Marcin Kazanowski (1563–1636): Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
Mathiasrex (dyskusja | edycje)
345 374 edycje
kat.
drobne redakcyjne, drobne merytoryczne, poprawa linków, styl
Linia 20: Linia 20:
|mąż =
|mąż =
|żona = [[Katarzyna Starzycka]]
|żona = [[Katarzyna Starzycka]]
|dzieci = [[Aleksander Dominik Kazanowski]], [[Adam Kazanowski (zm. 1648)|Adam Kazanowski]], [[Elżbieta Kazanowska]]
|dzieci = [[Aleksander Dominik Kazanowski]],<br/> [[Adam Kazanowski (zm. 1648)|Adam Kazanowski]],<br/> [[Elżbieta Kazanowska]]
|odznaczenia =
|odznaczenia =
|commons =
|commons =
Linia 26: Linia 26:
|wikicytaty =
|wikicytaty =
}}
}}
'''Marcin Kazanowski''' herbu [[Grzymała (herb szlachecki)|Grzymała]] (ur. [[1563]], zm. [[19 października]] [[1636]]<ref>Krzysztof Chłapowski, Starostowie niegrodowi w Koronie 1565-1795 Materiały źródłowe, Warszawa, Bellerive-sur-Allier 2017, s. 329.</ref> <ref>w innym miejscu Chłapowski podaje datę śmierci 29 października 1636 roku</ref> Kamieniec) – [[hetman polny koronny]] ([[1633]]-[[1636]]), od 1633 [[województwo podolskie|wojewoda podolski]], od [[1622]] [[kasztelan]] [[Halicz (miasto)|halicki]]. Starosta bohusławski 1622, tłumacki 1627<ref>w tym roku uzyskał wraz z N. dożywocie na starostwo tłumackie, Krzysztof Chłapowski, Starostowie niegrodowi w Koronie 1565-1795 Materiały źródłowe, Warszawa, Bellerive-sur-Allier 2017, s. 240.</ref>, dźwinogrodzki 1628, przedborski w [[1634]] roku<ref>Krzysztof Chłapowski, Starostowie niegrodowi w Koronie 1565-1795 Materiały źródłowe, Warszawa, Bellerive-sur-Allier 2017, s. 128.</ref>, starosta niżyński w [[1634]] roku<ref>Krzysztof Chłapowski, Starostowie niegrodowi w Koronie 1565-1795 Materiały źródłowe, Warszawa, Bellerive-sur-Allier 2017, s. 329.</ref>.
'''Marcin Kazanowski''' herbu [[Grzymała (herb szlachecki)|Grzymała]] (ur. 1563 r., zm. 19 października 1636 r.<ref>Krzysztof Chłapowski, Starostowie niegrodowi w Koronie 1565-1795 Materiały źródłowe, Warszawa, Bellerive-sur-Allier 2017, s. 329.</ref> <ref group="uwaga">W innym miejscu Chłapowski podaje datę śmierci 29 października 1636 r.</ref> w [[Kamieniec (Białoruś)|Kamieńcu]]) – [[hetman polny koronny]] (1633-1636), od 1633 r. [[województwo podolskie|wojewoda podolski]], od 1622 r. [[kasztelan]] [[Halicz (miasto)|halicki]]. Starosta [[Bohusław (miasto)|bohusławski]] od 1622 r., [[Tłumacz (miasto)|tłumacki]] od 1627 r.,<ref>w tym roku uzyskał wraz z N. dożywocie na starostwo tłumackie, Krzysztof Chłapowski, Starostowie niegrodowi w Koronie 1565-1795 Materiały źródłowe, Warszawa, Bellerive-sur-Allier 2017, s. 240.</ref> [[Dźwinogród (rejon borszczowski)|dźwinogrodzki]] od 1628 r., przedborski w 1634 r.,<ref>Krzysztof Chłapowski, ''Starostowie niegrodowi w Koronie 1565-1795. Materiały źródłowe'', Warszawa, Bellerive-sur-Allier 2017, s. 128.</ref> starosta niżyński w 1634 r.<ref>Krzysztof Chłapowski, ''Starostowie niegrodowi w Koronie 1565-1795. Materiały źródłowe'', Warszawa, Bellerive-sur-Allier 2017, s. 329.</ref>


Brał udział w wojnach [[Rzeczpospolita Obojga Narodów|Rzeczypospolitej]] z [[Carstwo Moskiewskie|Rosją]], [[Szwecja|Szwecją]], [[Turcja|Turcją]] i [[Mołdawia|Mołdawią]].
Brał udział w wojnach [[Rzeczpospolita Obojga Narodów|Rzeczypospolitej]] z [[Carstwo Rosyjskie|Rosją]], [[Szwecja|Szwecją]], [[Imperium Osmańskie|Turcją]] i [[Hospodarstwo Mołdawskie|Mołdawią]].


