Klukowicze: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Trey314159 (dyskusja | edycje) m fix homoglyphs: convert Latin characters in Вял[i]к[i] г[ic]тарычны to Cyrillic |
→Bibliografia: drobne merytoryczne |
||
| Linia 39: | Linia 39: | ||
== Odkrycie skarbu srebrnych monet == |
== Odkrycie skarbu srebrnych monet == |
||
W [[1945]] w pobliżu Klukowicz miejscowy rolnik podczas orki znalazł skarb, który zawierał prawie 1000 srebrnych monet, tzw. [[dirhem]]ów wybitych na terenie dzisiejszego [[Irak]]u między VIII a [[X wiek]]iem. Pierwotnie mogło ich być nawet 1500, ale część zagubiła się zanim trafiły do rąk archeologów. Monety zostały złożone do glinianego garnka i zakopane w ziemi około [[ |
W [[1945]] w pobliżu Klukowicz miejscowy rolnik podczas orki znalazł skarb, który zawierał prawie 1000 srebrnych monet, tzw. [[dirhem]]ów wybitych na terenie dzisiejszego [[Irak]]u między VIII a [[X wiek]]iem. Pierwotnie mogło ich być nawet 1500, ale część zagubiła się zanim trafiły do rąk archeologów. Monety zostały złożone do glinianego garnka i zakopane w ziemi około [[911]]-912 roku. Odkrycie świadczy, że Klukowicze miały wówczas duże znaczenie, jako miejsca, przez które przewożono, lub do którego dowożono monety arabskie. Część monet trafiła do [[Muzeum Archeologiczne i Etnograficzne w Łodzi|Muzeum archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi]]. |
||
== Zabytki == |
== Zabytki == |
||
* [[Dwór]] drewniany z około 1914 roku na planie litery L, z dwoma ganeczkami i podcieniami wspartymi na trzech kolumnach, boniowane narożniki, kamienny spichlerz i obora z 1903 roku oraz park podworski. Pozostałości parku dworskiego z kasztanowcami, klonami, jesionami i lipami. Dwór w ruinie. nr rej.: A-58 z 27.08.2003 |
* [[Dwór]] drewniany z około 1914 roku na planie litery L, z dwoma ganeczkami i podcieniami wspartymi na trzech kolumnach, boniowane narożniki, kamienny spichlerz i obora z 1903 roku oraz park podworski. Pozostałości parku dworskiego z kasztanowcami, klonami, jesionami i lipami. Dwór w ruinie. nr rej.: A-58 z 27.08.2003 |
||
* Chaty drewniane z XIX/XX wieku o pięknie zdobionych szczytach, rzeźbionych nadokiennikach i narożnikach. |
* Chaty drewniane z XIX/XX wieku o pięknie zdobionych szczytach, rzeźbionych nadokiennikach i narożnikach. |
||
* Grodzisko z [[X wiek]]u o średnicy 140 m x 110 m, położone 3 km na północ od wsi. Grodzisko otaczały trzy fosy i dwa wały, z których jeden wzmacniała kamienna ława. Razem z grodami w [[Zbucz]]u i [[Zajączki (województwo podlaskie)|Zajączkach]] można je wiązać z „mazowiecką” falą zasiedlenia tych terenów |
* Grodzisko z [[X wiek]]u o średnicy 140 m x 110 m, położone 3 km na północ od wsi. Grodzisko powstało w miejscu wcześniejszej osady z okresu rzymskiego. Grodzisko z X wieku otaczały trzy fosy i dwa wały, z których jeden wzmacniała kamienna ława. Razem z grodami w [[Zbucz]]u i [[Zajączki (województwo podlaskie)|Zajączkach]] można je wiązać z „mazowiecką” falą zasiedlenia tych terenów, co potwierdzają znaleziska z terenu grodziska z XI wieku. Grodzisko zostało zniszczone przed 1041 r. przez książąt kijowskich<ref>Krasnodębski D. Badania Instytutu Archeologii i Etnologii PAN na terenie woj. białostockiego (podlaskiego) w latach 1990-2005 [w:]Karwowska H., Andrzejewski A. Stan badań archeologicznych na pograniczu Polsko-Białoruskim od wczesnego średniowiecza po czasy nowożytne, Muzeum Podlaskie w Białymstoku, Białystok 2006, s.66,74, {{ISBN|83-87026-70-0}}</ref>. Grodzisko zostało ponownie zniszczone na przełomie XII/XIII wieku, ale być może funkcjonowało jeszcze do wieku XIV. |
||
== Zobacz też == |
== Zobacz też == |
||
| Linia 56: | Linia 56: | ||
== Bibliografia == |
== Bibliografia == |
||
* G. Rąkowski, Polska egzotyczna, cz. 1., Pruszków 1994. |
* G. Rąkowski, Polska egzotyczna, cz. 1., Pruszków 1994. |
||
* |
* Dariusz Krasnodębski, ''Klukowicze na arabskim szlaku'', http://www.nadbuhom.free.ngo.pl/art_1658.html |
||
*[https://www.academia.edu/22813394/Wyniki_bada%C5%84_wykopaliskowych_grodziska_w_Klukowiczach_na_Podlasiu?auto=download Urszula Kobylińska, Zbigniew Kobyliński, Dariusz Wach, ''Wyniki badań wykopaliskowych grodziska w Klukowiczach na Podlasiu'', Wiadomości Archeologiczne, tom LVI, 2002-2003] |
|||
{{Gmina Nurzec-Stacja}} |
{{Gmina Nurzec-Stacja}} |
||
Wersja z 13:05, 17 paź 2018
| {{{rodzaj miejscowości}}} | |
| Państwo | podlaskie |
|---|---|
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2006) |
370 |
| Strefa numeracyjna |
(+48) 85 |
| Kod pocztowy |
17-330 |
| Tablice rejestracyjne |
BSI |
| SIMC |
0037782 |
Położenie na mapie gminy Nurzec-Stacja  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Położenie na mapie Polski  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Położenie na mapie województwa podlaskiego  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Położenie na mapie powiatu siemiatyckiego  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
| Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:landmark} | |
Klukowicze – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie siemiatyckim, w gminie Nurzec-Stacja.
