Karol I Ludwik

Karol Ludwik Wittelsbach
	; Karol Ludwik
	Elektor Palatynatu
Okres	od 1648; do 1680
Poprzednik	Maksymilian I Bawarski
Następca	Karol II Wittelsbach
	Dane biograficzne
Dynastia	Wittelsbachowie
Data i miejsce urodzenia	22 grudnia 1617 ; Heidelberg
Data i miejsce śmierci	28 sierpnia 1680 ; Edingen-Neckarhausen
Ojciec	Fryderyk V
Matka	Elżbieta Stuart
Żona	Charlotta Hessen-Kassel; Maria Luiza Degenfeld
Dzieci	Karol II; Elżbieta; Friedrich von der Pfalz; Karol Ludwik; Karolina; Luiza; Ludwik; Amalia Elżbieta; Jerzy Ludwik; Fryderyka; Fryderyk Wilhelm; Karol Edward; Zofia; Karol Moritz; Karol; Kazimierz Karol
	Multimedia w Wikimedia Commons

Karol I Ludwik, (ur. 22 grudnia 1617 w Heidelbergu, zm. 28 sierpnia 1680 w Edingen-Neckarhausen) – elektor Palatynatu Reńskiego w latach 1648–1680, z dynastii Wittelsbachów.

Drugi syn Fryderyka V „Zimowego króla“ i Elżbiety Stuart, księżniczki szkockiej. Jego dziadkami byli elektor Palatynatu Reńskiego Fryderyk IV Wittelsbach i Luiza Julianna Orańska oraz król Anglii Jakub I Stuart i Anna Oldenburg.

Po śmierci swojego starszego brata w 1629 roku oraz swojego ojca w 1632 roku odziedziczyć powinien tytuł elektora Palatynatu Reńskiego oraz ziemie do niego należące. Jednak wskutek polityki swojego ojca tytuł elektorski przeszedł w ręce księcia Bawarii, zaś ziemie zajęły wojska cesarza Ferdynanda II. Karol Ludwik wraz z braćmi przebywał na dworze swojego wuja w Anglii. Próbował tam zdobyć poparcie dla swoich planów odzyskania Palatynatu, jednak w obliczu wybuchu wojny domowej zrezygnował z tego i wyjechał do swojej matki do Hagi. Wrócił do Anglii w 1644 na zaproszenie Parlamentu i zamieszkał w Pałacu Whitehall. Jego zachowanie zostało odczytane jako poparcie dla Parlamentarzystów, tym bardziej że jego bracia Rupert i Maurycy walczyli po stronie rojalistów. Karol Ludwik powrócił do Anglii w 1648 roku, kiedy w wyniku pokoju westfalskiego odzyskał tytuł i ziemie. Przebywał tam wystarczająco długo, aby zobaczyć egzekucję Karola I.

Powrócił do zniszczonego Palatynatu jesienią 1649 roku. Przez trzydzieści lat panowania odbudowywał swoje terytorium. W polityce zagranicznej zwrócił się w stronę Francji, wydał swoją córkę Elżbietę za brata króla Francji Ludwika XIV – Filipa I księcia Orleanu.

22 lutego 1650 w Kassel ożenił się z Charlottą Hessen-Kassel, córką landgrafa Hesji-Kassel Wilhelma V i Amalii Elżbiety Hanau-Münzenberg. Para miała troje dzieci: