Stanisław Pius Radziwiłł: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
kat. Znacznik: Edytor kodu źródłowego 2017 |
drobne redakcyjne |
||
Linia 26: | Linia 26: | ||
'''Stanisław Pius Radziwiłł''' [[herb]]u [[Trąby (herb szlachecki)|Trąby]] (ur. [[12 maja]] [[1559]] w [[Wilno|Wilnie]], zm. [[19 marca]] [[1599]] w [[Pasawa|Pasawie]]) – syn [[Mikołaj Radziwiłł Czarny|Mikołaja Radziwiłła Czarnego]], [[Ordynacja rodowa|ordynat]] [[Ordynacje Radziwiłłów|ołycki]] od [[1586]], [[marszałek wielki litewski]] od [[1592]] oraz [[Starostowie generalni żmudzcy|starosta generalny żmudzki]]. |
'''Stanisław Pius Radziwiłł''' [[herb]]u [[Trąby (herb szlachecki)|Trąby]] (ur. [[12 maja]] [[1559]] w [[Wilno|Wilnie]], zm. [[19 marca]] [[1599]] w [[Pasawa|Pasawie]]) – syn [[Mikołaj Radziwiłł Czarny|Mikołaja Radziwiłła Czarnego]], [[Ordynacja rodowa|ordynat]] [[Ordynacje Radziwiłłów|ołycki]] od [[1586]], [[marszałek wielki litewski]] od [[1592]] oraz [[Starostowie generalni żmudzcy|starosta generalny żmudzki]]. |
||
[[Plik: |
[[Plik:Monument Stanisław Radziwiłł.jpg|thumb|left|Nagrobek Stanisława Radziwiłła w kościele Bernardynów w Wilnie]] |
||
Wychowywany w [[kalwinizm]]ie w rodzinnym [[Nieśwież]]u pobierał później nauki do 1573 r. w [[Lipsk]]u wraz z braćmi [[Albrecht Radziwiłł (1558–1592)|Albrechtem]] i [[Jerzy Radziwiłł (biskup)|Jerzym]]. Uczestniczył w oblężeniu [[Psków|Pskowa]], brał udział w wyprawach moskiewskich [[Stefan Batory|Batorego]], nie interesował się jednak polityką, a obowiązki starosty żmudzkiego zaniedbywał. W latach 1566–1574 synowie Mikołaja Czarnego wrócili do katolicyzmu. Stanisław zatopiony w dziełach religijnych i studiach naukowych zasłynął gorliwością religijną otrzymując przydomek „Pobożny”. W latach 1578–1579 odbył pielgrzymkę do miejsc świętych w Europie między innymi do Rzymu, Mediolanu, Madrytu wraz z bratem Jerzym docierając ostatecznie do [[Santiago de Compostela]]. W 1582 odbył pielgrzymkę po miejscach kultu w Rzeczypospolitej, odwiedzając Lwów, Jarosław, Święty Krzyż i Częstochowę. Uważany z utalentowanego [[poliglota|poliglotę]] władał według ówczesnych 12 językami obcymi między innymi greką, tureckim, francuskim, włoskim, niemieckim, hiszpańskim. Był autorem dzieła ''Oręże duchowe prawowitego rycerza chrześcjańskiego'' wyd. w Krakowie w 1591. W 1587 ku niezadowoleniu braci i rodziny poślubił Mariannę Myszczankę (1563–1600) córkę kasztelana wołyńskiego [[Michał Myszka Warkowski|Michała Myszki]]. Z tego małżeństwa na świat przyszło 4 dzieci: synowie Mikołaj Krzysztof (zm. 1614) i [[Albrycht Stanisław Radziwiłł|Albrycht Stanisław]] oraz córki [[Eufemia Radziwiłłówna|Krystyna]] i Elżbieta (1592–1627) wydana za mąż za Andrzeja Jerzego Sapiehę (zm. 1610). Wobec pogarszającego się stanu zdrowia Stanisław spisał testament 8 września 1598, planował odbyć jeszcze pielgrzymkę do [[Loreto (Włochy)|Loreto]], zmarł jednak wyruszywszy w drogę. Zgodnie z ostatnią wolą został pochowany w [[Kościół św. Franciszka i św. Bernarda w Wilnie|kościele św. Bernarda w Wilnie]]. |
