Stanisław Chodorowski

Stanisław Chodorowski
	major piechoty
Data i miejsce urodzenia	16 grudnia 1887 ; Kiszyniów
Data i miejsce śmierci	9–11 kwietnia 1940 ; Katyń
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego; Wojsko Polskie
Jednostki	batalion wartowniczy nr 32
Stanowiska	dowódca batalionu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka; II wojna światowa; kampania wrześniowa
	Odznaczenia

Stanisław Chodorowski (ur. 4 grudnia^?/16 grudnia 1887 w Kiszyniowie^[1], zm. 9–11 kwietnia 1940) w Katyniu) – major piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Edwarda i Modesty Szymańskiej z Zarzyckich^[2]^[3]. W 1908 złożył maturę w Szkole Handlowej w Kiszyniowie^[2].

25 sierpnia 1908 wstąpił do oficerskiej szkoły wojennej w Wilnie. W 1910 był dowódcą kompanii w 57 Modlińskim Pułku Piechoty należącym do 15 Dywizji Piechoty. W 1913 został przeniesiony do 54 Mińskiego Pułku Piechoty w Kiszyniowie na stanowisko instruktora szkoły podoficerskiej. W 1914 został dowódcą 4. kompanii 41 Batalionu Zapasowego. Dowodził pododdziałem piechoty na froncie. Przez kilkanaście miesięcy był instruktorem Odeskiej Szkoły Chorążych, a później został przydzielony do armii rumuńskiej. Służył w 15 Dywizji Piechoty, później w III Batalionie i w Sądzie Wojennym jako tłumacz^[2].

Po przyjęciu do Wojska Polskiego służył w 45 Pułku Piechoty. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 174. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[4]. W lipcu 1922 został przeniesiony do 56 Pułku Piechoty Wielkopolskiej w Krotoszynie na stanowisko pełniącego obowiązki dowódcy III batalionu^[5]^[6]. 1 grudnia 1924 został mianowany majorem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 i 32. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[7]. W tym samym roku został przesunięty na stanowisko kwatermistrza^[8]. W lutym 1926 otrzymał tytuł wojskowego tłumacza z języka rumuńskiego^[9]. W kwietniu 1928 został przeniesiony do 51 Pułku Piechoty w Brzeżanach na stanowisko oficera sztabowego pułku^[10]^[11]. W marcu 1929 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VI^[12], a z dniem 31 sierpnia tego roku przeniesiony w stan spoczynku^[13].

Mieszkał w Białymstoku przy ul. Żydowskiej 2, a następnie przy ul. Słonimskiej 46/48. W sierpniu 1939 został powołany do czynnej służby wojskowej i wyznaczony na stanowisko dowódcy batalionu wartowniczego nr 32^[2], który został zmobilizowany przez Komendę Rejonu Uzupełnień Białystok.

W czasie kampanii wrześniowej 1939 został internowany na Litwie i osadzony w obozie w Birsztanach^[14]. W listopadzie tego roku na punkcie granicznym Gudogaje został przekazany sowieckim władzom i osadzony w obozie Juchnowskim^[14]. Od 29 stycznia 1940 przebywał w obozie w Kozielsku^[14]. Między 9 a 11 kwietnia 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Katyniu i tam pogrzebany^[14]. Od 28 lipca 2000 spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień podpułkownika^[15]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Stanisław Chodorowski był żonaty z Emilią z Wolańskich, z którą miał syna Aleksandra (ur. 27 września 1916)^[2]^[1].

Ordery i odznaczenia

Złoty Krzyż Zasługi (7 czerwca 1939)^[16]

Zobacz też

Przypisy

↑ ^a ^b Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 75.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Archiwum ↓.
↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 75, tu syn Jana i Modesty z Zarzyckich.
↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 40.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 22 lipca 1922 roku, s. 550.
↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 284, 405.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 734.
↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 260, 350.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 16 lutego 1926 roku, s. 54.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 137.
↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 65, 174.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929 roku, s. 86.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 216.
↑ ^a ^b ^c ^d Убиты в Катыни 2015 ↓, s. 785.
↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
↑ M.P. z 1939 r. nr 131, poz. 307 „za zasługi na polu pracy społecznej”.

Bibliografia

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
Убиты в Катыни. Księga pamięci polskich jeńców wojennych – więźniów Kozielskiego Obozu NKWD rozstrzelanych decyzją Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 roku. Лариса Еремина (red.). Moskwa: Stowarzyszenie Memoriał, 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.
Archiwum Kurii Matropolitalnej w Krakowie : Chodorowski Stanisław, Instytut Pamięci Narodowej [zarchiwizowane 2018-09-25] .

[CITEREFKsięga_Cmentarna_Katynia200075-1] Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 75.

[CITEREFArchiwum-2] Archiwum ↓.

[CITEREFKsięga_Cmentarna_Katynia200075,_tu_syn_Jana_i_Modesty_z_Zarzyckich-3] Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 75, tu syn Jana i Modesty z Zarzyckich.

[CITEREFLista_starszeństwa192240-4] Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 40.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_22_z_22_lipca_1922_roku,_s._550-5] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 22 lipca 1922 roku, s. 550.

[CITEREFRocznik_Oficerski1923284,_405-6] Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 284, 405.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_131_z_17_grudnia_1924_roku,_s._734-7] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 734.

[CITEREFRocznik_Oficerski1924260,_350-8] Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 260, 350.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_10_z_16_lutego_1926_roku,_s._54-9] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 16 lutego 1926 roku, s. 54.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_9_z_26_kwietnia_1928_roku,_s._137-10] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 137.

[CITEREFRocznik_Oficerski192865,_174-11] Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 65, 174.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_5_z_12_marca_1929_roku,_s._86-12] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929 roku, s. 86.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_11_z_6_lipca_1929_roku,_s._216-13] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 216.

[CITEREFУбиты_в_Катыни2015785-14] Убиты в Катыни 2015 ↓, s. 785.

[15] Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.

[16] M.P. z 1939 r. nr 131, poz. 307 „za zasługi na polu pracy społecznej”.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]