Stanisław Machowicz

Stanisław Machowicz
Sawa
	pułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia	18 listopada 1889 lub 18 stycznia 1890 ; Warszawa
Data śmierci	3 lipca 1962
	Przebieg służby
Lata służby	1914–1945
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier; Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	1 Pułk Piechoty; 7 Pułk Piechoty; 2 Pułk Piechoty; 3 Pułk Strzelców Podhalańskich; 9 Pułk Piechoty Legionów
Stanowiska	dowódca kompanii,; dowódca batalionu,; zastępca dowódcy pułku; dowódca pułku piechoty; komendant miasta
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; II wojna światowa (kampania wrześniowa: obrona Warszawy)
	Odznaczenia
	;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Stanisław Benedykt Machowicz ps. „Sawa” (ur. 18 listopada 1889 lub 18 stycznia 1890 w Warszawie, zm. 3 lipca 1962) – pułkownik piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 18 listopada 1889^[1] lub 18 stycznia 1890^[2]^[3]. Pracował jako księgarz. Działał w Związku Strzeleckim i Związku Walki Czynnej, w ramach tych organizacji odbył kurs oficerski, a od marca 1913 do kwietnia 1914 pełnił funkcję komendanta obwodu Nowy Sącz Związku Strzeleckiego. Po wybuchu I wojny światowej od sierpnia do 26 października 1914 był dowódcą 3 kompanii strzeleckiej kpt. Mieczysława Rysia-Trojanowskiego, który później stał się 3 kompanią w IV batalionie 1 pułku piechoty w składzie I Brygady. Wstąpił do Legionów Polskich. Później służył w Polskiej Organizacji Narodowej. 9 października 1914 awansował na porucznika piechoty legionów. W późniejszym czasie był dowódcą 2 kompanii w VI batalionie 7 pułku piechoty w I Brygadzie do końca sierpnia 1915. Mianowany na stanowisko dowódcy batalionu rekruckiego w I Brygadzie. Dowodził jeszcze kompanią w 2 pułku piechoty w składzie II Brygady. Odniósł rany w walkach pod Rudką Miryńską 3 sierpnia 1916. Następnie skierowany do służby werbunku. Później kierował PUZ w Płocku do 4 czerwca 1917, po czym służył ponownie w 2 pułku piechoty LP. Po zwolnieniu z Legionów 14 lipca 1917 był internowany w Beniaminowie. Podczas służby w legionach używał pseudonimu „Sawa” .

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 wstąpił do Wojska Polskiego. Został zweryfikowany w stopniu majora piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919. 10 lipca 1922 roku został zatwierdzony na stanowisku pełniącego obowiązki zastępcy dowódcy 3 pułku Strzelców Podhalańskich w Bielsku z równoczesnym przeniesieniem z 9 pp Leg.^[4] W 1924 roku został awansowany na podpułkownika ze starszeństwem z 1 lipca 1923 roku w korpusie oficerów piechoty. 28 stycznia 1928 roku został przeniesiony do 9 pułku piechoty Legionów w Zamościu na stanowisko dowódcy pułku^[5]. W tym czasie został awansowany do stopnia pułkownika piechoty 1 stycznia 1930. 31 sierpnia 1935 został komendantem Miasta Warszawa. W okresie mobilizacji 1939 odpowiadał za przygotowania Warszawy do obrony^[6]. Funkcję komendanta miasta stołecznego pełnił po wybuchu II wojny światowej 1939 w okresie kampanii wrześniowej i obrony Warszawy do 10 września 1939. Po kapitulacji stolicy został wzięty przez Niemców do niewoli. Był przetrzymywany w obozie jenieckim Oflag VII A Murnau. Odzyskał wolność 29 kwietnia 1945.

Po zakończeniu wojny pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. Tam zmarł 3 lipca 1962.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Niepodległości (10 grudnia 1931)^[7]
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1937)^[8]
Krzyż Walecznych (czterokrotnie)
Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1931)^[9]
Znak oficerski „Parasol”

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Oficerowie. muzeumwp.pl. [dostęp 2015-03-31].
↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2021-05-22] .
↑ Żołnierze Niepodległości. Machowicz Stanisław Benedykt „Sawa”. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-05-06].
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 22 lipca 1922 roku, s. 543.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 28 stycznia 1928 roku, s. 25.
↑ JK: Garnizon Warszawa - rys historyczny. [dostęp 2015-04-01].
↑ M.P. z 1931 r. nr 287, poz. 381 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
↑ M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410 „za zasługi w służbie wojskowej”.
↑ M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 101 „za zasługi na polu organizacji i wyszkolenia wojska”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
Żołnierze Niepodległości. Machowicz Stanisław Benedykt „Sawa”. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-05-06].

[1] Oficerowie. muzeumwp.pl. [dostęp 2015-03-31].

[2] Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2021-05-22] .

[3] Żołnierze Niepodległości. Machowicz Stanisław Benedykt „Sawa”. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-05-06].

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_22_z_22_lipca_1922_roku,_s._543-4] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 22 lipca 1922 roku, s. 543.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_3_z_28_stycznia_1928_roku,_s._25-5] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 28 stycznia 1928 roku, s. 25.

[6] JK: Garnizon Warszawa - rys historyczny. [dostęp 2015-04-01].

[7] M.P. z 1931 r. nr 287, poz. 381 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

[8] M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410 „za zasługi w służbie wojskowej”.

[9] M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 101 „za zasługi na polu organizacji i wyszkolenia wojska”.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]