Stanisław Piotrowski (1895–1940)
major dyplomowany kawalerii | |
Data i miejsce urodzenia |
22 grudnia 1895 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
1940 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1914–1940 |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Jednostki | |
Stanowiska |
zastępca dowódcy pułku |
Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
Odznaczenia | |
Stanisław Piotrowski[a] (ur. 22 grudnia 1895 w Częstochowie[2], zm. wiosną 1940 w Charkowie) – major dyplomowany kawalerii Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w rodzinie Feliksa i Eleonory z Pawłowskich[3][2]. Absolwent szkoły handlowej i gimnazjum w Częstochowie. W 1914 wstąpił do Legionów, do 1 pułku ułanów[4], z którym walczył na froncie aż do kryzysu przysięgowego. Internowany w Szczypiornie. Krótko działał w POW, po czym w 1918 wstąpił do Wojska Polskiego. Walczył w 11 pułku ułanów[4], a od 1920 w 1 pułku szwoleżerów z bolszewikami[4]. Od września 1920 do końca wojny w 201 pułku szwoleżerów.
W okresie międzywojennym ukończył kurs dowódców szwadronów w Grudziądzu i został skierowany do 15 pułku ułanów. Od 1925 do 1929 był instruktorem w CWKaw, następnie powrócił do 15 puł. W 1932 ukończył WSWoj., i został przydzielony do Suwalskiej Brygady Kawalerii na szefa sztabu. 4 lutego 1934 został mianowany na stopień majora ze starszeństwem z 1 stycznia 1934 roku i 9. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[5]. Od 1934 w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr II w Lublinie a od 1937 w DOK VIII w Toruniu jako szef Wydziału Mobilizacji i Uzupełnień. W 1939 pełnił służbę w pułku ułanów w Równem, jako dubler I zastępcy dowódcy pułku[6].
Po wybuchu II wojny światowej podczas kampanii wrześniowej był oficerem Oddziału I w sztabie Armii „Kraków”[7]. Po agresji ZSRR na Polskę w 1939 dostał się do niewoli sowieckiej i był przetrzymywany w obozie w Starobielsku[2]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w bezimiennej, zbiorowej mogile w Piatichatkach[2], gdzie od 17 czerwca 2000 mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[8]. Figuruje na Liście Starobielskiej NKWD, pod poz. 2660[2].
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło – decyzją nr 439/MON[9] – mianował go pośmiertnie na stopień podpułkownika[10][11]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[12][13][14].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 285
- Krzyż Niepodległości (2 sierpnia 1931)[15]
- Krzyż Walecznych (dwukrotnie)
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[2]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[2]
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- obozy NKWD dla jeńców polskich
- ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Charkowie
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 130, 704.
- ↑ a b c d e f g Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 416.
- ↑ Kolekcja VM ↓, s. 1.
- ↑ a b c Kolekcja VM ↓, s. 4.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 5 lutego 1934 roku, s. 72.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 704.
- ↑ Steblik 1989 ↓, s. 673.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
- ↑ Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 2024-09-17] (pol.).
- ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 20 [dostęp 2024-10-02] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).
- ↑ Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, s. 1-4 [dostęp 2024-08-28] (pol.).
- ↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2023-09-15].
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 179, poz. 260 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Kazimierz Banaszek, Krystyna Wanda Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Piotrowski Stanisław. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari; sygn. I.482.42-3255 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-10-02].
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Władysław Steblik: Armia „Kraków” 1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1989. ISBN 83-11-07434-8.
- Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
- Członkowie Polskiej Organizacji Wojskowej
- Ludzie urodzeni w Częstochowie
- Majorowie kawalerii II Rzeczypospolitej
- Odznaczeni Krzyżem Niepodległości
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (dwukrotnie)
- Odznaczeni Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Odznaczeni Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921
- Oficerowie dyplomowani II Rzeczypospolitej
- Oficerowie Wojska Polskiego zamordowani w Charkowie
- Uczestnicy kampanii wrześniowej (strona polska)
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Urodzeni w 1895
- Zastępcy dowódcy 21 Pułku Ułanów Nadwiślańskich
- Zmarli w 1940
- Żołnierze Legionów Polskich 1914–1918
- Żołnierze I Brygady Legionów Polskich
- Pochowani na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu na Piatichatkach w Charkowie