Lambert II ze Spoleto

Lambert II

Książę Spoleto
Okres	od 894 do 898
Poprzednik	Gwido III ze Spoleto
Następca	Gwido IV
Święty Cesarz Rzymski
Okres	od 892 (samodzielnie od 894) do 898
Koronacja	30 kwietnia 892 w Rawennie
Poprzednik	Gwido ze Spoleto
Następca	Arnulf z Karyntii
Dane biograficzne
Data urodzenia	ok. 880
Data śmierci	15 października 898
Ojciec	Gwido III ze Spoleto
Matka	Ageltrude

{{Władca infobox}} Przestarzałe pola: "tytulatura".

Lambert II ze Spoleto (ur. ok. 880, zm. 15 października 898) – książę Spoleto od 894, król Włoch od 891 (jako koregent ojca, po jego śmierci samodzielny władca), koronowany na cesarza rzymskiego przez papieża Formozusa 30 kwietnia 892 w Rawennie, za życia ojca. Lambertem II jest określany jako książę Spoleto, jako cesarz i król natomiast jedynie jako Lambert ze Spoleto.

Życiorys

Lambert był synem Gwidona, króla Włoch i cesarza rzymskiego, który dla zapewnienia synowi sukcesji uczynił go współwładcą. Pod koniec życia ojca król wschodnich Franków – Arnulf wysunął swoje roszczenia do królestwa Włoch i korony cesarskiej. Był przy tym wspierany przez papieża Formozusa i obalonego przez Gwida poprzedniego króla Włoch Berengara z Friulu. W trakcie sporu w 894, zmarł ojciec Lamberta, a on sam został w pełni samodzielnym władcą i kontynuował walki z Arnulfem.W działaniach politycznych wspierała go jego matka. Razem zajęli Rzym i uwięzili spiskującemu przeciwko nim papieża. Druga wyprawa, wezwaniego przez papieża, Arnulfa do Włoch spowodowała zajęcie większości terytoriów Lamberta i zdobycie Rzymu w 896 roku. Uwolnił on papieża, który ogłosił detronizację Lamberta i koronował Albereta na cesarza w lutym 896. Jednak plan papieża, mający na celu likwidację władzy księstwa Spoleto nie mógł dojść do skutku, ponieważ Arnulf został sparaliżowany i musiał się wycofać do Niemiec, natomiast sam Formozus wkrótce potem zmarł. Zdarzenia te pozwoliły Lambertowi odzyskać swoją pozycję. W 897 ponownie zajął Rzym. Doszło wówczas, jak się przypuszcza z rozkazu Lamberta, do osądu zmarłego papieża przez jego następcę Stefana VI (tzw. synod trupi). W 898 roku nasiliły się opór ze strony Berengara z Friulu oraz margrabiego Toskanii Adalberta II, którzy nie podporządkowali się nigdy Lambertowi. Cesarz zmarł podczas walk w niepotwierdzonych przez historyków okolicznościach. Został pochowany w Piacenzy.

Władzę w księstwie Spoleto przejął po nim, jego stryj – Gwido IV. We Włoszech władzę odzyskał Berengar z Friulu, jednak w kolejnych latach nadal toczył walkę o koronę, tym razem królem Prowansji Ludwikiem III Ślepym.

Bibliografia

• Praca zbiorowa: Historia powszechna Tom 7 Od upadku cesarstwa rzymskiego do ekspansji islamu. Karol Wielki. Mediaset Group SA, 2007, s. 574. ISBN 978-84-9819-814-0.
• Pierre Riche: Karolingowie. SUPERNOWA-Niezależna Oficyna Wydawnicza NOWA=, 1997, s. 393.