Maria Amalia Habsburg (1746–1804): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m MalarzBOT: korekta wielkości nagłówków |
|||
| Linia 28: | Linia 28: | ||
W końcu Marię Amalię przydzielono wnukowi [[Ludwik XV|Ludwika XV]], [[Ferdynand I Parmeński|don Fernandowi Parmeńskiemu]]. Amalię ta decyzja zdruzgotała, ponieważ kochała się namiętnie w [[Karol III August Wittelsbach (Pfalz-Zweibrücken)|Karolu]] księciu [[Zweibrücken (księstwo)|Palatynatu-Zweibrücken]]. Niestety Maria Teresa nie uważała tego niemieckiego księcia za odpowiednią partię. Ferdynand był o sześć lat młodszy niż Amalia i przysługiwał mu tytuł księcia, zatem jego żona miała być tylko księżną, choć jej młodsza siostra Karolina została królową. Jednak taki układ zgadzał się ze strategią cesarzowej i nie można było tego uniknąć. Decyzja kontrastowała ze sposobem, w jaki Maria Teresa potraktowała [[Maria Krystyna Habsburg|Marię Krystynę]], starszą siostrę Amaliii. Cesarzowa zgodziła się na niezbyt opłacalny ślub Marii Krystyny, podczas gdy Amalia musiała wyjść za mąż bez miłości co sprawiło, że przepełniło ją rozgoryczenie. |
W końcu Marię Amalię przydzielono wnukowi [[Ludwik XV|Ludwika XV]], [[Ferdynand I Parmeński|don Fernandowi Parmeńskiemu]]. Amalię ta decyzja zdruzgotała, ponieważ kochała się namiętnie w [[Karol III August Wittelsbach (Pfalz-Zweibrücken)|Karolu]] księciu [[Zweibrücken (księstwo)|Palatynatu-Zweibrücken]]. Niestety Maria Teresa nie uważała tego niemieckiego księcia za odpowiednią partię. Ferdynand był o sześć lat młodszy niż Amalia i przysługiwał mu tytuł księcia, zatem jego żona miała być tylko księżną, choć jej młodsza siostra Karolina została królową. Jednak taki układ zgadzał się ze strategią cesarzowej i nie można było tego uniknąć. Decyzja kontrastowała ze sposobem, w jaki Maria Teresa potraktowała [[Maria Krystyna Habsburg|Marię Krystynę]], starszą siostrę Amaliii. Cesarzowa zgodziła się na niezbyt opłacalny ślub Marii Krystyny, podczas gdy Amalia musiała wyjść za mąż bez miłości co sprawiło, że przepełniło ją rozgoryczenie. |
||
=== Małżeństwo i potomstwo === |
|||
Maria Amalia opuściła Austrię [[1 lipca]] [[1769]] roku, ku wielkiemu cierpieniu rodziny arcyksiężniczki. Ślub z Ferdynandem odbył się [[19 lipca]]. Amalia i Ferdynand doczekali się siedmiorga dzieci: |
Maria Amalia opuściła Austrię [[1 lipca]] [[1769]] roku, ku wielkiemu cierpieniu rodziny arcyksiężniczki. Ślub z Ferdynandem odbył się [[19 lipca]]. Amalia i Ferdynand doczekali się siedmiorga dzieci: |
||
* [[Karolina Burbon-Parmeńska|Karolina Parmeńska]] ([[1770]]-[[1804]]); księżna Saksonii; |
* [[Karolina Burbon-Parmeńska|Karolina Parmeńska]] ([[1770]]-[[1804]]); księżna Saksonii; |
||
Wersja z 09:34, 14 paź 2014
Maria Amalia Habsburg (ur. 26 lutego 1746 w Wiedniu, zm. 18 czerwca 1804 w Pradze) – arcyksiężniczka austriacka, księżna Parmy.
Biografia
Maria Amalia Józefa Joanna Antonia, arcyksiężniczka Austrii, księżniczka Czech, Węgier i Toskanii, urodziła się jako córka cesarzowej Marii Teresy i jej męża Franciszka I. Maria była ósmym dzieckiem swoich rodziców. Arcyksiężniczka miała szesnaścioro rodzeństwa w tym przyszłego cesarza Józefa II i królową Francji Marię Antoninę.
Maria, jak każde dziecko Marii Teresy, miała przysłużyć się matce i krajowi poprzez małżeństwo. Kandydatem do ręki Amalii był Ferdynand Neapolitański. Jednak ojciec Ferdynanda, król Hiszpanii Karol III Burbon sprzeciwił się temu małżeństwu. Jako powód swojej decyzji podał wiek arcyksiężniczki, Amalia była sześć lat starsza od swojego niedoszłego męża. Ostatecznie Ferdynand poślubił siostrę Amalii, Marię Karolinę.
W końcu Marię Amalię przydzielono wnukowi Ludwika XV, don Fernandowi Parmeńskiemu. Amalię ta decyzja zdruzgotała, ponieważ kochała się namiętnie w Karolu księciu Palatynatu-Zweibrücken. Niestety Maria Teresa nie uważała tego niemieckiego księcia za odpowiednią partię. Ferdynand był o sześć lat młodszy niż Amalia i przysługiwał mu tytuł księcia, zatem jego żona miała być tylko księżną, choć jej młodsza siostra Karolina została królową. Jednak taki układ zgadzał się ze strategią cesarzowej i nie można było tego uniknąć. Decyzja kontrastowała ze sposobem, w jaki Maria Teresa potraktowała Marię Krystynę, starszą siostrę Amaliii. Cesarzowa zgodziła się na niezbyt opłacalny ślub Marii Krystyny, podczas gdy Amalia musiała wyjść za mąż bez miłości co sprawiło, że przepełniło ją rozgoryczenie.
Małżeństwo i potomstwo
Maria Amalia opuściła Austrię 1 lipca 1769 roku, ku wielkiemu cierpieniu rodziny arcyksiężniczki. Ślub z Ferdynandem odbył się 19 lipca. Amalia i Ferdynand doczekali się siedmiorga dzieci:
- Karolina Parmeńska (1770-1804); księżna Saksonii;
- Ludwik I Parmeński (1773-1803), pierwszy z dwóch królów Etrurii;
- Maria Antonina Parmeńska (1774-1841);
- Charlotta Maria Parmeńska (1777-1813);
- Filip Maria Parmeński (1783-1786);
- Antonina Ludwika Parmeńska (1784);
- Maria Ludwika Parmeńska (1787-1789).
Po wejściu Napoleona do Włoch Maria Amalia wyjechała z rodziną do Austrii. Zmarła w 1804 roku w Pradze.