Nowy Kazanów: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m →top: poprawa linkowań |
→Zabytki: drobne merytoryczne |
||
| Linia 39: | Linia 39: | ||
== Zabytki == |
== Zabytki == |
||
'''Zespół klasztorny Bernardynów''' z II poł. XVII w. Kościół z kamienia został wzniesiony na miejscu pierwotnego, drewnianego, w 1694 r. z inicjatywy Izabelli z Lanckorońskich Lipskiej, kasztelanki radomskiej. Po pożarze w 1802 r. restaurowany. Kościół posiadał jedną [[nawa|nawę]], dobudowane dwie analogiczne, kwadratowe kaplice nadały mu kształt krzyża łacińskiego. W górnej części kościół posiada dwie wieże po bokach i jedną w środku nawy. W połowie [[prezbiterium]] [[ołtarz]] główny – drewniany, [[rokoko]]wy z ok. 1773 r. Niski, bogato rzeźbiony, wolno stojący, oddzielający wraz z parawanowymi ściankami bocznymi dawny chór zakonny. [[Ambona (architektura)|Ambona]] rokokowa, chór muzyczny drewniany. Budowę dawnego klasztoru, piętrowego, o trzech skrzydłach ukończono w 1781 r. Wewnątrz w obu kondygnacjach [[wirydarz]], wokół którego mieściły się korytarze. W klasztorze znajdowały się 4 wielkie izby, 12 cel i zakrystia. Sklepienia w klasztorze są kolebkowe i kolebkowo-krzyżowe. Dachy klasztoru łamane, gontowe, a obecnie pokryte blachą. Zakon został skasowany w 1864 r. po upadku [[powstanie styczniowe|powstania styczniowego]], na mocy postanowień władz rosyjskich. W latach 1929-1930 powstała nowa plebania z drewna. Składała się ona z 5 pokoi, kancelarii z gankiem i kuchni. Dach pokryto blachą. W 1935 r. przy kościele wybudowano murowaną dzwonnicę, na której zamontowano dwa dzwony. |
* '''Zespół klasztorny Bernardynów''' z II poł. XVII w. Kościół z kamienia został wzniesiony na miejscu pierwotnego, drewnianego, w 1694 r. z inicjatywy Izabelli z Lanckorońskich Lipskiej, kasztelanki radomskiej. Po pożarze w 1802 r. restaurowany. Kościół posiadał jedną [[nawa|nawę]], dobudowane dwie analogiczne, kwadratowe kaplice nadały mu kształt krzyża łacińskiego. W górnej części kościół posiada dwie wieże po bokach i jedną w środku nawy. W połowie [[prezbiterium]] [[ołtarz]] główny – drewniany, [[rokoko]]wy z ok. 1773 r. Niski, bogato rzeźbiony, wolno stojący, oddzielający wraz z parawanowymi ściankami bocznymi dawny chór zakonny. [[Ambona (architektura)|Ambona]] rokokowa, chór muzyczny drewniany. Budowę dawnego klasztoru, piętrowego, o trzech skrzydłach ukończono w 1781 r. Wewnątrz w obu kondygnacjach [[wirydarz]], wokół którego mieściły się korytarze. W klasztorze znajdowały się 4 wielkie izby, 12 cel i zakrystia. Sklepienia w klasztorze są kolebkowe i kolebkowo-krzyżowe. Dachy klasztoru łamane, gontowe, a obecnie pokryte blachą. Zakon został skasowany w 1864 r. po upadku [[powstanie styczniowe|powstania styczniowego]], na mocy postanowień władz rosyjskich. W latach 1929-1930 powstała nowa plebania z drewna. Składała się ona z 5 pokoi, kancelarii z gankiem i kuchni. Dach pokryto blachą. W 1935 r. przy kościele wybudowano murowaną dzwonnicę, na której zamontowano dwa dzwony. Zespół klasztorny został wpisany do [[rejestr zabytków|rejestru zabytków nieruchomych]] (nr rej.: A.490/1-2 z 22.09.1947, z 5.10.1956 i z 15.02.1967)<ref>{{zabytek|świętokrzyskie|strony = 34|data dostępu = 2015-11-17}}</ref>. |
||
* W Starym Kazanowie znajdują się nieliczne pozostałości zamku wzniesionego w połowie [[XVI wiek|XVI w.]] przez [[Marcin Kazanowski (1523-1587)|Marcina Kazanowskiego]]. W latach 1637–1643 zamek został przebudowany na wczesnobarokowy pałac, na potrzeby [[Adam Kazanowski (ok. 1599 - 1649)|Adama Kazanowskiego]]. Do dziś po pałacu pozostał tylko kopiec kryjący jego fundamenty. |
|||
Zespół klasztorny został wpisany do [[rejestr zabytków|rejestru zabytków nieruchomych]] (nr rej.: A.490/1-2 z 22.09.1947, z 5.10.1956 i z 15.02.1967)<ref>{{zabytek|świętokrzyskie|strony = 34|data dostępu = 2015-11-17}}</ref>. |
|||
== Zobacz też == |
== Zobacz też == |
||
Wersja z 13:25, 25 sty 2017
| {{{rodzaj miejscowości}}} | |
 Kościół pw. Zwiastowania NMP i klasztor bernardynów w Nowym Kazanowie | |
| Państwo | świętokrzyskie |
|---|---|
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2006) |
460 |
| Strefa numeracyjna |
(+48) 41 |
| Kod pocztowy |
26-200 |
| Tablice rejestracyjne |
TKN |
| SIMC |
0243903 |
Położenie na mapie brak | |
Położenie na mapie świata  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
| Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:landmark} | |
Nowy Kazanów – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie koneckim, w gminie Końskie[1]. Oddalona 5 km na zachód od Końskich, położona przy drodze krajowej nr 42.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
We wsi znajduje się Zespół Placówek Oświatowych, którego patronem jest Stefan Żeromski. W skład tego ośrodka wchodzą: szkoła podstawowa oraz przedszkole samorządowe oraz remiza Ochotniczej Straży Pożarnej.
