [online], musicamsacram.pl [dostęp 2025-01-07].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Strona sanktuarium św. Józefa w Kaliszu. jozefkalisz.nazwa.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-10-26)].
- Archiwalne widoki kościoła w bibliotece Polona
- Architektura I Rzeczypospolitej (województwo kaliskie)
- Bazyliki w Polsce
- Fundacje kościelne arcybiskupów gnieźnieńskich
- Kolegiaty w Polsce
- Sanktuaria chrześcijańskie w Polsce
- Świątynie pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
- Zabytkowe kościoły w Kaliszu
- Kościoły rzymskokatolickie w Kaliszu
- Kościoły farne w Polsce