Wychowywany w [[kalwinizm]]ie w rodzinnym [[Nieśwież]]u pobierał później nauki do 1573 r. w [[Lipsk]]u wraz z braćmi [[Albrecht Radziwiłł (1558–1592)|Albrechtem]] i [[Jerzy Radziwiłł (biskup)|Jerzym]]. Uczestniczył w oblężeniu [[Psków|Pskowa]], brał udział w wyprawach moskiewskich [[Stefan Batory|Batorego]], nie interesował się jednak polityką, a obowiązki starosty żmudzkiego zaniedbywał. W latach 1566–1574 synowie Mikołaja Czarnego wrócili do katolicyzmu. Stanisław zatopiony w dziełach religijnych i studiach naukowych zasłynął gorliwością religijną otrzymując przydomek „Pobożny”. W latach 1578–1579 odbył pielgrzymkę do miejsc świętych w Europie między innymi do Rzymu, Mediolanu, Madrytu wraz z bratem Jerzym docierając ostatecznie do [[Santiago de Compostela]]. W 1582 odbył pielgrzymkę po miejscach kultu w Rzeczypospolitej, odwiedzając Lwów, Jarosław, Święty Krzyż i Częstochowę. Uważany z utalentowanego [[poliglota|poliglotę]] władał według ówczesnych 12 językami obcymi między innymi greką, tureckim, francuskim, włoskim, niemieckim, hiszpańskim. Był autorem dzieła ''Oręże duchowe prawowitego rycerza chrześcjańskiego'' wyd. w Krakowie w 1591. W 1587 ku niezadowoleniu braci i rodziny poślubił Mariannę Myszczankę (1563–1600) córkę kasztelana wołyńskiego [[Michał Myszka Warkowski|Michała Myszki]]. Z tego małżeństwa na świat przyszło 4 dzieci: synowie Mikołaj Krzysztof (zm. 1614) i [[Albrycht Stanisław Radziwiłł|Albrycht Stanisław]] oraz córki [[Eufemia Radziwiłłówna|Krystyna]] i Elżbieta (1592–1627) wydana za mąż za Andrzeja Jerzego Sapiehę (zm. 1610). Wobec pogarszającego się stanu zdrowia Stanisław spisał testament 8 września 1598, planował odbyć jeszcze pielgrzymkę do [[Loreto (Włochy)|Loreto]], zmarł jednak wyruszywszy w drogę. Zgodnie z ostatnią wolą został pochowany w [[Kościół św. Franciszka i św. Bernarda w Wilnie|kościele św. Bernarda w Wilnie]]. |
||
Wersja z 13:36, 1 mar 2019
![]() | |
![]() Trąby | |
Rodzina | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
Ojciec | |
Matka | |
Żona |
Marianna Myszczanka |
Dzieci |
Mikołaj Krzysztof Radziwiłł |
Stanisław Pius Radziwiłł herbu Trąby (ur. 12 maja 1559 w Wilnie, zm. 19 marca 1599 w Pasawie) – syn Mikołaja Radziwiłła Czarnego, ordynat ołycki od 1586, marszałek wielki litewski od 1592 oraz starosta generalny żmudzki.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/8f/Monument_Stanis%C5%82aw_Radziwi%C5%82%C5%82.jpg/220px-Monument_Stanis%C5%82aw_Radziwi%C5%82%C5%82.jpg)
Wychowywany w kalwinizmie w rodzinnym Nieświeżu pobierał później nauki do 1573 r. w Lipsku wraz z braćmi Albrechtem i Jerzym. Uczestniczył w oblężeniu Pskowa, brał udział w wyprawach moskiewskich Batorego, nie interesował się jednak polityką, a obowiązki starosty żmudzkiego zaniedbywał. W latach 1566–1574 synowie Mikołaja Czarnego wrócili do katolicyzmu. Stanisław zatopiony w dziełach religijnych i studiach naukowych zasłynął gorliwością religijną otrzymując przydomek „Pobożny”. W latach 1578–1579 odbył pielgrzymkę do miejsc świętych w Europie między innymi do Rzymu, Mediolanu, Madrytu wraz z bratem Jerzym docierając ostatecznie do Santiago de Compostela. W 1582 odbył pielgrzymkę po miejscach kultu w Rzeczypospolitej, odwiedzając Lwów, Jarosław, Święty Krzyż i Częstochowę. Uważany z utalentowanego poliglotę władał według ówczesnych 12 językami obcymi między innymi greką, tureckim, francuskim, włoskim, niemieckim, hiszpańskim. Był autorem dzieła Oręże duchowe prawowitego rycerza chrześcjańskiego wyd. w Krakowie w 1591. W 1587 ku niezadowoleniu braci i rodziny poślubił Mariannę Myszczankę (1563–1600) córkę kasztelana wołyńskiego Michała Myszki. Z tego małżeństwa na świat przyszło 4 dzieci: synowie Mikołaj Krzysztof (zm. 1614) i Albrycht Stanisław oraz córki Krystyna i Elżbieta (1592–1627) wydana za mąż za Andrzeja Jerzego Sapiehę (zm. 1610). Wobec pogarszającego się stanu zdrowia Stanisław spisał testament 8 września 1598, planował odbyć jeszcze pielgrzymkę do Loreto, zmarł jednak wyruszywszy w drogę. Zgodnie z ostatnią wolą został pochowany w kościele św. Bernarda w Wilnie.