Sokoliniec
53°17′33″N 15°29′48″E/53,292500 15,496667| wieś | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Wysokość |
101 m n.p.m. |
| Liczba ludności (2007) |
416 |
| Strefa numeracyjna |
95 |
| Kod pocztowy |
73-210[2] |
| Tablice rejestracyjne |
ZCH |
| SIMC |
0186364 |
Położenie na mapie gminy Recz  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu choszczeńskiego  | |
| 53°17′33″N 15°29′48″E/53,292500 15,496667[1]
| |
Sokoliniec (niem. Falkenwalde) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie choszczeńskim, w gminie Recz. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego. W roku 2007 wieś liczyła 416 mieszkańców.
Geografia[edytuj | edytuj kod]
Wieś leży około 5 km na północny zachód od Recza i około 2 km na północ od drogi krajowej nr 10.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Wieś o metryce późnośredniowiecznej (w granicach księstwa pomorskiego), po raz pierwszy wymieniana w źródłach w XV wieku. Starsze formy nazwy wsi występujące w źródłach to: Falckenwaldt, Falkenwalde – od 2. poł. XVII wieku. Od XVI wieku dobra w posiadaniu rodziny von Güntersberg, posiadającej także majątki w Pęzinie, Brudzewicach, Studnicy, Wapnicy, Suliborzu i Rybakach. Na pocz. XVII wieku właścicielem wsi był Mateusz von Güntenrsberg (radca Księstwa Pomorskiego i Meklemburgii), następnie jego spadkobiercy. W 1745 r. wdowa po E. Güntenrsbergu przekazała Sokoliniec swojemu pasierbowi von Blumenthal. W 2. poł. XVIII wieku wieś znalazła się w posiadaniu rodziny von Wedel. W latach 1788 - 1789 Jerzy Zygmunt G. von Wedel zrzekł się praw do Sokolińca na rzecz swojego najmłodszego syna, w zamian za samodzielny majątek Głusko ( Steinbusch). W 1817 r. majątek nabył Karol Krystian F. Hoffmüler. W 1854 r. następca wybudował w 1862 r. neogotycki pałac. W 1892 r. wdowa po F.W.A. Hoffmüler Joanna z domu Giese, przejęła cały majątek i gospodarowała do 1920 r. Hodowano głównie bydło, świnie i owce. W 1906 r. sprzedała ona część gruntów na potrzeby kolei żelaznej i miejscowej gminie kościelnej na nowy cmentarz. W 1920 r. Sokoliniec kupił Rudolf Stubenrauch (niemiecki konsul w Chile). W rękach tej rodziny majątek pozostawał do 1945 r. Po II wojnie światowej majątek należał do Państwowych Nieruchomości Ziemskich. Do lat 90. XX wieku stanowił Państwowe Gospodarstwo Rolne, po likwidacji w 1991 r., w zasobach Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa. Dwór uległ dewastacji – obecnie w ruinie. Od 1998 r. park i pałac są w rękach prywatnych[3].
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[4][5]:
- kościół pw. św. Józefa z 1889 roku, z wieżą z XV wieku. Kościół filialny, rzymskokatolicki należący do parafii pw. Jana Kantego w Wapnicy, dekanatu Suchań, archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej, metropolii szczecińsko-kamieńskiej
- cmentarz przykościelny, nieczynny
- zespół pałacowy z drugiej połowy XIX wieku, w skład którego wchodzą:
Kultura i sport[edytuj | edytuj kod]
Dnia 15 grudnia 2008 otworzono uroczyście we wsi świetlicę wiejską[6]. We wsi funkcjonuje również B-klasowa drużyna piłkarska UKS Sokół Sokoliniec[7].
Komunikacja[edytuj | edytuj kod]
W miejscowości znajduje się przystanek kolejowy linii kolejowej nr 403.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 126223
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1189 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Historia. „UMiG”. Recz.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. zachodniopomorskiego - stan na 31.12.2012 r.. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 10. [dostęp 2013-04-26].
- ↑ „Zachodniopomorski Wojewódzki Konserwator Zabytków”. Szczecin.
- ↑ Wydarzenia. „UMiG”. Recz.
- ↑ Skarb - Sokół Sokoliniec [online], www.90minut.pl [dostęp 2023-06-12].
