Parlament Francji: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m drobne redakcyjne |
Luckas-bot (dyskusja | edycje) m robot dodaje: el:Κοινοβούλιο της Γαλλίας |
||
| Linia 72: | Linia 72: | ||
[[ar:مجلس النواب الفرنسي]] |
[[ar:مجلس النواب الفرنسي]] |
||
[[de:Französisches Parlament]] |
[[de:Französisches Parlament]] |
||
[[el:Κοινοβούλιο της Γαλλίας]] |
|||
[[en:Parliament of France]] |
[[en:Parliament of France]] |
||
[[es:Parlamento francés]] |
[[es:Parlamento francés]] |
||
Wersja z 22:58, 19 wrz 2010
Francja
 Ustrój i polityka Francji System prawny
Ustrój polityczny
Konstytucja
Władza ustawodawcza
Władza wykonawcza
Władza sądownicza
Kontrola państwowa
Finanse
Samorząd terytorialny
Partie polityczne
Wybory
Polityka zagraniczna
|
Parlament Francji jest organem francuskiej władzy ustawodawczej.
Obecny system parlamentarny jest bikameralny i dzieli się na:
- Izbę wyższą (Chambre haute) - Senat Francji posiadający 321 miejsc
- Izbę niższą (Chambre basse) - Zgromadzenie Narodowe posiadające 577 miejsc
Organizacja władzy
Obie izby parlamentu urzędują w osobnych siedzibach, którymi są:
- Pałac Luksemburski jako miejsce urzędowania Senatu
- Pałac Burbonów jako miejsce spotkań Zgromadzenia Narodowego.
Każda izba parlamentu ma swoje reguły oraz zasady którymi poddawani są jej członkowie. Parlament spotyka się w trakcie jednej 9 miesięcznej sesji w trakcie roku. W razie nagłej sprawy, Prezydent może podjąć decyzję o zwołaniu specjalnej sesji parlamentu. Władza parlamentarna została osłabiona w trakcie istnienia Czwartej Republiki. Zgromadzenie Narodowe może przyjąć wotum nieufności dla rządu jeśli rząd nie uzyska absolutnej większości głosów. W rezultacie rząd (Premier oraz ministrowie) muszą zdobyć większość głosów ze strony ugrupowania które reprezentują a zarazem powinno posiadać wystarczającą ilość głosów aby przyjąć wotum zaufania. Okres rządzenia rządu i prezydenta pochodzących z przeciwnych obozów politycznych nazywa się koabitacją.
Członkowie parlamentu posiadają immunitet poselski. Obie izby parlamentu posiadają swoje komisje które zajmują się sprawami pozostających w kompetencjach danej izby. Jeśli jest to konieczne w celu zbadań pewnych spraw związanym z życiem izby może powstać komisja śledcza która może uchylić immunitet.
Historia
| Date | Konstytucja | Izba wyższa | Izba niższa | Inne izby | Izba Reuniów | Pojedyncza izba |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1791 | Konstytucja Francji z roku 1791 | Zgromadzenie Narodowe w czasie Rewolucji Francuskiej | ||||
| 1793 | Konstytucja Francji z roku 1793 | Korpus Legislacyjny | ||||
| 1795-1799 | Konstytucja Francji z roku 1795 | Rada Starszych | Rada Pięciuset | |||
| 1799-1802 | Konstytucja roku VIII | Senat | Korpus Legislacyjny | Trybun ludowy | ||
| 1802-1804 | Konstytucja roku X | Senat | Korpus Legislacyjny | Trybun ludowy | ||
| 1804-1814 | Konstytucja roku XII | Senat | Korpus Legislacyjny | |||
| 1814-1815 | Karta Konstytucyjna Ludwika XVIII | Par Francji | Izba Deputowanych | |||
| 1815 | Konstytucja Francji z roku 1815 | Par Francji | Izba Reprezentantów | |||
| 1830-1848 | Konstytucja Francji z roku 1830 | Par Francji | Izba Deputowanych | |||
| 1848-1852 | Konstytucja Francji z roku 1848 | Zgromadzenie Narodowe | ||||
| 1852-1870 | Konstytucja Francji z roku 1852 | Senat | Korpus Legislacyjny | |||
| 1871-1875 | Zgromadzenie Narodowe | |||||
| 1875-1940 | Konstytucja Francji z roku 1875 | Senat | Izba Deputowanych | Zgromadzenie Narodowe | ||
| 1940-1944 | Konstytucja Francji z roku 1940 | |||||
| 1944-1946 | Zgromadzenie Narodowe | |||||
| 1946-1958 | Konstytucja Francji z roku 1946 | Konsul Republiki | Zgromadzenie Narodowe | Parlament | ||
| od 1958 | Konstytucja Francji z roku 1958 | Senat | Zgromadzenie Narodowe | Kongres |
Bibliografia
- Les Assemblées parlementaires françaises (numéro 5216) de Pascal JAN aux éditions La Documentation française (ISSN : 1763-6191)
- Philippe Georges et Guy Siat, Droit public, Sirey, 2004
- Sous la direction de Jean-Luc Parodi, Institutions et vie politique, la documentation française, 2003
- ↑ Republika Kosowa jest obecnie uznawana przez 105 ze 193 państw członkowskich ONZ, 23 z 28 państw członkowskich UE, w tym przez Polskę, oraz 24 z 28 państw członkowskich NATO (stan na 11 lutego 2014)