== Rodzina ==
== Rodzina ==
Syn [[Mikołaj Kazanowski|Mikołaja Kazanowskiego]] (zm. [[1539]]) i [[Katarzyna Korycińska|Katarzyny Korycińskiej]]. W [[1600]] poślubił Katarzynę Starzycką, z którą miał trójkę dzieci: [[Aleksander Dominik Kazanowski|Dominika Aleksandra]], wojewodę bracławskiego, [[Adam Kazanowski (zm. 1648)|Adama]], oboźnego koronnego i [[Elżbieta Kazanowska|Elżbietę]] – żonę [[Mikołaj Potocki (kasztelan krakowski)|Mikołaja Potockiego]] „Niedźwiedziej Łapy”.
Syn [[Mikołaj Kazanowski|Mikołaja Kazanowskiego]] (zm. 1539 r.) i [[Katarzyna Korycińska|Katarzyny Korycińskiej]]. W 1600 r. poślubił Katarzynę Starzycką, z którą miał trójkę dzieci: [[Aleksander Dominik Kazanowski|Dominika Aleksandra]], wojewodę bracławskiego, [[Adam Kazanowski (zm. 1648)|Adama]], oboźnego koronnego i [[Elżbieta Kazanowska|Elżbietę]] – przyszłą żonę [[Mikołaj Potocki (hetman)|Mikołaja Potockiego]] „Niedźwiedziej Łapy”.


== Życiorys ==
== Życiorys ==
[[Plik:Kluszyn.png|150px|left|thumb|Plan bitwy]]
[[Plik:Kluszyn.png|150px|left|thumb|Plan bitwy pod Kłuszynem]]
W [[1608]] mianowany rotmistrzem królewskim. Podczas słynnej zwycięskiej bitwy St. Żółkiewskiego pod [[Bitwa pod Kłuszynem|Kłuszynem]] dowodził swoim pułkiem<ref>{{Cytuj|autor = Leszek Podhorodecki |tytuł = Stanisław Żółkiewski |data = 1988 |isbn = 83-205-4082-8 |miejsce = Warszawa |wydawca = Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza |s = 164-177 |oclc = 830085141 }}</ref>. W czasie wyprawy [[Władysław IV Waza|Władysława IV]] na Moskwę w [[1617]] był mianowany [[regimentarz]]em (doszło wówczas do spięć między ambitnym Kazanowskim a hetmanem wielkim litewskim [[Jan Karol Chodkiewicz|Janem Karolem Chodkiewiczem]], który nawet cisnął w niego przy wojsku [[buzdygan]]em). Wiosną [[1618]] na czele 6000 Polaków zdobył [[Starodub]]. W [[1620]] umacniał polski obóz w [[bitwa pod Cecorą (1620)|bitwie pod Cecorą]], dostał się do niewoli, ale przebrany za zwykłego żołnierza za mały okup odzyskał wolność. W [[1628]] został pułkownikiem królewskim. W [[1629]] brał udział w [[bitwa pod Górznem|Bitwie o Górzno]] przeciwko Szwedom, jako dowodzący oficer hetmana [[Stanisław Koniecpolski|Stanisława Koniecpolskiego]].
W 1608 r. mianowany rotmistrzem królewskim. Podczas słynnej zwycięskiej bitwy St. Żółkiewskiego pod [[Bitwa pod Kłuszynem|Kłuszynem]] dowodził swoim pułkiem<ref>{{Cytuj|autor = Leszek Podhorodecki |tytuł = Stanisław Żółkiewski |data = 1988 |isbn = 83-205-4082-8 |miejsce = Warszawa |wydawca = Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza |s = 164-177 |oclc = 830085141 }}</ref>. W czasie wyprawy [[Władysław IV Waza|Władysława IV]] na Moskwę w 1617 r. był mianowany [[regimentarz]]em (doszło wówczas do spięć między ambitnym Kazanowskim a hetmanem wielkim litewskim [[Jan Karol Chodkiewicz|Janem Karolem Chodkiewiczem]], który nawet cisnął w niego przy wojsku [[buzdygan]]em). Wiosną 1618 r. na czele 6 tys. Polaków zdobył [[Starodub]]. W 1620 r. umacniał polski obóz w [[bitwa pod Cecorą (1620)|bitwie pod Cecorą]], dostał się do niewoli, ale przebrany za zwykłego żołnierza za mały okup odzyskał wolność. W 1628 r. został pułkownikiem królewskim. W 1629 r. brał udział w [[bitwa pod Górznem|Bitwie o Górzno]] przeciwko Szwedom, jako dowodzący oficer hetmana [[Stanisław Koniecpolski|Stanisława Koniecpolskiego]].


Mianowany [[1632]] wojewodą podolskim. Był elektorem [[Władysław IV Waza|Władysława IV Wazy]] z [[województwo podolskie|województwa podolskiego]] w [[1632]] roku<ref>Suffragia Woiewodztw y Ziem Koronnych, y W. X. Litewskiego, Zgodnie ná Naiásnieyssego Władisława Zygmunta ... roku 1632 ... Woiewodztwo Krákowskie., [b.n.s.]</ref>. W [[1633]] już jako ''hetman polny koronny'' wyruszył na wyprawę smoleńską. W [[1634]] roku wyznaczony na sejmie komisarzem z [[Senat (I Rzeczpospolita)|Senatu]] do zapłaty wojsku<ref>Volumina Legum, t. III, Petersburg 1859, s. 397.</ref>. Był komisarzem królewskim podpisującym [[pokój w Polanowie]] 1634 z [[Carstwo Rosyjskie|RCarstwem Rosyjskim]]. Odkryta [[Legenda Madonny Bołszowieckiej]] mówi, że podczas jednej z wypraw w obronie Rzeczypospolitej przeciwko Tatarom hetman Kazanowski odkrył ikonę Błogosławionej Dziewicy. Zostało to przez jego wojska odczytane jako cud i podniosło ich morale, prowadząc do zwycięstwa nad Tatarami.
Mianowany wojewodą podolskim w 1632 r. Był elektorem [[Władysław IV Waza|Władysława IV Wazy]] z [[województwo podolskie|województwa podolskiego]] w 1632 r.<ref>Suffragia Woiewodztw y Ziem Koronnych, y W. X. Litewskiego, Zgodnie ná Naiásnieyssego Władisława Zygmunta ... roku 1632 ... Woiewodztwo Krákowskie., [b.n.s.]</ref> Rok później już jako hetman polny koronny wyruszył na wyprawę smoleńską. W 1634 r. wyznaczony na sejmie komisarzem z [[Senat (I Rzeczpospolita)|Senatu]] do zapłaty wojsku<ref>Volumina Legum, t. III, Petersburg 1859, s. 397.</ref>. Był komisarzem królewskim podpisującym [[pokój w Polanowie]] z [[Carstwo Rosyjskie|Carstwem Rosyjskim]]. Odkryta [[Legenda Madonny Bołszowieckiej]] głosi, że podczas jednej z wypraw w obronie Rzeczypospolitej przeciwko Tatarom hetman Kazanowski odkrył ikonę Błogosławionej Dziewicy. Zostało to przez jego wojska odczytane jako cud i podniosło ich morale, prowadząc do zwycięstwa nad Tatarami.


Razem z żoną został pochowany w [[Sanktuarium Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Bołszowcach|kościele Karmelitów]] w [[Bołszowce|Bołszowcach]], który ufundował. Szczątki hetmana Kazanowskiego odnaleźli archeolodzy z [[Wrocław]]ia podczas prowadzenia prac zabezpieczających kościół w 2006 roku<ref>[http://kuriergalicyjski.com/ogloszenia/54-old/ogoszenia/1896-przyjed-do-boszowcw?showall=1 ''Historia sanktuarium w Bołszowcach'' i ''Odnowa'']. „Kurier Galicyjski”, s. 9.</ref>.
Razem z żoną został pochowany w [[Sanktuarium Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Bołszowcach|kościele Karmelitów]] w [[Bołszowce|Bołszowcach]], który ufundował. Szczątki hetmana Kazanowskiego odnaleźli archeolodzy z [[Wrocław]]ia podczas prowadzenia prac zabezpieczających kościół w 2006 r.<ref>[http://kuriergalicyjski.com/ogloszenia/54-old/ogoszenia/1896-przyjed-do-boszowcw?showall=1 ''Historia sanktuarium w Bołszowcach'' i ''Odnowa'']. „Kurier Galicyjski”, s. 9.</ref>

== Uwagi ==
{{Uwagi}}


== Przypisy ==
== Przypisy ==

Wersja z 15:52, 21 sie 2019

Marcin Kazanowski
Ilustracja
Herb
Grzymała
Rodzina

Kazanowscy herbu Grzymała

Data urodzenia

1563

Data i miejsce śmierci

19 października 1636
Kamieniec

Ojciec

Mikołaj Kazanowski

Matka

Katarzyna Korycińska

Żona

Katarzyna Starzycka

Dzieci

Aleksander Dominik Kazanowski,
Adam Kazanowski,
Elżbieta Kazanowska

Marcin Kazanowski herbu Grzymała (ur. 1563 r., zm. 19 października 1636 r.[1] [a] w Kamieńcu) – hetman polny koronny (1633-1636), od 1633 r. wojewoda podolski, od 1622 r. kasztelan halicki. Starosta bohusławski od 1622 r., tłumacki od 1627 r.,[2] dźwinogrodzki od 1628 r., przedborski w 1634 r.,[3] starosta niżyński w 1634 r.[4]

Brał udział w wojnach Rzeczypospolitej z Rosją, Szwecją, Turcją i Mołdawią.

Rodzina

Syn Mikołaja Kazanowskiego (zm. 1539 r.) i Katarzyny Korycińskiej. W 1600 r. poślubił Katarzynę Starzycką, z którą miał trójkę dzieci: Dominika Aleksandra, wojewodę bracławskiego, Adama, oboźnego koronnego i Elżbietę – przyszłą żonę Mikołaja Potockiego „Niedźwiedziej Łapy”.

Życiorys

Plan bitwy pod Kłuszynem

W 1608 r. mianowany rotmistrzem królewskim. Podczas słynnej zwycięskiej bitwy St. Żółkiewskiego pod Kłuszynem dowodził swoim pułkiem[5]. W czasie wyprawy Władysława IV na Moskwę w 1617 r. był mianowany regimentarzem (doszło wówczas do spięć między ambitnym Kazanowskim a hetmanem wielkim litewskim Janem Karolem Chodkiewiczem, który nawet cisnął w niego przy wojsku buzdyganem). Wiosną 1618 r. na czele 6 tys. Polaków zdobył Starodub. W 1620 r. umacniał polski obóz w bitwie pod Cecorą, dostał się do niewoli, ale przebrany za zwykłego żołnierza za mały okup odzyskał wolność. W 1628 r. został pułkownikiem królewskim. W 1629 r. brał udział w Bitwie o Górzno przeciwko Szwedom, jako dowodzący oficer hetmana Stanisława Koniecpolskiego.

Mianowany wojewodą podolskim w 1632 r. Był elektorem Władysława IV Wazy z województwa podolskiego w 1632 r.[6] Rok później już jako hetman polny koronny wyruszył na wyprawę smoleńską. W 1634 r. wyznaczony na sejmie komisarzem z Senatu do zapłaty wojsku[7]. Był komisarzem królewskim podpisującym pokój w Polanowie z Carstwem Rosyjskim. Odkryta Legenda Madonny Bołszowieckiej głosi, że podczas jednej z wypraw w obronie Rzeczypospolitej przeciwko Tatarom hetman Kazanowski odkrył ikonę Błogosławionej Dziewicy. Zostało to przez jego wojska odczytane jako cud i podniosło ich morale, prowadząc do zwycięstwa nad Tatarami.

Razem z żoną został pochowany w kościele Karmelitów w Bołszowcach, który ufundował. Szczątki hetmana Kazanowskiego odnaleźli archeolodzy z Wrocławia podczas prowadzenia prac zabezpieczających kościół w 2006 r.[8]

Uwagi

  1. ↑ W innym miejscu Chłapowski podaje datę śmierci 29 października 1636 r.

Przypisy

  1. ↑ Krzysztof Chłapowski, Starostowie niegrodowi w Koronie 1565-1795 Materiały źródłowe, Warszawa, Bellerive-sur-Allier 2017, s. 329.
  2. ↑ w tym roku uzyskał wraz z N. dożywocie na starostwo tłumackie, Krzysztof Chłapowski, Starostowie niegrodowi w Koronie 1565-1795 Materiały źródłowe, Warszawa, Bellerive-sur-Allier 2017, s. 240.
  3. ↑ Krzysztof Chłapowski, Starostowie niegrodowi w Koronie 1565-1795. Materiały źródłowe, Warszawa, Bellerive-sur-Allier 2017, s. 128.
  4. ↑ Krzysztof Chłapowski, Starostowie niegrodowi w Koronie 1565-1795. Materiały źródłowe, Warszawa, Bellerive-sur-Allier 2017, s. 329.
  5. ↑ Leszek Podhorodecki, Stanisław Żółkiewski, Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1988, s. 164-177, ISBN 83-205-4082-8, OCLC 830085141.
  6. ↑ Suffragia Woiewodztw y Ziem Koronnych, y W. X. Litewskiego, Zgodnie ná Naiásnieyssego Władisława Zygmunta ... roku 1632 ... Woiewodztwo Krákowskie., [b.n.s.]
  7. ↑ Volumina Legum, t. III, Petersburg 1859, s. 397.
  8. ↑ Historia sanktuarium w Bołszowcach i Odnowa. „Kurier Galicyjski”, s. 9.

Zobacz też

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Hetmani polni koronni

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Marcin_Kazanowski_(1563–1636)&oldid=57322118”