Majorka

Majorka

Zdjęcie satelitarne wyspy
Kontynent	Europa
Państwo	Hiszpania
Akwen	Morze Śródziemne
Powierzchnia	3640 km²
Populacja (2015) • liczba ludności • gęstość	859 289 238 os./km²
Położenie na mapie Balearów Majorka
Położenie na mapie Hiszpanii Majorka
39°37′N 2°59′E

Flaga Majorki

Majorka (hiszp. i kat. Mallorca) – największa w archipelagu Balearów wyspa hiszpańska na Morzu Śródziemnym o długości około 100 km i powierzchni 3640 km². Zamieszkuje ją 859 289 mieszkańców. Głównym miastem i stolicą wyspy jest Palma de Mallorca.

Wyspa jest zbudowana głównie z wapieni mezozoicznych. Wzdłuż północno-zachodnich wybrzeży wyspy rozciąga się skrasowiałe pasmo górskie Serra de Tramuntana, z najwyższym szczytem Puig Major, wznoszącym się na wysokość 1445 m n.p.m. Drugim co do wysokości szczytem jest Puig de Massanella – 1367 m n.p.m. Południowo-wschodnią część wyspy zajmuje wyżyna z rozwiniętą rzeźbą krasową, część centralna natomiast ma charakter nizinny. Leży w strefie klimatu śródziemnomorskiego z suchym latem i opadami w zimie sięgającymi 650 mm na rok.

W środkowej części wyspy, gdzie znajduje się urodzajna nizina, uprawia się winorośla, oliwki, truskawki, figi, cytrusy i warzywa. W górach prowadzi się wypas owiec. Na wyspie przeważa przemysł spożywczy i rzemiosło artystyczne (biżuteria, ceramika), nastawione na obsługę licznych turystów. Wyspa słynie ze swych kąpielisk i salin morskich.

Historia

Jako pierwsi około 1000 r. p.n.e. zajęli ją Fenicjanie, następnie przez kilka wieków na wyspie panowali Grecy, którzy nadali Balearom nazwę od słowa ballein, czyli strzelać z procy. Z wyspy wywodzili się procarze, którzy brali udział w wojnach punickich. W starożytności należała do Kartaginy i Rzymu (przez 5 wieków), którzy założyli na Majorce miasta Pollentia (obecnie Alcúdia) i Palmaria (obecnie Palma de Mallorca), przejściowo była podbita przez Wandalów i Wizygotów (V i VI wiek n.e), a później przez Arabów, którzy ostatecznie zdobyli Majorkę w 902 r. n.e. W wyniku rekonkwisty od 12 września 1229 w posiadaniu Aragonii. W latach 1276–1349 stanowiła część samodzielnego Królestwa Majorki. Później znowu aragońska i hiszpańska.

W swojej historii Majorka była też wielokrotnie obiektem ataków piratów. U jej zachodniego brzegu, na wysepce Sa Dragonera, Barbarossa miał swoją bazę. Wiele miast w tych czasach powstawało w oddaleniu od brzegu, aby uniknąć złupienia przez piratów.

W latach 1838–1839 przez jakiś czas gościł na niej Fryderyk Chopin, co upamiętnia otwarte w 1929 muzeum kompozytora w miejscowości Valldemossa. W czasach dyktatury generała Franco zakazano używania na wyspie innego języka niż język hiszpański, choć obecnie na wyspie status języka urzędowego ma zarówno język hiszpański, jak i język kataloński. Od lat 50. XX wieku na Majorce doszło do burzliwego i niekontrolowanego rozwoju turystyki. Początkowo budowano gigantyczne betonowe hotele, które znacznie szpeciły naturalny krajobraz. W latach 90. XX wieku jednak wyburzono wiele betonowych molochów i obecnie powstające hotele mają bardziej kameralny charakter i muszą spełniać warunki ochrony środowiska naturalnego. W roku 1999 wprowadzono na wyspie podatek ekologiczny wynoszący 1 euro dziennie od przebywającego turysty, co spotkało się jednak z negatywną reakcją i doprowadziło do spadku liczby turystów. W 2003 wycofano się z tego podatku.

W roku 2004 33 plaże Majorki uzyskały Błękitną Flagę. Obecnie 90% dochodu wyspy pochodzi z turystyki.

Ludność

Na wyspie używany jest dialekt majorkański{{Link-interwiki}} Brakujące pola: Q. Nieznane pola: 2 oraz 3. języka katalońskiego (zob. dialekty balearskie).

21,2% mieszkańców wyspy stanowią obcokrajowcy. Dominują wśród nich Niemcy (3,54%); inne liczne grupy to Brytyjczycy, Marokańczycy i Bułgarzy.

Podział administracyjny

Wyspa dzieli się na następujące gminy:

Alaró Alcúdia Algaida Andratx Ariany Artà Banyalbufar Binissalem Búger Bunyola Calvià Campanet Campos Capdepera Consell Costitx Deià Escorca

Esporles Estellencs Felanitx Fornalutx Inca Lloret de Vistalegre Lloseta Llubí Llucmajor Manacor Mancor de la Vall Maria de la Salut Marratxí Montuïri Muro Palma de Mallorca Petra Sa Pobla

Pollença Porreres Puigpunyent Santa Eugènia Santa Margalida Santa Maria del Camí Santanyí Sant Joan Sant Llorenç des Cardassar Selva Sencelles Ses Salines Sineu Sóller Son Servera Valldemossa Vilafranca de Bonany

Galeria

• 
  Wiosenne pola na Majorce
• 
  Południowa Majorka w styczniu (kwitnące migdałowce)
• 
  Droga do Sa Calobra
• 
  Marine Land, delfinarium
• 
  Jedna z megalitycznych budowli z epoki talayotyckiej na Majorce
• 
  Zatoka w pobliżu Sa Calobra
• 
  Podział administracyjny
• 
  Zamek Bellver

Zobacz też

• bitwa o Majorkę

Linki zewnętrzne

• Majorka na stronie rządu Balearów