Historia
Klukowicze powstały w II połowie XV w. jako jeden z folwarków wchodzących w skład rozległych dóbr ziemskich, które król Kazimierz Jagiellończyk nadał bojarowi Turowi. W 1499 r. rodzina Andrzejkowiczów, potomków Tura, uzyskała potwierdzenie prawa własności nadanych dziadowi ziem. W XVI w. doszło do podziału majątku i Klukowicze stały się centrum odrębnych dóbr ziemskich. W 1567 r. ich właścicielem był Awram Bukraba. Od nazw posiadanych siedzib Bukrabowie przyjęli nazwiska Klukowieckich lub Nurzeckich. W XVII wieku należała do Witanowskich. Zapewne w latach 20. XVII w. Klukowicze przeszły w ręce Piotra Kochlewskiego, sędziego ziemskiego bielskiego, aktywnego działacza politycznego i kalwińskiego (zm. w 1646 r.). Pierwotna skromna siedziba klukowicka, chociaż nie stanowiła centrum dóbr, została przez zamożny ród Kochlewskich rozbudowana dzięki czemu uzyskała regularny barokowy układ. W XIX wieku należała do Minekldiejów i Ponikwickich. Wieś szlachecka położona była w końcu XVIII wieku w powiecie brzeskolitewskim województwa brzeskolitewskiego[1].
W XIX w. Klukowicze leżały w powiecie brzeskim guberni grodzieńskiej, w gminie Połowce[2].
W okresie międzywojennym należały do gmin Połowce[3] i Wierzchowice w województwa poleskim II Rzeczypospolitej.
W latach 1945–1954 miejscowość była siedzibą gminy Klukowicze. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.
Odkrycie skarbu srebrnych monet
W 1945 w pobliżu Klukowicz miejscowy rolnik podczas orki znalazł skarb, który zawierał prawie 1000 srebrnych monet, tzw. dirhemów wybitych na terenie dzisiejszego Iraku między VIII a X wiekiem. Pierwotnie mogło ich być nawet 1500, ale część zagubiła się zanim trafiły do rąk archeologów. Monety zostały złożone do glinianego garnka i zakopane w ziemi około 911-912 roku. Odkrycie świadczy, że Klukowicze miały wówczas duże znaczenie, jako miejsca, przez które przewożono, lub do którego dowożono monety arabskie. Część monet trafiła do Muzeum archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi.
Zabytki
- Dwór drewniany z około 1914 roku na planie litery L, z dwoma ganeczkami i podcieniami wspartymi na trzech kolumnach, boniowane narożniki, kamienny spichlerz i obora z 1903 roku oraz park podworski. Pozostałości parku dworskiego z kasztanowcami, klonami, jesionami i lipami. Dwór w ruinie. nr rej.: A-58 z 27.08.2003
- Chaty drewniane z XIX/XX wieku o pięknie zdobionych szczytach, rzeźbionych nadokiennikach i narożnikach.
- Grodzisko z X wieku o średnicy 140 m x 110 m, położone 3 km na północ od wsi. Grodzisko powstało w miejscu wcześniejszej osady z okresu rzymskiego. Grodzisko z X wieku otaczały trzy fosy i dwa wały, z których jeden wzmacniała kamienna ława. Razem z grodami w Zbuczu i Zajączkach można je wiązać z „mazowiecką” falą zasiedlenia tych terenów, co potwierdzają znaleziska z terenu grodziska z XI wieku. Grodzisko zostało zniszczone przed 1041 r. przez książąt kijowskich[4]. Grodzisko zostało ponownie zniszczone na przełomie XII/XIII wieku, ale być może funkcjonowało jeszcze do wieku XIV.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Вялікі гістарычны атлас Беларусі Т.2, Mińsk 2013, s. 106.
- ↑ Klukowicze 2), gmina Połowce, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 87.
- ↑ Gmina wiejska Połówce. Radzima.net. [dostęp 2014-04-16].
- ↑ Krasnodębski D. Badania Instytutu Archeologii i Etnologii PAN na terenie woj. białostockiego (podlaskiego) w latach 1990-2005 [w:]Karwowska H., Andrzejewski A. Stan badań archeologicznych na pograniczu Polsko-Białoruskim od wczesnego średniowiecza po czasy nowożytne, Muzeum Podlaskie w Białymstoku, Białystok 2006, s.66,74, ISBN 83-87026-70-0
Bibliografia
- G. Rąkowski, Polska egzotyczna, cz. 1., Pruszków 1994.
- Dariusz Krasnodębski, Klukowicze na arabskim szlaku, http://www.nadbuhom.free.ngo.pl/art_1658.html
- Urszula Kobylińska, Zbigniew Kobyliński, Dariusz Wach, Wyniki badań wykopaliskowych grodziska w Klukowiczach na Podlasiu, Wiadomości Archeologiczne, tom LVI, 2002-2003