Historia
W 1421 r. właścicielem Brodu, Sierosławic, Demby i Kazanowa (obecnie Kazanów Konecki) był Świętosław Litwosz z Kazanowa herbu Grzymała (zm. przed 1436 r.) – łożniczy królewski (1393 r.) i wielkorządca krakowski (1397 r.). Protoplasta rodu Kazanowskich. Nazywany był Litwoszem ponieważ będąc dworzaninem króla Władysława Jagiełły często przebywał na Litwie. Od Kazanowa jego potomkowie wzięli nazwisko.
W dniach 6–7 września 1939 roku polscy żołnierze 36 dywizji piechoty stoczyli tu z Niemcami bitwę, którą upamiętnia pomnik.
Zabytki
- Zespół klasztorny Bernardynów z II poł. XVII w. Kościół z kamienia został wzniesiony na miejscu pierwotnego, drewnianego, w 1694 r. z inicjatywy Izabelli z Lanckorońskich Lipskiej, kasztelanki radomskiej. Po pożarze w 1802 r. restaurowany. Kościół posiadał jedną nawę, dobudowane dwie analogiczne, kwadratowe kaplice nadały mu kształt krzyża łacińskiego. W górnej części kościół posiada dwie wieże po bokach i jedną w środku nawy. W połowie prezbiterium ołtarz główny – drewniany, rokokowy z ok. 1773 r. Niski, bogato rzeźbiony, wolno stojący, oddzielający wraz z parawanowymi ściankami bocznymi dawny chór zakonny. Ambona rokokowa, chór muzyczny drewniany. Budowę dawnego klasztoru, piętrowego, o trzech skrzydłach ukończono w 1781 r. Wewnątrz w obu kondygnacjach wirydarz, wokół którego mieściły się korytarze. W klasztorze znajdowały się 4 wielkie izby, 12 cel i zakrystia. Sklepienia w klasztorze są kolebkowe i kolebkowo-krzyżowe. Dachy klasztoru łamane, gontowe, a obecnie pokryte blachą. Zakon został skasowany w 1864 r. po upadku powstania styczniowego, na mocy postanowień władz rosyjskich. W latach 1929-1930 powstała nowa plebania z drewna. Składała się ona z 5 pokoi, kancelarii z gankiem i kuchni. Dach pokryto blachą. W 1935 r. przy kościele wybudowano murowaną dzwonnicę, na której zamontowano dwa dzwony. Zespół klasztorny został wpisany do rejestru zabytków nieruchomych (nr rej.: A.490/1-2 z 22.09.1947, z 5.10.1956 i z 15.02.1967)[2].
- W Starym Kazanowie znajdują się nieliczne pozostałości zamku wzniesionego w połowie XVI w. przez Marcina Kazanowskiego. W latach 1637–1643 zamek został przebudowany na wczesnobarokowy pałac, na potrzeby Adama Kazanowskiego. Do dziś po pałacu pozostał tylko kopiec kryjący jego fundamenty.
Zobacz też
- ↑ Główny Urząd Statystyczny: Rejestr TERYT. [dostęp 2013-02-19].
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo świętokrzyskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 34 [dostęp 2015-11-17].
Bibliografia
- Dariusz Kowalczyk „Przewodnik po Ziemi Koneckiej”
Siedziba gminy: Końskie
| Miasto | |
|---|---|
| Wsie |
|
| Kolonie | |
| Osada | |
| Osady leśne | |
| Części miasta |
|
| Części wsi |
|
| Kolonia wsi | |
| Przysiółek wsi |
