Stanisław Gano

Stanisław Gano
	pułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia	17 maja 1895 ; Opatów,; Królestwo Polskie
Data i miejsce śmierci	5 lipca 1968 ; Casablanca,; Maroko
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Legiony Polskie; Wojsko Polskie (II RP) Polskie Siły Zbrojne
Jednostki	Oddział II Sztabu NW
Stanowiska	szef oddziału
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; II wojna światowa
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 19 sty 2017, była oparta na tej wersji.

Stanisław Włodzimierz Paweł Gano ps. "Stanisław" (ur. 17 maja 1895 w Opatowie, zm. 5 lipca 1968 w Casablance) – podpułkownik Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej i pułkownik Polskich Sił Zbrojnych, szef Oddziału II Sztabu Naczelnego Wodza.

Życiorys

Studiował w Instytucie Technologicznym w Moskwie. Podczas I wojny światowej był oficerem saperów w armii rosyjskiej, następnie w 4 Dywizji Strzelców Polskich, po odzyskaniu niepodległości w 2 Dywizji Piechoty Legionów. Był absolwentem Wyższej Szkoły Wojennej. Z dniem 1 października 1924 roku, po ukończeniu kursu i uzyskaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, przydzielony został do Oddziału III Sztabu Generalnego WP. Od 1928 pełnił służbę na różnych stanowiskach w Oddziale II, był m.in. twórcą i szefem Samodzielnej Sekcji Technicznej. 19 marca 1937 roku awansował na podpułkownika ze starszeństwem z 19 marca 1937 roku i 43. lokatą w korpusie oficerów piechoty.

W czasie II wojny światowej był najpierw zastępcą szefa, a potem szefem Oddziału II Sztabu Naczelnego Wodza. Uważany jest za jednego z autorów sukcesów tej służby.

W czasie służby w PSZ został mianowany pułkownikiem.^{[potrzebny przypis]}

W 1945 r. przekazał Brytyjczykom w depozyt, na ich żądanie, akta wywiadowcze II Oddziału Sztabu Naczelnego Wodza. Akta nie zawierały kartoteki agentów, którą płk Gano rozkazał spalić, by nie weszła w posiadanie Sowietów. Po demobilizacji osiedlił się w Maroku.

Uchwałą Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej z 26 września 1946 roku pozbawiony został obywatelstwa polskiego, które przywrócono mu pośmiertnie w 1971 roku.

Awansowany przez Naczelnego Wodza, gen. broni Władysława Andersa generałem brygady ze starszeństwem z 1 stycznia 1964.

Zmarł 5 lipca 1968 roku w Casablance.

Staraniem Ambasady RP w Rabacie w dniu 27 stycznia 2013 r. odsłonięto nowy pomnik nagrobny Generała na Cmentarzu chrześcijańskim w Casablance. W uroczystości uczestniczyli między innymi kierownik Urzędu ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych Jan Stanisław Ciechanowski, wysoki komisarz do spraw kombatantów Królestwa Maroka Mustafa El Ktiri, konsul USA w Casablance Erica Magallon oraz burmistrz Opatowa Andrzej Chaniecki.

Ordery i odznaczenia

Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari (1921)^[1]
Medal Niepodległości
Krzyż Walecznych – czterokrotnie
Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami
Srebrny Krzyż Zasługi

↑ Dekret Wodza Naczelnego L. 3390 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 41, s. 1608)

Bibliografia

Marek Lis. Generał Stanisław Gano (1895-1968). „Rocznik Muzeum Historyczno Archeologicznego w Ostrowcu Świętokrzyskim”, s. Tom III, s. 173-194, 2000.
Tadeusz Kryska-Karski i Stanisław Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej, Editions Spotkania, Warszawa 1991, wyd. II uzup. i poprawione

[1] Dekret Wodza Naczelnego L. 3390 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 41, s. 1608)

[1]